Η διαχρονική “μαύρη τρύπα” με το φορολογικό

Η ανυπαρξία ενός ενιαίου φορολογικού νομοσχεδίου, κατάλληλα σχεδιασμένου και επεξεργασμένου στη λεπτομέρεια, επιταγή της κοινωνίας στην νομοθετική εξουσία, δημιουργείται φέτος, για ακόμα μία χρονιά, σύγχυση στον Έλληνα φορολογούμενο. Με «ασκήσεις εργασίας» του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών την οριζόντια αύξηση των εσόδων, οι Έλληνες βιώνουν κάθε χρόνο την αδικία του φορολογικού συστήματος στο πετσί τους.

Το σήριαλ των αποδείξεων συνεχίζεται για 3η χρονιά. Μετά το «Βατερλό» του 2011 και τις επιστροφές φόρου που κλήθηκε να πληρώσει το δημόσιο με τις «τεχνοτροπίες» του τότε υπουργού Γ.Παπακωνσταντίνου,

περάσαμε πέρυσι στις «εμπνεύσεις» του Ευαγ.Βενιζέλου για να «μαζέψει» την κατάσταση. Φέτος έχουμε ένα νέο «μπάχαλο» με την υπογραφή του Γ.Στουρνάρα. Οι πολίτες καλούνται να παρουσιάσουν αποδείξεις συνολικού τιμήματος 25% του δηλωθέντος εισοδήματός τους. Αν δεν το καταφέρουν, θα επιβάλλεται φορολογικός συντελεστής 22% στη διαφορά μεταξύ του ποσού των αποδείξεων που θα έπρεπε να συγκεντρώσουν και των αποδείξεων που τελικά θα συγκεντρώθουν.

Χωρίς να αναρωτηθούν το πιο απλό, αποδεικνύοντας ότι λειτουργούν αποσπασμένοι από την κοινωνία, τα ανθρώπινα μυαλά που απαρτίζουν το οικονομικό επιτελείο αδιαφορούν για την πραγματικότητα. Με πρακτικές μεσαίωνα ξεκινούν ένα φοροεισπρακτικό σαφάρι με μοναδικό γνώμονα την ψευδαίσθηση αύξησης των εσόδων. Σαν άλλοι σερίφηδες του Νόττινχαμ, κλείνουν τα μάτια στη φτώχεια που υπάρχει σε κάθε οικογένεια και επιχειρούν να αναγεννήσουν νέους Ρομπέν των δασών (ήδη κάποιοι έχουν προθυμοποιηθεί), έτοιμους να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο και την ανέχεια.

Θέλει πολύ ώρα και μεγάλη προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς ότι ο κόσμος δεν μπορεί να «ξοδέψει» 25% από το υπάρχον εισόδημά του; Με την καταγραμμένη ανεργία πάνω από 26% (την πραγματική ακόμη μεγαλύτερη), με την απασχόληση ενός, ή κανενός…, σε μια μέση αστική οικογένεια και την συντήρηση των υπολοίπων (κυρίως νέων) με την πενιχρή σύνταξη των γονιών, πού να περισσέψει κάτι για αγορές; Πινακίδες κατατέθηκαν μαζικά, οπότε και το αναγκαίο έξοδο για τα καύσιμα θυσιάστηκε στο βωμό απόκτησης αγαθών πρώτης ανάγκης. Λογαριασμοί των ΔΕΚΟ δεν συνυπολογίζονται. Το πετρέλαιο θέρμανσης θεωρείται πολυτέλεια. Ρούχα, υποδήματα και κάθε άλλο καταναλωτικό αγαθό περιορίστηκε ή εκμηδενίστηκε. Συνυπολογίστε ένα τυχόν ενοίκιο ή ένα δάνειο. Το χαράτσι και τα όσα άλλα «έκτακτα» ραβασάκια έχουν προκύψει. Δεν κάνω λόγο καθόλου για επισκευές ή άλλα απαιτούμενα έργα. Όλοι προσπαθούν να διατηρήσουν σε καλή κατάσταση τα υπάρχοντά τους και να συντηρήσουν με ίδια μέσα το σπιτικό τους. Το μόνο «αναγκαστικό» έξοδο είναι τα τρόφιμα. Για πολλούς ακόμα κι αυτό ανέφικτο.

Πότε θα καταλήξουν επιτέλους σε ένα δίκαιο φορολογικό νομοσχέδιο με ορίζοντα, τουλάχιστον δεκαετίας; Πότε θα εκπληρώσουν προεκλογικές υποσχέσεις (έχω χάσει το μέτρημα) συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων; Ως πότε θα καλούνται οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να «βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά»; Διαφθορά, διαπλοκή, εμμονές και αναποτελεσματικές-εξωπραγματικές λύσεις χωρίς προοπτική. Πλουτισμός και οικονομική κάλυψη «ολίγων» στις πλάτες των πολλών. Το γνωστό «έργο» που έχουμε όλοι μας δει πολλές φορές, επαναλαμβάνεται, με νέους σκηνοθέτες σε άλλο ένα ανασκευασμένο σενάριο!