Τα δέντρα δεν χωράνε σε γλάστρες

Έχουν περάσει λιγότερο από δύο 24ωρα από την στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας, από το Ζάππειο, ανακοίνωσε την αποχώρηση του -μετά από 15 χρόνια- από την προεδρία του μεγαλύτερου κόμματος της Αριστεράς (ακόμα και σήμερα) σε όλη την Ευρώπη.

Στις λίγες αυτές ώρες πρόλαβαν πάρα πολλοί, απ’ όλο τον κόσμο, κι έγραψαν πάρα πολλά αναφορικά με την προσωπικότητα και τα επιτεύγματα του φαινομένου Τσίπρας, άλλοι επαινώντας

Η αρθρογραφία και τα «αφιερώματα» -είτε επαινετικά είτε υποτιμητικά- δεν αποφεύγουν τον πειρασμό της μεζούρας για να στηρίξουν το συμπέρασμα τους.

Μεζούρα της πολιτικής αριθμητικής και μεζούρα της κομματικής μπακαλικής.

Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης Τσίπρας παρέλαβε ένα κόμμα λίγο πάνω από το  4% και το παρέδωσε λίγο κάτω από το 18%.

Είναι αλήθεια ότι το 5ο κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου -επί προεδρίας του Αλέξη Τσίπρα- έγινε τρεις φορές αξιωματική αντιπολίτευση και δύο φορές κυβέρνηση.

Είναι αλήθεια ότι στην μακρά ιστορία των απελευθερωτικών και κοινωνικών αγώνων που έχει δώσει και συνεχίζει να δίνει η Αριστερά στον τόπο μας, δύο φορές (Ιανουάριος και Σεπτέμβριος του 2015) Αριστερό κόμμα αναδείχτηκε πρώτη κοινοβουλευτική δύναμη και ο Αλέξης Τσίπρας δύο φορές αναδείχτηκε (ο πρώτος στην ιστορία της Αριστεράς) πρωθυπουργός.

Είναι αλήθεια ότι τον Μάιο του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές κατρακύλησε στο 23,75% και μόλις 40 μέρες μετά στις εθνικές εκλογές, μόνος ο Αλέξης Τσίπρας, τον ανέβασε στο 31,53%.

Όπως είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσες φορές αναμετρήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα για την πρωθυπουργία (τρεις φορές συνολικά) τον νίκησε.

Όπως είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, στις εκλογές του περασμένου Μαΐου, δεν πέτυχε απλώς την επανεκλογή του ως πρωθυπουργός (γεγονός που έχουν πετύχει και πολλοί άλλοι) αλλά πέτυχε -για πρώτη φορά- double score στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς (μετρώντας με την πολιτική μεζούρα) για τις «αποτυχίες» του Τσίπρα.

Ότι αναμετρήθηκε με οπλοστάσιο τις τεράστιες πολιτικές του ικανότητες, με το απαράμιλλο ήθος του, με την παρακαταθήκη εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών αγωνιστών της Αριστεράς που τίμησε και εκατομμυρίων απλών ανθρώπων που εκπροσώπησε αταλάντευτα, απέναντι σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας που ελέγχει τα πάντα: τον εγχώριο πλούτο, τους μηχανισμούς του κράτους, το στημένο παρακράτος και την δικαιοσύνη.

Ότι έχει υποστεί για 15 συνεχή χρόνια -συνεχώς και αδιαλείπτως- πόλεμο δολοφονίας χαρακτήρα, αφού ουδείς άλλος έχει συκοφαντηθεί τόσο έντονα και για τόσα χρόνια.

Όχι, ο Αλέξης Τσίπρας, -όλα αυτά τα χρόνια- δεν αναμετρήθηκε απλώς με όλα αυτά και στο τέλος έχασε, αναμετρήθηκε με την ίδια την ιστορία και κέρδισε.

Αναμετρήθηκε με τον ευρωπαϊκό και διεθνή καπιταλισμό που ήθελε την χώρα προτεκτοράτο και τους νίκησε.

Αναμετρήθηκε με την Τρόικα, με την ΕΚΤ, με το ΔΝΤ, με το Γερμανικό δόγμα για την Ευρώπη, με την διεθνή κερδοσκοπία και τους νίκησε.

Αναμετρήθηκε με την μεγαλύτερη μεταναστευτική, προσφυγική και ανθρωπιστική κρίση, με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία και τους νίκησε.

Αναμετρήθηκε με τον εαυτό του, με τις αξίες του, με το ήθος του και μας νίκησε (όλους εμάς που θελήσαμε να τον φέρουμε στα μέτρα μας).

Όμως τα δέντρα δεν χωράνε σε γλάστρες.

“Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία”.

Αβραάμ Λίνκολν, Αμερικανός πρόεδρος