[ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ] Φθινόπωρο

Με το πάτημα του κουμπιού εισβάλει ξανά στην καθημερινότητα η εκτυφλωτική λάμψη των τηλεοπτικών στούντιο. Μπαίνει στο κουρασμένο μου σαλόνι, το εξαντλημένο από την απουσία μου, εκείνη η πάντα φρέσκια κι απαστράπτουσα τηλεοπτική τραπεζαρία, όπου δεν σερβίρεται τίποτα. Εκτός κι αν σερβίρεται μόνο το αόρατο αλλά απολύτως κυρίαρχο βλέμμα μου, το δικό μου και των άλλων, των εκατομμυρίων που προσφέρονται οικειοθελώς ως έδεσμα. Δεν έχουν άλλες ανάγκες οι κομμένες κεφαλές, αφού τους αφήνουμε να αλωνίζουν στη ζωή μας.