Το δίδαγμα από τη “γκάφα” με την ΕΡΤ

Το ναυάγιο της Ε.Ρ.Τ. το χρεώθηκε από μόνος του και εξ’ ολοκλήρου ο πρωθυπουργός της χώρας. Όμως το βεβιασμένο κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. προτού δημιουργηθεί η Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ. αποτελεί τη γκάφα ενός υπουργείου, όπου όλοι είχαν προσληφθεί με μέσο, χωρίς να έχουν την απαραίτητη κατάρτιση, με αποτέλεσμα όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, να το φορτώνουν αλλού, διότι δε γνώριζαν πώς να το λύσουν.

Κατά παρόμοιο τρόπο, το υπουργείο αυτό, φόρτωσε στο πρωθυπουργό τη δική του γκάφα. Τη γκάφα να αφήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα την Ελλάδα,

χωρίς δημόσια τηλεόραση- παραλείποντας το γεγονός ότι δεν υφίσταται κράτος χωρίς κρατική τηλεόραση και κρατικό ραδιόφωνο.

Η Ε.Ρ.Τ. δε χρειαζόταν να κλείσει, μόνο να απολυθεί ένα μέρος των εργαζομένων της και να τροποποιηθούν τα μισθολόγια. Η αναδιάρθρωση της Ε.Ρ.Τ. θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει περίπου 3.5 χρόνια πριν, για να έχει σήμερα αποτελέσματα και για να αποφευχθεί το κλείσιμο της και η εκ νέου δημιουργία της. Κανένας πρωθυπουργός όμως, μέχρι πριν το κύριο Σαμαρά, δεν αναλάμβανε την ευθύνη για την αναδιάρθρωση της. Άρα εδώ έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με δύο πράγματα:

1) Με έναν πρωθυπουργό ο οποίος ανταποκρίνεται επάξια στις απαιτήσεις της εποχής κι αναλαμβάνει τις ευθύνες για τις απαραίτητες αλλαγές στη χώρα. (Βλέπε σχετικά, Ειρήνη Λεριού: « Ευρώ ή Δραχμή? Μια συγκριτική μελέτη» σελίδα 75)

2) Με ένα υπουργείο το οποίο πέταξε στο πηγάδι της ανεργίας αρκετούς νέους απόφοιτους τμημάτων Δημόσιας Διοίκησης με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, όπου είχαν όλες τις απαραίτητες γνώσεις, κατάρτιση και εμπειρία να του φτιάξουν το θέμα με την Ε.Ρ.Τ. χωρίς να εκτεθεί το υπουργείο. Και το οποίο αντιθέτως προσλάμβανε ασύστολα, άτομα με άσχετες ειδικότητες, όπου δεν είχαν το κατάλληλο υπόβαθρο, να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα ζητήματα που γεννά η τρέχουσα οικονομική συγκυρία και με τα οποία θα έρθουν αντιμέτωπα όλα τα υπουργεία αργά ή γρήγορα.

Άρα εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πρωθυπουργό, ο οποίος είναι πιο μπροστά από τα υπουργεία του. Με έναν πρωθυπουργό ο οποίος θέλει κι έχει το θάρρος να πράξει για τη χώρα του, αλλά που τα υπουργεία του δεν είναι ικανά των περιστάσεων για να τον ακολουθήσουν. Σε ένα καράβι όμως δεν αρκεί να είναι καλός μόνο ο καπετάνιος, πρέπει να είναι υποχρεωτικά και το πλήρωμα, διαφορετικά θυσιάζεται η ικανότητα του καπετάνιου κι επισκιάζεται από την ανικανότητα του πληρώματος. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι εφόσον ο κύριος Σαμαράς (και ευτυχώς για την Ελλάδα) είναι πρόθυμος να αναλάβει ευθύνες για αλλαγές στη χώρα- ευθύνες που πριν δεν ανέλαβε άλλος- πρέπει να ξεκινήσει πρώτα μέσα από τα ίδια τα υπουργεία.

Δεν είναι δυνατόν στην Ελλάδα της κρίσης να προσλαμβάνονται ως σύμβουλοι κ.λ.π. στα υπουργεία, άτομα χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις (βεβαίως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις), είτε γιατί προέρχονται από κάποια φοιτητική παράταξη, είτε γιατί έχουν κάποιο μέσο – και να κλείνουν τη πόρτα σε νέους, απόφοιτους τμημάτων Δημόσιας Διοίκησης με διδακτορικά, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζουν καταστάσεις όμοιες με αυτές που ταλαιπωρούν σήμερα τη χώρα. Η γκάφα της Ε.Ρ.Τ. ήταν το φυσικό επακόλουθο ενός υπουργείου με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ενός υπουργείου που δε μπορούσε να λύσει τίποτε, διότι δεν είχε κανέναν εξειδικευμένο να του λύσει το οτιδήποτε. Πώς είναι εφικτό το υπουργείο αυτό, να διαχειριστεί ορθά, κάτι τόσο κρίσιμο, όπως μια αναδιάρθρωση στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτή της Ε.Ρ.Τ. ;

Για να είναι η γκάφα με την Ε.Ρ.Τ. η πρώτη και η τελευταία γκάφα υπουργείου, κρίνεται εξαιρετικά επείγον να αλλάξει η σύσταση των υπουργείων και να προσληφθούν νέοι, απόφοιτοι τμημάτων Δημόσιας Διοίκησης με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, προκειμένου να διαχειριστούν ορθά τις ιδιάζουσες περιστάσεις, που δεν είχε χρειαστεί τα προηγούμενα χρόνια ποτέ να αντιμετωπίσει κάποιος- και να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις απαιτήσεις που προστάζει η εποχή που διανύουμε και για τις οποίες είναι προετοιμασμένοι να ανταποκριθούν βάσει των γνώσεων και της εκπαίδευσης όπου έχουν λάβει.