1981 «Τα πήρες όλα»

Η δεκαετία του '80 είναι για τον Στράτο Διονυσίου «χρυσή». Γιατί μπορεί ο λαϊκός τραγουδιστής να έχει θητεία από τη δεκαετία του '60 σε δισκογραφία και κέντρα, πρέπει όμως να περάσουν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια για να διεμβολίσει τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα - ακόμη και αυτά που τότε πρωτοφόρεσαν τη λεοντή της ευμάρειας των μεταπολιτευτικών χρόνων, μετά την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Με το «Υποκρίνεσαι» στα χείλια όλων που έχει προηγηθεί, ο Διονυσίου το σωτήριο έτος 1981 - τη χρονιά που τα ζιβάγκο κυβερνούν και οι θυρωροί των πολυκατοικιών είναι περήφανοι για κάποιον από τους ενοίκους των πολυκατοικιών τους - ηχογραφεί τον Νοέμβριο τον δίσκο «Ολα είναι δανεικά» στην εταιρεία Minos. Ανάμεσα στα τραγούδια του άλμπουμ - πουλάει πάνω από 100 χιλιάδες - υπάρχει κι ένα που ξεχωρίζει, ίσως παραξενεύει το παραδοσιακό κοινό του Στράτου. Κι αυτό είναι το «Τα πήρες όλα» σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη και στίχους του Γιάννη Πάριου - οι δύο δημιουργοί τότε συνδέθηκαν καλλιτεχνικά και φιλικά κάνοντας μεγάλες επιτυχίες. Ο συνθέτης και σολίστας του μπουζουκιού Θανάσης Πολυκανδριώτης περιγράφει στα «ΝΕΑ» πώς γράφτηκε το κομμάτι : «Το καλοκαίρι του 1981 στο Βανκούβερ πέρασα τη μεγαλύτερη δοκιμασία μου. Φεύγουμε για περιοδεία στην Αμερική με τον Πάριο και τη Γαλάνη και παίζουμε στο Monica Civic Audi Topium, από εκεί στο Σαν Φραντσίσκο και δίνουμε την τελευταία συναυλία στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Ενώ όλοι γυρίζουν στην Ελλάδα, εγώ παίρνω το αεροπλάνο και πάω στο Βανκούβερ, στη Σούλα Κατσούρη - αδελφή της γυναίκας μου Μάγδας. Τρεις ολόκληρους μήνες έμεινα εκεί και δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασα. Εκεί η Σούλα μού έχει κλείσει το ραντεβού με τον γιατρό, ειδικό στις παθήσεις αρθρώσεων. Υστερα από μία εβδομάδα εξονυχιστικών εξετάσεων μού είπε ότι ήμουν κλινικά υγιής και πως αν ήθελα να ξαναπαίξω μπουζούκι χωρίς προβλήματα θα έπρεπε για τρεις μήνες να απέχω εντελώς από αυτό. Μην έχοντας άλλη επιλογή, τηλεφώνησα στη Μάγδα και την παρακάλεσα να έλθει μαζί με τις κόρες μου για να περάσουμε τις δύσκολες μέρες και να μην μπω στον πειρασμό να παίξω. Τότε πήρα τη μεγάλη και οδυνηρή αλλά απαραίτητη απόφαση να απομακρυνθώ από το στούντιο με τα ατελείωτα παιξίματα καθημερινά και να περιοριστώ στα δικά μου τραγούδια και σε κάποιες σημαντικές συνεργασίες. Το διάστημα που έμεινα εκεί, το μπουζούκι ήταν στα πόδια του κρεβατιού μου, πολλές φορές ανοικτό στη θήκη του. Καμιά φορά το έπαιρνα στα χέρια μου πολύ χαλαρά και το χάιδευα με τα δάχτυλα όπως την κλασική κιθάρα. Ετσι έγραψα δεκατρείς μελωδίες, εκ των οποίων "Να σου θυμίσω", "Ελα μου" που τα είπε ο Βοσκόπουλος, "Ενας καημός", "Βάζω το κλειδί στην πόρτα" που τα είπε η Διαμάντη. Το κομμάτι "Τα πήρες όλα" το είπε ο Στράτος, σε στίχους του Γιάννη Πάριου, ο οποίος το έγραψε και μου το έδωσε σε ένα μπλοκάκι μέσα στο αεροπλάνο και σε πτήση της Ολυμπιακής κατά την περιοδεία μας». Ο Πολυκανδριώτης μόνο με το δάχτυλο και νότα νότα μπόρεσε να γράψει τη μουσική πάνω στον στίχο και έστειλε το ν