Σρέντερ: Γιατί η Τουρκία πρέπει να μπει οπωσδήποτε στην Ε.Ε.

Άρθρο του τέως Καγκελάριου της Γερμανίας, Gerhard Schröder, φιλοξενεί το πολιτικό περιοδικό Cicero, δια του οποίου ο Σοσιαλδημοκράτης πολιτικός εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους, κατά την γνώμη του και με .. βλέμμα στην σταθερότητα της Μέσης Ανατολής αλλά και το ίδιον όφελος, η Τουρκία θα πρέπει να γίνει αποδεκτή στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Gerhard Schröder εστιάζει αρχικά στον ιδιαίτερο ρόλο της γειτονικής χώρας, τόσο από οικονομικής όσο και από θρησκευτικής άποψης.

Παρατηρεί μια απογοήτευση στους πολιτικούς και πολίτες της Τουρκίας για την Ευρωπαϊκή

Ένωση, η οποία ενσαρκώνεται στις απειλές του Erdogan να προσχωρήσει στους «Πέντε της Σαγκάης», δηλ. στον Οργανισμό που σχηματίστηκε αρχικά από την Κίνα, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν, το Καζακστάν και το Κιργιστάν, στον οποίο προστέθηκε και το Ουζμπεκιστάν.

Αυτό, κατά τον πρώην Καγκελάριο, συνιστά μια πολύ επικίνδυνη προοπτική για την Ε.Ε., δεδομένου και ότι το ευρωπαϊκό «μερίδιο» στο τουρκικό εμπόριο ολοένα και μικραίνει. Η Ε.Ε., λέει, χρειάζεται την Τουρκία όσο η Τουρκία χρειάζεται την Ε.Ε. και εκφράζει την βεβαιότητα ότι η σύμπραξή τους θα ήταν για αμφότερες τις πλευρές πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά επωφελής.

Για την Ευρώπη το όφελος αυτό θα ξεπηδούσε από την ιδιαίτερη θέση της Τουρκίας ανάμεσα στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Η αραβική άνοιξη οδήγησε μεν στην πτώση δικτατορικών καθεστώτων, επέφερε δε αποσταθεροποίηση και η γηραιά ήπειρος οφείλει ευγνωμοσύνη και οικονομική στήριξη στην γείτονα για το γεγονός ότι υποδέχθηκε περίπου 200.000 Σύριους μετανάστες, ανάμεσά τους και χριστιανούς.

Ο ρόλος της Τουρκίας σε ένα μέλλον σταθερότητας στην περιοχή είναι, για τον Schröder, κλειδί. Κι αυτό γιατί οι πολίτες των επαναστατημένων Αράβων επιθυμούν ενίσχυση του ρόλου της Άγκυρας, αφού η χώρα θεωρείται μουσουλμανικό πρότυπο ελευθερίας, ευημερίας και ασφάλειας. Έτσι, και η ασφάλεια της Ε.Ε., η οποία εξαρτάται από εκείνη των γειτονικών της περιοχών, θα ενισχυόταν αν αποδεχόταν ως μέλος της την Τουρκία, ενώ κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβάλλει και στην άμβλυνση των αραβοϊσραηλινών διαφορών.

Ένας επιπλέον λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον Gerhard Schröder, θα πρέπει να υποδεχθεί την Τουρκία είναι η παγκοσμιοποίηση και η ανάγκη διατήρησης της ανταγωνιστικότητας στα πλαίσιά του με χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Η περαιτέρω ενίσχυση και ένωση της Ευρώπης αποτελεί απαραίτητο όρο για την επιβίωση της γηραιάς ηπείρου.

Όλα αυτά ενώ ο παγκόσμιος ρόλος της Τουρκίας ενισχύεται συνεχώς. Ανήκει ήδη στις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου και εντός των δύο επόμενων δεκαετιών θα αποτελεί την τέταρτη μεγαλύτερη της Ευρώπης. Η πλήρης ενσωμάτωσή της στην Ε.Ε. θα δημιουργούσε μεγάλο κέρδος στην ίδια και ειδικά στη Γερμανία, στην οποία έχουν την έδρα τους περισσότερες από 75.000 τουρκικές εταιρείες.

Εξάλλου, τις ανησυχίες για μια «μάχη των πολιτισμών» ο πρώην Καγκελάριος τις υποβαθμίζει και τις αξιολογεί ως υπερβολή των ΜΜΕ. Η Τουρκία, κατ’ αυτόν, αποδεικνύει εμπράκτως ότι ο μουσουλμανισμός και η δημοκρατία δεν αποτελούν ασυμβίβαστες έννοιες. Η γειτονική χώρα αποτελεί πρότυπο για τους ομόδοξους, καθώς ενσωματώνει συνεχώς πιστότερα τις ευρωπαϊκές Αρχές και Αξίες.

Ο Σοσιαλδημοκράτης πολιτικός αναφέρεται, ακόμα, και στο κυπριακό ζήτημα. Η επανένωση δεν μπορεί να συμβεί, υποστηρίζει, αν δεν πιεστεί και η ελληνική πλευρά και θυμίζει τον «υπαίτιο» για την αποτυχία του σχεδίου Ανάν.

Η υπέρβαση των δυσκολιών για την προσχώρηση της Τουρκίας, προσθέτει, θα πρέπει να εκκινήσει από το άνοιγμα περαιτέρω κεφαλαίων στις διαπραγματεύσεις. Αυτές είναι αναπόφευκτο να διαρκέσουν χρόνια, αλλά η λύση που προτείνει η νυν κυβέρνηση της χώρας του για «προνομιακή σχέση» δεν αποτελεί εναλλακτική λύση, γιατί εκλαμβάνεται από τη γειτονική μας χώρα, όχι ως προσφορά αλλά ως δυσμενής διάκριση.

Η «παρέμβαση» Schröder κλείνει με τον εξής επίλογο:

«Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι η προσχώρηση στην Ε.Ε. θα συνιστούσε κέρδος για αμφότερες τις πλευρές: Για την Ευρώπη, η παγκόσμια επιρροή και ευημερία της οποίας θα διασφαλιζόταν, και για την Τουρκία, οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις της οποίας θα επιβραβεύονταν με οικονομική ισχύ, περισσότερη δημοκρατία και σταθερότητα. Δεν είναι επομένως ο κατάλληλος χρόνος για να πουν οι Τούρκοι «αντίο», αλλά για να πουν οι Ευρωπαίοι, επιτέλους, «καλωσορίσατε».