Με συντροφιά το φεγγάρι, τη θάλασσα και τη μουσική

Αν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από τις θερινές νύχτες στην πόλη, είναι οι θερινές νύχτες στην πόλη που επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Πέμπτη βράδυ λοιπόν στη Μαρίνα Ζέας στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο El Barco, ένα μπαρ μικρό αλλά με «εξωτικό» χαρακτήρα. Είναι αργά. Το μαγαζί έχει γεμίσει με –νέο σε ηλικία κυρίως- κόσμο. Οι «Άνω Κάτω», μία μπάντα αποτελούμενη από τέσσερις μουσικούς, φιλοξενούνται για να παίξουν μουσικές –ελληνικό και ξένο ροκ όπως μας έχουν προετοιμάσει.

Πιστοί

στην υπόσχεση τους, κινούνται σε γνώριμες και αγαπημένες μελωδίες, από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τους Clash μέχρι το Χρήστο Θηβαίο και τον Bill Withers, με ευχάριστα «πειραγμένη» διάθεση. Χορεύουμε, γυρίζουμε μερικά χρόνια πίσω, θυμόμαστε τις συναυλίες που πηγαίναμε στη διάρκεια των σχολικών μας χρόνων. Η δική μου γενιά τουλάχιστον άκουγε Υπόγεια Ρεύματα και Πυξ Λαξ –μεταξύ άλλων- με ευλάβεια. Η ώρα περνάει και σχεδόν κανείς δεν έχει φύγει. Ο υδράργυρος όπως και το κέφι παραμένουν στα ύψη. Είναι πολύ ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις νέους, μη διάσημους –ακόμα έστω- καλλιτέχνες που τρέφουν αγάπη και μία αίσθηση αθωότητας για αυτό που κάνουν. Ταλέντο και πάθος. Αρκούν. Και αναμένουμε την επόμενη εμφάνιση από το Μάριο Μούρμουρα, το Θωμά Ντόβα, το Δημήτρη Μουτάφη και το Γιάννη Σαρίκο.

Η βραδιά έκλεισε αφήνοντας πολλά χαμόγελα και θερμά χειροκροτήματα. Κάποιες φορές, δε χρειάζονται μεγάλοι χώροι και δοκιμασμένα σχήματα για να περάσεις καλά. Με συντροφιά το φεγγάρι, τη θάλασσα -μόλις πέντε βήματα δίπλα σου, ποτά, μουσική και την κατάλληλη παρέα, ξεχνάς το γκρίζο της πόλης και ταξιδεύεις με το μυαλό σου. Κλισέ; Ίσως. Είναι όμως από τα κλισέ του καλοκαιριού που μας αρέσουν…