Το παράδειγμα της συναυλίας των Depeche Mode

“Welcome to my world”, αναφώνησε ο Dave Gaham, ο προικισμένος περφόρμερ του δημοφιλούς γκρουπ Depeche Mode, γύρω στις 9.20 μ.μ. όπου και ανέβηκε στην σκηνή του Terra Vibe της Μαλακάσας.

Για δύο ώρες και δέκα λεπτά ο χώρος, κατακλυσμένος από άτομα όλων των ηλικιών, πλημμύρισε από τραγούδια που έχουν αφήσει την σφραγίδα τους στο μουσικό στερέωμα τα τελευταία 30 χρόνια. Ο Dave Gaham, αεικίνητος, αιώνιος έφηβος και με το χαρακτηριστικό

λίκνισμα των γοφών του, είχε αστείρευτο κέφι και διάθεση. Από κοντά του βρίσκονταν, γεμάτα ενέργεια, και τα άλλα δυο μέλη του βρετανικού συγκροτήματος, οι αειθαλείς Martin Gore και Andy Flecher.

Όπως ήταν απολύτως λογικό την συναυλία μονοπώλησαν, σε μεγάλο βαθμό, τα τραγούδια του νέου και ήδη πετυχημένου άλμπουμ τους «Delta machine», όπου έχει γίνει κιόλας κλασσικό το single με τίτλο «In Heaven». Δυστυχώς το ελληνικό κοινό δεν έδειξε ιδιαίτερα μυημένο στα καινούργια τραγούδια της μπάντας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Gaham για την δημιουργία ενός πιο ξεσηκωτικού κλίματος.

Ο κόσμος ΄΄ζεστάθηκε΄΄ με τις επιτυχίες της δεκαετίας του ’80 όπως «enjoy the silence», «personal jesus», όπου τα τραγουδούσαν όλοι ρυθμικά. Ο ήχος ήταν καθαρός και διαυγής, δείγμα του επαγγελματισμού των Depeche Mode, όπου με κομμάτια όπως τα «precious» και το «just can’t get enough» ανέβασαν κυριολεκτικά την αδρεναλίνη στα ύψη. Μετά από ένα encore, η συναυλία έκλεισε κοντά στις 11.30 μ.μ. με το κλασσικό «never let me down again» εν μέσω αποθέωσης. Πάντως μας έλειψαν κλασσικά τους κομμάτια τα οποία παρέλειψαν, όπως «people are people», «somebody», «everything counts», και άλλα καθιερωμένα από τις δεκαετίες του ’80 και του ’90.

Ωστόσο δεν πρέπει να μην σταθούμε στην κακή οργάνωση της συναυλίας και στην εντελώς άστοχη επιλογή του χώρου. Ο κόσμος έκανε μία ώρα να μπει στον συναυλιακό χώρο, ενώ οι διοργανωτές φρόντισαν να «κόψουν» υπεράριθμα εισιτήρια. Πως σε έναν χώρο που με τα βίας χωράει τριάντα χιλιάδες ανθρώπους μπήκαν σχεδόν σαράντα χιλιάδες; Αν συνέβαινε το παραμικρό «κακό», ποιος θα έπαιρνε την ευθύνη; Γιατί δεν επιλέχθηκε το Ολυμπιακό στάδιο το οποίο και θα γέμιζε σίγουρα; Ερωτήματα τα οποία ζητούν απάντηση και που όπως πάντα δεν πρόκειται ποτέ να απαντηθούν.

Σε κάθε άνθρωπο αναλογούσε μισό τετραγωνικό μέτρο χώρου. Για να φτάσει κανείς να πιει ένα ποτό από τα μπαρ έχανε την μισή συναυλία. Και επίσης σε μια εποχή που η ανεργία μαστίζει, τι εμπόδιζε τους διοργανωτές να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό στα μπαρ, ώστε και ο κόσμος να έχει εργασία αλλά και το κοινό να μπορεί να εξυπηρετείται πιο γρήγορα;

Να σημειώσουμε ότι τα εισιτήρια στοίχιζαν από 30 έως 50 ευρώ και όχι 10 ευρώ. Ολόκληρες οικογένειες έδωσαν ένα μισθό για να είναι στο event και δεν μπορούσαν να πιούν ούτε νερό, το οποία ήταν και ζεστό, όπως και οι μπύρες.

Ας αφήσουμε το θέμα του παρκαρίσματος. Πολλοί από εμάς καθυστερήσαμε να φύγουμε περίπου δύο ώρες από την Μαλακάσα, εγκλωβισμένοι μέσα στα αυτοκίνητα.

Στην επόμενη λοιπόν μεγάλη συναυλία ας κοιτάξουν οι διοργανωτές να σεβαστούν το κοινό όπως το σεβάστηκαν οι «DEPECHE MODE».