Εντολή Γερουλάνου για ΕΔΕ για την κλοπή στην Πινακοθήκη

«Η Εθνική Πινακοθήκη, όπως και όλα τα υπόλοιπα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί χώροι, είναι εξοπλισμένη με σύγχρονα συστήματα ασφαλείας, προκειμένου να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη και ασφαλής λειτουργία της.

Άλλωστε, στη μακρόχρονη ιστορία της, η Εθνική Πινακοθήκη έχει συνεργαστεί με μεγάλα μουσεία του κόσμου και έχει φιλοξενήσει ανεκτίμητους θησαυρούς της Τέχνης.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι οι εγκαταστάσεις της θεωρούνται, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, ως ασφαλείς και αξιόπιστες», αναφέρει το υπ. Πολιτισμού.

Τα κλεμμένα έργα, για τα οποία έχει δοθεί σήμα από την Ιντερπόλ, δεν μπορούν να βγουν σε δημοπρασία και τυπικά δεν μπορούν να αγοραστούν από ιδιωτικό μουσείο.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πιθανότερο είναι να οδεύουν προς ιδιωτικές συλλογές.

«Είναι πραγματικά περίεργη αυτή η κατ΄ιδίαν αισθητική απόλαυση, ανθρώπων που έχουν τα κλεμμένα έργα κάτω από τα σαλόνια τους, σε υπόγεια», σχολιάζει ο Αγγελος Δεληβοριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη.

Kαι τονίζει ότι «κλοπές έργων τέχνης έχουν συμβεί σε πολλά μουσεία του κόσμου. Αντί να ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον ας δούμε τι πρέπει να προσέξουμε, τι να διορθώσουμε, πώς να προφυλασσόμαστε».

Ο 'Αγγελος Δεληβοριάς, ελπίζει η κλοπή των τριών έργων από την Πινακοθήκη, «να μην αποβεί σε βάρος των έργων επέκτασης της Εθνικής Πινακοθήκης», που έχουν εξαγγελθεί για το 2012.

Όσο για τον πίνακα του Πικάσο, ο ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σχολιάζει:

«’Εκλεψαν κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν. Δεν το αγόρασε η ελληνική πολιτεία. 'Ηταν δώρο του Πικάσο. Από τη στιγμή βέβαια που δεν υπάρχουν θεματοφύλακες της σύγχρονης ιστορίας μας τι να κάνουν οι φύλακες;»

Το έργο «γυναικείο κεφάλι» του Πικάσο, έχει μακρά ιστορία και αποτελεί μέρος της δωρεάς των γάλλων καλλιτεχνών και διανοουμένων προς τους Έλληνες, μετά την απελευθέρωση από την γερμανική κατοχή.

Ηταν μια ελάχιστη ένδειξη θαυμασμού και αλληλεγγύης στην αντίσταση του ελληνικού λαού και των διανοουμένων του, κατά
των ναζί.

Η δωρεά, αποτελεί τμήμα της Δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής στην Εθνική Πινακοθήκη.

Περιλαμβάνει 28 πίνακες ζωγραφικής,6 σχέδια, 6 χαρακτικά, 4 γλυπτά.

Συμπληρώνεται από 110 δακτυλόγραφα και χειρόγραφα κείμενα γάλλων καλλιτεχνών και συγγραφέων, μηνύματα συμπαράστασης στον ελληνικό λαό και φυλάσσονται στο Εθνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο.

Μετά την απελευθέρωση το 1945 και σε κλίμα επικείμενου εμφυλίου πολέμου, η δωρεά έγινε δύσκολα αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση.

Εκτέθηκε πρώτη φορά και για λίγες ημέρες τον Απρίλιο 1949 στο Γαλλικό Ινστιτούτο, αμέσως μόλις τα έργα έφθασαν στην Ελλάδα.

Από τότε πέρασαν 41 χρόνια έως ότου εμφανισθούν ξανά σε έκθεση.

‘Ηταν το 1980 στην Εθνική Πινακοθήκη, το 2003 στην Δημοτική Πινακοθήκη της Πάτρας και το 2004 στο Μακεδο