Είναι… οι καταθέσεις, ανόητοι!

Ακόμη και στην επιστήμη των μαθηματικών, το σεργάνισμα στους αριθμούς δεν μπορεί να αποτελέσει αυτοτελή εξαίρεση από ένα ευρύτερο πλαίσιο δραστηριοποίησης και αλληλεπίδρασης, σε μια κοινωνία όπου σχεδόν τα πάντα ξεκινούν… από την καρδιά.

Η δύναμη των συναισθημάτων άλλωστε αποτέλεσε δια μέσου των αιώνων το tipping point το οποίο επιχείρησαν να “διαβάσουν” επαρκώς, επομένως και να αξιοποιήσουν, όσοι θέλησαν να κατακτήσουν την εξουσία και να μακροημερεύσουν στην άσκησή της, όχι κατ’ ανάγκη προς όφελος των πολλών, δηλαδή της κοινωνίας της οποίας τα συναισθήματα είχαν “απαλλοτριώσει”.

Στην

εποχή μας, η θορυβώδης κατάρρευση κάθε είδους συνόρων, είτε πρόκειται για γεωγραφικά, είτε κυρίως για γνωσιακά, πολλαπλασίασε τη δυναμική των συναισθημάτων και της ψυχολογίας. Της καταλυτικής παρεμβατικότητάς τους στο σενάριο της ζωής μας, και στα… επεισόδια που έρχονται.

Είναι βεβαίως την ίδια στιγμή η εποχή της μεγάλης κρίσης, που δεν μπορεί να περιοριστεί στα πεπερασμένα όρια της οικονομικής δραστηριοποίησης. Εκτείνεται και μολύνει την πολιτική, την κοινωνία, τον πολιτισμό. Είναι κρίση ταυτότητας και ηθικών αξιών. Κρίση ηγετικής αντιπροσώπευσης. Κρίση προτεραιοτήτων, σε προσωπικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Γι’ αυτό και είναι τόσο βαθιά, σύνθετη και ανθεκτική στη… φαρμακευτική αγωγή.

Το πλέον πρόσφατο “επεισόδιο” αυτής της κρίσης, που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την κατάρρευση της Lehman Brothers, γιγαντώθηκε και έγινε περισσότερο… κολλητική λόγω της ευρωζώνης ωστόσο, ήταν φυσικά η διαχείριση του θέματος της Κύπρου. Και πολύ πιο συγκεκριμένα, των καταθέσεων.

Η αστοχία υλικού, όπως μπορούν να περιγραφούν οι δηλώσεις Ντάισελμπλουμ και Μπαρνιέ, σε συνδυασμό με τη διαρκή καχυποψία που συνταξιδεύει πλέον με το υποσυνείδητο των ευρωπαϊκών κοινωνιών για τις απώτερες, τις πραγματικές επιδιώξεις της Γερμανίας, έχουν ήδη προκαλέσει, πιθανότατα μη αναστρέψιμη βλάβη στην εμπιστοσύνη των πολιτών της ηπείρου μας. Κρίση εμπιστοσύνης, το τελευταίο και πιο… μολυσματικό στάδιο της κρίσης που βιώνουμε.

Οι καταθέσεις, αποτελούν αδιαπραγμάτευτο ταμπού, για όσους τις δημιούργησαν μέσω της σκληρής δουλειάς τους, και όχι φυσικά μέσω άλλων, περιέργων οδών. Αυτοί όμως αποτελούν και τη “σιωπηρή πλειοψηφία”, από την ψυχολογία και τον αυτοπροσδιορισμό της οποίας εξαρτάται το μέλλον των λαών μας. Το πρόσημο του μέλλοντός μας.

Και επειδή η Ιστορία επιτρέπει τα άλματα… λογικής και χρόνου, είναι δύσκολο να μην σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα θα υπέκυπταν οι επιτελείς του Μπιλ Κλίντον, στον πειρασμό να επικαιροποιήσουν το μνημείωδες σύνθημα, με το οποίο κέρδισαν εν πολλοίς τις προεδρικές εκλογές του 1992 στις Ηνωμένες Πολιτείες: “Είναι… οι καταθέσεις, ανόητοι”. Με έμφαση, αυτή τη φορά, στο… “ανόητοι”.