Η λιτότητα που εξόντωσε την Ελλάδα και η επικίνδυνη συμβίωση πολιτικής και τραπεζών

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν η συνέντευξη της Γερμανίδας Οικονομολόγου, Susanne Schmidt, που φιλοξένησε το τηλεοπτικό δίκτυο n-tv. Η Schmidt μίλησε για την λανθασμένη, όπως θεωρεί, αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας, αλλά και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο τραπεζικό σύστημα, ώστε να αποφευχθούν παρόμοιες κρίσεις στο μέλλον.

Η Γερμανίδα Οικονομολόγος διακρίνει ανάμεσα σε δύο διαφορετικά

είδη κρίσεων: Οι κρίσεις κρατικών χρεών είναι απότοκες της οικονομικής κρίσης, των ληφθέντων μέτρων διάσωσης και της συνεπαγόμενης παγκόσμιας ύφεσης. Ταυτόχρονα, μαίνεται μια διαρκώς σημαντικότερη τραπεζική κρίση με επίκεντρο την ευρωζώνη και κυρίως την Μεγάλη Βρετανία, όπου το κράτος διατηρεί το 40% της Lloyds και 80% της Royal Bank of Scotland, δηλ. δύο εκ των μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας.

Κατά την γνώμη της, οι τράπεζες αποτελούν τον πυρήνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και υφίσταται επείγουσα ανάγκη να διασπαστεί η επικίνδυνη συμβίωση μεταξύ των και της πολιτικής. Στοιχειοθετεί την άποψή της με το εξής απλουστευμένο σχήμα: Οι τράπεζες αγοράζουν ομόλογα μια χώρας. Εν συνεχεία υποβαθμίζεται η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας. Εξ αυτού οι τράπεζες υποχρεώνονται να διαγράψουν μέρος των απαιτήσεών τους και αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Το κράτος με τη σειρά του πρέπει να παρέμβει ώστε να σώσει τις τράπεζες, κάτι που, όπως είναι αυτονόητο, οδηγεί σε αυξανόμενη κρατική υπερχρέωση και μια αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική.

Η Susanne Schmidt θεωρεί ότι, για να αντιμετωπιστεί αυτή η αλληλεξάρτηση πολιτικής – τραπεζών, θα πρέπει να ληφθούν δύο βασικά μέτρα: Από την μία θα πρέπει να μικρύνουν οι μεγάλες τράπεζες, ώστε να μην υφίσταται καμία που να αξιολογείται ως «too big to fail», δηλ. τόσο μεγάλη που πιθανή πτώση της να είναι ικανή να συμπαρασύρει την παγκόσμια οικονομία, και αφετέρου να υποχρεωθούν οι τράπεζες να διαθέτουν πολύ υψηλότερα ίδια κεφάλαια από ό,τι σήμερα. Η παγκόσμια τάση όμως, είναι η αντίθετη. Από την έναρξη της κρίσης προωθούνται συγχωνεύσεις τραπεζών, ενώ τα ίδια κεφάλαια τεράστιων τραπεζών, όπως της Deutsche Bank και της BNP Paribas, διαθέτουν ίδια κεφάλαια της τάξης μόλις του 2% (η Schmidt πιστεύει το ποσοστό αυτό θα πρέπει να ανέρχεται σε τουλάχιστον 15%).

Επιπλέον, η Γερμανίδα Οικονομολόγος κρίνει ιδιαίτερα επείγουσα την ανάγκη τραπεζικής ενοποίησης, η πραγμάτωση της οποίας, ως γνωστόν, μετατέθηκε μετά τις διαφωνίες κατά το χθεσινό Eurogroup, όπως επίσης και την δημιουργία μηχανισμών πτώχευσης, την ρύθμιση του σκιώδους τραπεζικού συστήματος, αλλά και την «χαλιναγώγηση» των υπέρογκων αμοιβών των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών.

Ως προς το θέμα της Ελλάδας, η Schmidt κατακεραυνώνει την πολιτική που επιλέχθηκε, αφού θεωρεί ότι στην κυριολεξία, δια της λιτότητας, εξόντωσε την οικονομία της χώρας μας. Η Ελλάδα θα βρεθεί το 2013 για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση, ενώ η οικονομική δραστηριότητα μειώθηκε σε ποσοστό άνω του 20%. Κατ’ αυτήν, αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί και αποφευχ