Ο Μίλιμπαντ επαναφέρει τον “άνθρωπο που έκανε τον Μπλερ πρωθυπουργό”

Twitter @EmOikonomidis

Η βρετανική οικονομία αντέχει, κάτι που σημαίνει ότι το λογικό επόμενο βήμα είναι να ανακάμψει. Αν συμβεί αυτό, κανένας σοβαρός αναλυτής στο μεγάλο νησί δεν πιστεύει ότι στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα υπάρξει πολιτική αλλαγή, αλλά αντιθέτως ο Ντέιβιντ Κάμερον θα συνεχίσει να είναι ο φυσικός ένοικος του αριθμού 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, ενδεχομένως και χωρίς να χρειάζεται αυτή τη φορά τη συνεργασία με τον Νικ

Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, στην κατεύθυνση της οποίας δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το Εργατικό Κόμμα ψάχνει να βρει τι φταίει. Εκτός, εννοείται, από την περίπου αυταπόδεικτη ηγετική υστέρηση του αρχηγού του, Εντ Μίλιμπαντ, ο οποίος ακόμη και όταν η δημοσκοπική ψαλίδα με τους Τόρις βρισκόταν σε διψήφια ποσοστά, ο ίδιος έβλεπε σταθερά την πλάτη του Ντέιβιντ Κάμερον, στις ποιοτικές παραμέτρους της προσωπικής δημοφιλίας και (κυρίως) της πρωθυπουργικής καταλληλότητας.

Ο… λάθος Μίλιμπαντ λοιπόν, υπό την έννοια ότι αν τον Γκόρντον Μπράουν τον είχε διαδεχθεί ο χαρισματικός αδελφός του και φυσικός διάδοχος του “μπλερισμού” Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για τους (σκέτο και όχι πια Νέους) Εργατικούς, που βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τα Συνδικάτα (τα οποία τον βοήθησαν να επικρατήσει του αδελφού του στη μάχη ηγεσίας), δέχτηκε την… αδιανότηη εισήγηση: Να παραδώσει τα κλειδιά της επικοινωνιακής πολιτικής του κόμματος στον Λόρδο Πίτερ Μάντελσον.

Ο Μάντελσον, μια εξαιρετικά “σκοτεινή” φυσιογνωμία για τη βρετανική πολιτική, θεωρείται (και όχι άδικα) ο βασικός λόγος που ο Τόνι Μπλερ κατάφερε να εμπεδώσει στην αγγλική κοινωνία τη δική του φυσιογνωμία ως πολιτικό μονόδρομο, και να εισπράξει μια μη συγκρίσιμη για τα δεδομένα των Εργατικών ηγεμονία, που παρέπεμπε στις εποχές του “αλάθητου” της Μάργκαρετ Θάτσερ για το Συντηρητικό Κόμμα.

Ο Πίτερ Μάντελσον ήταν το μυαλό πίσω από την εικόνα, με τους Βρετανούς που αρέσκονται να ενδίδουν στον πειρασμό των μιμήσεων, να τον παρομοιάζουν με τον Ρόμπερτ Κένεντι, υπονοώντας ότι ο ρόλος του ήταν αντίστοιχα κρίσιμος όπως του αδελφού του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στη δρομολόγηση στρατηγικών επιλογών. Και νωρίτερα στη γέννηση πολιτικά συναρπαστικών ιδεών.

Η πρόταση προς τον Εντ Μίλιμπαντ είναι ξεκάθαρη: Δώσε τα κλειδιά της επικοινωνιακής πολιτικής στον Μάντελσον. Με τη σιωπηλή υποσημείωση: Για να σωθούμε όλοι. Και εσύ, αλλά κυρίως το Εργατικό Κόμμα.