Πότε θα κάνει ξαστεριά;

Είναι χαρακτηριστική η φράση από το τραγούδι του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη. Διαχρονικής σημασίας και πάντα επίκαιρη. Διαρθρωτικές αλλαγές, μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, περιορισμός του δημόσιου ελλείμματος, ανάπτυξη. Λίγες από τις έννοιες και τις ορολογίες που βασανίζουν το μυαλό μας τα τελευταία χρόνια. Όμως, πραγματικά ποιος δίνει πλέον βάση σε κάθε φράση που συμπεριλαμβάνει αυτές τις λέξεις; Ποιος πολίτης ακούει ή παρακολουθεί συζητήσεις με αυτό το περιεχόμενο χωρίς να έχει βαρεθεί από λόγια;

Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα

δεν υπάρχει η αυτενέργεια. Της έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα λήψης αποφάσεων και ανάληψης πρωτοβουλιών. Οτιδήποτε συμβαίνει είναι απ’ ευθείας εντολή από την τρόικα, που έχει αναχθεί στον αρμόδιο ρυθμιστή των εξελίξεων. Χωρίς τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, κανένα σχέδιο και καμία στρατηγική, δεν μπορούν να εμφανίσουν σενάρια επιτυχίας και ανάκαμψης.

Η αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων καθημερινά γίνεται παραδεκτή από ολοένα και περισσότερους «ειδικούς» και μη. Τρία χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου συμφώνου είμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο. Με ότι έχει, εντωμεταξύ, μεσολαβήσει. Από μειώσεις μισθών, συντάξεων μέχρι περικοπές δαπανών. Από συγχωνεύσεις και καταργήσεις οργανισμών μέχρι απολύσεις και συνεχώς αυξανόμενη ανεργία. Από καταστρατήγηση εργασιακών συλλογικών συμβάσεων μέχρι υπέρμετρη και αδικαιολόγητη φορολόγηση, από τη λήψη οριζόντιων μέτρων.

Η πραγματική ανάγκη της κοινωνίας είναι η ακολουθία μιας τακτικής ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Χωρίς περιορισμούς, με γνώμονα το δικό της συμφέρον και όχι των εταίρων μας. Επανεκκίνηση της παραγωγικής βιομηχανίας (γεωργίας, τουρισμού, ορυκτού πλούτου) με προσέλκυση ξένων κεφαλαίων όχι όμως με σκοπό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αλλά την επένδυση κεφαλαίων. Την εξασφάλιση δημιουργίας θέσεων εργασίας χωρίς παράπλευρες απώλειες σε νευραλγικούς τομείς όπως το περιβάλλον και τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Την καλύτερη οργανωτική δομή της δημόσιας διοίκησης με στόχο την εξάλειψη της γραφειοκρατίας, την επίσπευση των διαδικασιών και τη βελτίωση της ποιότητας αξιοποιώντας και όχι απειλώντας το ανθρώπινο δυναμικό. Ο εκσυγχρονισμός των υπηρεσιών προϋποθέτει και μετεκπαίδευση του προσωπικού ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες τεχνολογίες και τεχνογνωσίες.

Με λίγα λόγια όσο δεν έχουμε την ελευθερία κινήσεων έτσι ώστε να δράσουμε προς την κατεύθυνση που οδηγεί στην ανάκαμψη, ανάπτυξη δεν θα έρθει. Όταν κοιτάμε τους αριθμούς και μεριμνούμε με μοναδικό άξονα την διαφύλαξη της μη χρεωκοπίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και οργανισμών, η ελληνική κοινωνία δεν θα ξεπεράσει ποτέ την ύφεση. Χάνοντας ολοένα και περισσότερο τη διαπραγματευτική μας δύναμη σε θέματα και ζητήματα υψίστης σημασίας που συνεχώς αναδεικνύονται στο παγκόσμιο προσκήνιο, που μας αφορούν άμεσα, ανοίγουμε το δρόμο σε ανταγωνιστές, εχθρούς και «φίλους».

Η Ελλάδα έχει τη δύναμη και τις δυνατότητες. Η ξαστεριά δεν είναι όνειρο «θερινής νυκτός». Είναι στόχος εφικτός.