Πολύπλοκο ζήτημα η Παιδεία

Με το πρόγραμμα «Αθηνά» το Υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να κλείσει τμήματα και σχολές στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, μέσα στο πλαίσιο συγχωνεύσεων και περικοπών δαπανών. Το μέτρο δεν είναι προς τη λάθος κατεύθυνση, αρκεί να διευθετηθούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους «εν ενεργεία» φοιτητές που σπουδάζουν σε αυτά τα τμήματα.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι με το «άνοιγμα» των Πανεπιστημίων πριν λίγα χρόνια και την αθρόα

εισροή νέων από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, η Παιδεία και η χώρα δεν είχε όφελος. Η πολιτική της δημιουργίας επιστημόνων με το ζόρι δεν οδήγησε πουθενά. Αντίθετα, λειτούργησε ύπουλα στην κοινωνική συνοχή της πολιτείας και την παραγωγική δύναμη της χώρας. Πολλοί νέοι οδηγούμενοι από ένα απατηλό όνειρο της οικογένειάς τους και την ψευδαίσθηση της σίγουρης αποκατάστασης με την απόκτηση ενός πτυχίου, υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους και τελικά απέτυχαν. Την ίδια ώρα που θα μπορούσαν να επενδύσουν σε άλλους τομείς και να έχουν έναν διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό, πιο κοντά στην ουσία και βάσει τις προϋποθέσεις που διέθετε ο καθένας, το σύστημα «έθρεψε» περισσότερους «αιώνιους» φοιτητές που η μοναδική προσφορά τους ήταν η τόνωση των τοπικών κοινωνιών στα περιφερειακά Πανεπιστήμια της χώρας.

Φέτος οι περικοπές εισακτέων στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα είναι περίπου 5.000. Οι φετινοί υποψήφιοι των Πανελλαδικών θα κληθούν να συμπληρώσουν ένα μηχανογραφικό δελτίο με λιγότερες σχολές και στην βαθμολόγησή τους θα αξιολογηθούν με βάση το 10. Οι θέσεις στις στρατιωτικές σχολές μειώνονται αρκετά ενώ οι «πόρτες» των σχολών της αστυνομίας κλείνουν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ξεκινάει ένα «ξεκαθάρισμα» μεταξύ των υποψηφίων. Δυστυχώς όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και η άλλη πλευρά. Το μεγαλύτερο μέρος των υποψηφίων που θα αποτύχουν. Με μονομερείς πολιτικές κινήσεις, θα έχουμε ανισόρροπα αποτελέσματα. Αποτυχημένα μοντέλα του παρελθόντος δεν έχουν περιθώρια εφαρμογής στην Ελλάδα του σήμερα. Ο διαχωρισμός αυτών που θα να περάσουν στο επόμενο επίπεδο μόρφωσης και αυτών που θα να ενισχύσουν το παραγωγικό κομμάτι της χώρας θα πρέπει να γίνετε πολύ νωρίτερα από την τελευταία χρονιά του λυκείου και τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων.

Στην Ελλάδα ποτέ δεν λειτούργησε σωστά ένας μηχανισμός αξιολόγησης του μαθητικού δυναμικού. Με δίκαια και αξιοκρατικά κριτήρια αξιολόγησης, με μεθόδους και τακτικές που θα αναδείκνυαν τα ιδιαίτερα ταλέντα, τις κλίσεις και τις ικανότητες του κάθε παιδιού. Ποτέ δεν οργανώθηκε ο επαγγελματικός προσανατολισμός βασισμένος σε οργανωμένα και επιτυχημένα πρότυπα του εξωτερικού. Το μόνο που καταφέραμε όλα αυτά τα χρόνια είναι να καλλιεργήσουμε τον επαγγελματικό ρατσισμό, δημιουργώντας λαθεμένες εντυπώσεις για συγκεκριμένα επαγγέλματα. Απαξίωση επαγγελματικών-παραγωγικών ομάδων που αποτέλεσαν βάση της ελληνικής οικονομίας στο παρελθόν και ταυτόχρονα δημιουργία εικόνας εύκολου πλουτισμού από ευκαιριακές και άτοπες ενασχολήσεις.

Μακάρι η διαδικασία να πλαισιωθεί από ουσιώδη μέτρα στήριξης της νεολαίας, της επιχειρησιακής προσπάθειας και της επένδυσης σε ρεαλιστικά πρότυπα. Στην Ελλάδα δεν περισσεύει ούτε ένας πολίτης. Δεν έχει ούτε την πολυτέλεια του χρόνου. Με συλλογική και συντονισμένη προσπάθεια του καθένα θα έρθει η προσδοκώμενη ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη όχι «επιβραδυνόμενη» αλλά «επιταχυνόμενη”!