Το παλιό πεθαίνει, το νέο παλεύει να γεννηθεί: Δυο κόσμοι συγκρούονται

Η εκλογική μάχη της Κυριακής αποτελεί την κρισιμότερη στη μεταπολίτευση. Και αυτό διότι τα δυο αντιπαραθετικά πολιτικά σχέδια που αναλύονται εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. Το ένα στο πυρήνα του έχει την εξασφάλιση των συμφερόντων υπερπλουτισμού της οικονομικής ελίτ της χώρας και το άλλο τη σύγκρουση με αυτή την ελίτ και τη ριζική αναδιανομή πλούτου προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.

Η σύγκρουση αυτή αποτυπώνεται σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Από την στάση των κομμάτων στην οικονομική πολιτική μέχρι και τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμπυκνώνεται στο σχέδιο των

Από την μια πλευρά το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ όπου κατά την περίοδο της διακυβέρνησης δεν αρκέστηκε στο να «φοράει από τα πάνω» προτάσεις και νόμους όσον αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά δούλεψε μαζί με τους φορείς για τους φορείς και την κοινωνία μέσω μιας σειράς συνεδρίων ώστε η κοινωνία να παίξει ενεργό ρόλο στην υλοποίηση ενός σχεδίου που την αφορά και που στον πυρήνα του δεν θα έχει την κερδοφορία των λίγων εις βάρος των πολλών.

Σήμερα όμως βλέπουμε την επιστροφή στην κανονικότητα της υπερβολής και των φαραωνικών εξαγγελιών και σχεδίων, μέχρι κάτι να μην πάει τόσο καλά – βλ. δηλώσεις Δένδια για τουρισμό – που η καλά κουρδισμένης μονταζιέρα προσπαθεί να καλύψει και να ρίξει τις ευθύνες οπουδήποτε άλλου εκτός από τους πραγματικούς φταίχτες, δηλαδή την κυβέρνηση.

Στις Κυκλάδες, το μοντέλο ανάπτυξης του τουρισμού έχει οδηγήσει στην καταπάτηση κάθε ζωντανού περιβαλλοντικού στοιχείου, την άναρχη οικοδόμηση, την εκτόξευση των μποτιλιαρισμάτων στα νησιά, καθώς οι δυνατότητες των υφιστάμενων υποδομών αδυνατούν να αντέξουν στις ανάγκες των εκατομυρίων επισκεπτών των νησιών μας κάθε καλοκαίρι.

Παράλληλα με το κύμα ακρίβειας να σαρώνει και να καθιστά ακόμα πιο σαφές ότι η «ελληνική φιλοξενία» εξαρτάται άμεσα από την ταξική θέση των επισκεπτών, ακόμα και αυτοί που έχουν οικονομική άνεση γυρίζουν την πλάτη στα ελληνικά νησιά, καθώς βλέπουν ότι πουθενά στον κόσμο, πέρα από την Ελλάδα, μια μερίδα καλαμαράκια δεν κοστίζει 140€.

Άλλωστε αν ο τουρισμός – όπως διαμηνύεται – είναι η απάντηση σε όλα τα προβλήματα όλων των υπολοίπων κλάδων, δεν θα βλέπαμε 11 κτηνοτροφικές μονάδες να βάζουν λουκέτο μόνο μέσα στο 2022 στην Νάξο, δεν θα βλέπαμε για 3η σερί χρόνια 60.000 θέσεις εργασίας κενές στον τουρισμό, δεν θα βλέπαμε δασκάλους και γιατρούς να ξεσπιτώνονται για κερδίσουμε ακόμα ένα Airbnb στη Μύκονο. Αλλά δυστυχώς όλα τα παραπάνω τα βλέπουμε και τα βιώνουμε.

Στις εκλογές τις 25 Ιουνίου συγκρούονται δυο σχέδια, δυο κόσμοι, δυο κοσμοθεωρίες. Αυτή που θέλει τους λίγους να κερδίζουν εις βάρος των πολλών και αυτή που θέλει ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο που στον πυρήνα του έχει τον άνθρωπο, τον σεβασμό στο περιβάλλον και την αναδιανομή του πλούτου από πάνω προς τα κάτω.

Στις εκλογές αυτές συγκρούονται ιδέες. Από την μια αυτές που λένε ότι ο ισχυρός πάντα θα τρώει τον ανίσχυρο και από την άλλη αυτές που καλούν τους ανίσχυρους να συσπειρωθούν για να παλέψουν την αδικία!
Και όντως θα ήταν πολύ βολικό για την οικονομική ελίτ αυτού του τόπου να αναβιώσει ένας συμβιβασμένος δικομματισμός, καθώς ήδη από το 1985 τα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα – ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – έχουν ξεπεράσει τις πολιτικές τους διαφωνίες αφού και τα δυο εξυπηρετούν διαφορετικά υποκείμενα της ίδιας οικονομικής τάξης.

Όπως λέει – λοιπόν – και ο ποιητής: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.»

Την Κυριακή έχουμε χρέος να απαντήσουμε στο ερώτημα «πώς φανταζόμαστε την χώρα σε 10 χρόνια». Θέλουμε μια χώρα που τα βασικά αγαθά που διατηρούν την κοινωνική συνοχή (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, στέγη) θα είναι προνόμια στα χέρια των λίγων ή μια κοινωνία που θα έχει φτάσει σε ένα σημείο ώστε η ευημερία των από κάτω θα είναι το επίκεντρο, πρώτα σε επίπεδο αντίληψης και έπειτα σε επίπεδο πρακτικής.

Με το δίκιο λοιπόν, για την ανατροπή!

Βασίλης Γλέζος είναι υπ. Βουλευτής Κυκλάδων ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ