Τηλεοπτικά “μαγειρέματα”…

Με έξαρση τη φετινή τηλεοπτική περίοδο, τα κανάλια έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια μια εμμονή στις εκπομπές μαγειρικής. Είτε με τη μορφή ανάδειξης νέων «σεφ» είτε με την παρουσίαση συνταγών μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Δεν γνωρίζω, πραγματικά, που βασίστηκαν οι διευθυντές προγράμματος και εμπλούτισαν το πρόγραμμα με τόσες εκπομπές, η αλήθεια είναι όμως πως οι περισσότερες έχουν μεγάλη τηλεθέαση και επιτυχία.

Στηρίχθηκαν στη λαϊκή ρήση «φάτε μάτια ψάρια» (;), στην γενικότερη δηλαδή κατάσταση που φέρνει πολλούς συμπολίτες μας χωρίς ένα πιάτο φαΐ, θέλοντας να τους «χορτάσουν»

Μέσω της τηλεόρασης γνωρίσαμε όλοι καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου και παρακολουθήσαμε την ελπίδα πολλών, νέων κυρίως, ανθρώπων να βρουν μία επαγγελματική διέξοδο. Διαπιστώνω ένα μεγάλο ενδιαφέρον του κόσμου για τα μυστικά της γαστρονομίας. Από την εποχή της παραδοσιακής μεταφοράς συνταγών από στόμα σε στόμα και την εποχή του «Τσελεμεντέ» περάσε στην εποχή της πληροφορίας και του διαδικτύου. Πλέον ο καθένας μπορεί να βρεί οτιδήποτε σε πολλές παραλλαγές με την πληκτρολόγηση απλά του τίτλου του φαγητού ή του βασικού υλικού.

Αναρωτιέμαι, μήπως μας οδηγούν νοερά σε συγκεκριμένους ρόλους; Προμοτάρουν συγκεκριμένα επαγγέλματα και δημιουργούν καινούρια πρότυπα στα παιδιά; Χωρίς να θέλω να θίξω όσους ασχολούνται με το χώρο, που είναι και ενδιαφέρον και μπορεί να αποφέρει μελλοντικά ένα καλό εισόδημα για ορισμένους, μήπως επιχειρείται να σχηματισθεί μια εικόνα απαξίωσης για επιστημονικά, πιό απαιτητικά, επαγγέλματα; Ένας επαγγελματικός προσανατολισμός για τον μέσο Έλληνα, έντεχνα χειραγωγημένος;

Πάντως από γλυκά, φαγητά και οικονομικές προτάσεις γευμάτων άλλο τίποτα. Ώρα να έχουμε και ελεύθερο χρόνο. Λέτε γι’ αυτό τελικά να γίνεται όλο το σκηνικό; Τώρα που η ανεργία καλπάζει; Αλλά πάλι πώς ένας άνεργος να αποκτήσει υλικά για μαγειρέματα; Το φαγητό βέβαια αποτελεί άμεση ανάγκη. Την πρώτιστη! Οπότε και το μικρότερο ποσό προς διάθεση για εκεί θα πάει. Άντε βρε, καλή όρεξη!