[ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ ] Νo martini, no party

Για μένα δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να με ρωτάνε οι φίλοι πώς μου φάνηκε μια παράσταση πριν καλά- καλά βγω από το θέατρο. Είναι σαν να μου ρίχνουν στην πλάτη έναν κουβά νερό, ζεστή καθώς είμαι ακόμα από το κρεβάτι. Ξυπνάω απότομα, εκνευρίζομαι και μπαίνω απροετοίμαστη σε συζητήσεις σαν κι αυτή για τις οποίες σχεδόν πάντοτε σκυλομετανιώνω. Λυπάμαι που θα το επαναλάβω αλλά, αν και μου άρεσε η δουλειά του Παπαϊωάννου, βρήκα εντελώς σιγουρατζίδικη την επιλογή του Εθνικού να «γιορτάσει» με ένα τέτοιο γκαραντί θέαμα το άνοιγμά του σε μια νέα ζωή.