Ας χάσουν και οι τράπεζες

Ασυμφωνία, λέει, μετά τις επαφές με την τρόικα, για τον χρόνο αλλά και το ύψος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Πρώτο θέμα παντού, με σαφή στόχο να υποτιμηθούν νέες βαρύτατες απαιτήσεις των δανειστών-εποπτών για λήψη νέων μέτρων, απελευθέρωση απολύσεων, ομαδικές απολύσεις, κινητικότητα, αλλαγές – προς το χειρότερο – σε αγορά γάλακτος και φαρμάκων.

Χάνει κανείς τον …μπούσουλα, αν προσπαθήσει να αθροίσει το σύνολο της ανακεφαλαιοποίησης

των τραπεζών από το 2008 έως σήμερα. Μέσα δηλαδή σε μια εξαετία που το σύνολο της ελληνικής αγοράς κατέρρευσε. Στη δίνη της κρίσης που ο κάθε Έλληνας απώλεσε πάνω από 30-35% (στις πιο «χαλαρές» εκτιμήσεις) του εισοδήματός του, οι τράπεζες δηλώνουν ακόμα κέρδη (!), με την δικαιολογία της πτώχευσης, του όλεθρου και της γενικότερης καταστροφολογίας. Ε, ήμαρτον… ας χάσουν κάτι κι οι τράπεζες!

Αποφεύγεται (όπως ο διάολος το λιβάνι) η δημοσιοποίηση των δρώμενων στην Ισλανδία ή την Ουγγαρία και πάντα διατηρείται, σαν …μπαμπούλας, στην ελληνική επικαιρότητα το φάντασμα της Αργεντινής. Αντί κάποιος να καταμετρήσει τα θετικά και να προσπαθήσει να τα ενσωματώσει στην ελληνική πραγματικότητα, πάντα υπερθεματίζει τα αρνητικά, χρησιμοποιώντας τα σαν φόβητρο και τρόμο με στόχο το λαϊκισμό. Την ίδια ώρα υιοθετεί παρωχημένα σχέδια, αποδεδειγμένα άστοχα με καταστροφικά αποτελέσματα για τις κοινωνίες των πολιτών. Μοντέλα οικονομικής διαχείρισης δοκιμασμένα στη θεωρία και όχι στην πράξη.

Ας μας αναλύσουν, οι έγκριτοι οικονομολόγοι, οι ιθύνοντες και οι κυβερνούντες, παραδείγματα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή. Επιτέλους, ας δράσουν για το κοινό συμφέρον της χώρας και όχι για το συμφέρον μιας αριστοκρατικής-ολιγαρχικής κλίκας.

Ας πάψουν επιτέλους τους μεγαλεπίβολους μονόλογους για το «πρωτογενές πλεόνασμα», το «πέρας» των μνημονιακών υποχρεώσεων και τα βαθυστόχαστα οράματα μιας «φανταστικής» ανάπτυξης.

Ας κόψουν τα παραμύθια. Για ποιό πλεόνασμα μιλούν ακόμα…; Ποιές υποχρεώσεις τελείωσαν όταν μας δεσμεύουν για δεκαετίες; Πώς θα έρθουν επενδυτές σε μια χώρα που οι κάτοικοι δεν έχουν λεφτά για να χαλάσουν; Αν οι πολίτες δεν έχουν λεφτά, ή αν μέχρι να βρουν, θα πρέπει να κοιτούν την επένδυσή τους να φθείρεται. Γιατί να το κάνουν; Εκτός αν στοχεύουμε στην εκχώρηση (ξεπούλημα) κάθε ψέγματος εθνικής κυριαρχίας λόγω ευτελισμού, υποτέλειας και προσωπικών συμφερόντων, όπως συνηθίζεται στην μακραίωνη ιστορική μας πραγματικότητα.

Μια δόση λογικής. Ένα ψεγάδι ειλικρίνειας.