Πως έγιναν οι Bad Blue Boys «ετοιμοπόλεμοι ναζί»

Οι «Bad Blue Boys» τα κακά μπλε παιδιά πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο από τον χαριτωμένο τίτλο τους, που παραπέμπει στην αμερικανική ταινία Bad Boys του 1983. Ο σύνδεσμος των φανατικών οπαδών της Ντίναμο Ζάγκρεμπ είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στηνδολοφονική συμπλοκή, στην Νέα Φιλαδέλφεια, που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του, ο φίλαθλος

Οι «Bad Blue Boys», οι οποίοι και στο παρελθόν έχουν εμπλακεί σε αντίστοιχα περιστατικά, είναι γνωστοί για τις σχέσεις τους με την άκρα δεξιά και τον ναζισμό. Πώς όμως έφτασαν και μετατράπηκαν από μια ομάδα χούλιγκαν σε μια ομάδα πλήρως ετοιμοπόλεμων νεοναζί με πολεμική εμπειρία και σοβαρές οργανωτικές διασυνδέσεις» μετά τη συνεργασία στελεχών τους με τους Ουκρανούς ναζί του Τάγματος Αζόφ, από το 2014 και πολύ περισσότερο μετά το ξέσπασμα του διακρατικού πολέμου με τη ρωσική εισβολή;

Την απάντηση την δίνει το ρεπορτάζ που δημοσίευσε ο ιστότοπος ΠΡΙΝ, του Ζλάτκο Γιάκοβιτς ( αγωνιστή της Αριστεράς) από την Κροατία και εξιστορεί όλα όσα προηγήθηκαν της καθόδου στην Ελλάδα και της εφόδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, που οδήγησε στη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή.

Όπως αναφέρει ο Ζλάτκο Γιάκοβιτς, αυτό είναι το πρώτο επεισόδιο τέτοιας φύσης στην πρόσφατη ιστορία της Κροατίας μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1990, καθώς δεν είχε καταγραφεί κάποιο μοιραίο περιστατικό που να σχετίζεται με τις ομάδες των ultras, είτε στη χώρα είτε στο εξωτερικό. Ο αθρογράφος προσπαθεί να δώσει μια σύντομη περιγραφή του ιστορικού πλαισίου και των εξελίξεων που σχετίζονται με τους ΒΒΒ, που τελικά είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία

Στη μεταπολεμική Κροατία (σ.σ. αναφέρεται στον πόλεμο με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας), η σκηνή των Ultras είχε τα πάνω και τα κάτω της. Η βία όπως αναφέρθηκε και παραπάνω δεν είχε μοιραία αποτελέσματα και συνήθως περιοριζόταν στα γήπεδα. Στην περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο στη δεκαετία του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η βία βρισκόταν σε πτώση, μαζί με τον αριθμό των ανθρώπων που παρακολουθούσαν τους αγώνες των ομάδων. Τα τελευταία χρόνια όλες οι κροατικές ομάδες, με την εξαίρεση της Χάιντουκ Σπλιτ στα νότια της χώρας, έχουν κατά μέσο όρο 4.000 θεατές στα γήπεδά τους. Οι περισσότερες ομάδες είτε επίσημα είτε ανεπίσημα ιδιωτικοποιήθηκαν από το λόμπι της μαφίας του ποδοσφαίρου. Το ενδιαφέρον των ανθρώπων για το πελατειακό και διεφθαρμένο εγχώριο ποδόσφαιρο μειώθηκε και οι ομάδες των Ultras έμειναν απομονωμένες και περιορισμένες στις αποκρυφιστικές υποκουλτούρες τους. Είχαν θετικές και αρνητικές πλευρές στη δράση τους, συμπεριλαμβανομένων και των ΒΒΒ.

Ξεκινούσαν πρωτοβουλίες και συμμετείχαν σε αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των ομάδων τους και για τον εκδημοκρατισμό τους, όμως δυστυχώς τις περισσότερες φορές οι απόπειρες αυτές ήταν ανεπαρκείς. Ιδεολογικά όλες οι ομάδες των οπαδών (στο παρελθόν και σήμερα) ήταν με τον Κροατικό εθνικισμό, περιστασιακά «έπαιζαν» ακόμα πιο ακραία, όμως δεν ήταν οργανωμένοι ακροδεξιοί ή φασίστες.

Να τονιστεί ότι ο  εθνικισμός τους δεν ήταν ακραίος ή σκανδαλώδης για τα δεδομένα της Κροατίας, γιατί δυστυχώς όλες οι σχετικές πολιτικές δυνάμεις στις χώρες μας είναι εθνικιστικές και δεν αμφισβητούν την κυρίαρχη εθνικιστική ιδεολογία, ανεξάρτητα από το αν αυτοανακηρύσσονται ως αριστερές, φιλελεύθερες, συντηρητικές κ.λπ. Οι οπαδοί πάντα έλεγαν «Όχι στην πολιτική» και δεν συνδέονταν με κανένα κόμμα και καμιά οργάνωση. Αυτό δεν είναι το προϊόν ενός φυσικού αυτόνομου χαρακτηριστικού των Κροατών φανατικών, αλλά μάλλον προϊόν ενός συγκεκριμένου γενικού πλαισίου.

Κάθε φορά που η άρχουσα τάξη της Κροατίας χρειαζόταν να κινητοποιήσει «φαντάρους» για κάποια βρόμικη δουλειά, δεν στρεφόταν στους οπαδούς (όπως έκανε μερικώς στην προπολεμική δεκαετία του ’80) αλλά σε άλλη κοινωνική ομάδα – στους βετεράνους του πολέμου. Οι βετεράνοι πολέμου της Κροατίας είναι μια τεράστια και ανομοιογενής ομάδα, όμως μεταξύ τους υπάρχει μια ελίτ η οποία λειτουργεί ως μισθοφόροι της άρχουσας τάξης, λαμβάνοντας πολύ ψηλές συντάξεις, χρήματα από τον προϋπολογισμό για τις οργανώσεις τους και κοινωνικά προνόμια. Αυτός είναι γενικά ο τρόπος που η κροατική δεξιά εξασφαλίζει τον «στρατό» της για εκλογική ή οποιαδήποτε άλλη κινητοποίηση. Εξαιτίας του πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και τους σχηματισμού αυτής της νέας πληθυσμιακής ομάδας, η άρχουσα τάξη δεν χρειαζόταν τους ultras τόσο πολύ, έτσι παρέμειναν εν πολλοίς ανένταχτοι με όρους πολιτικής οργάνωσης.

Αυτή ήταν και η περίπτωση των ΒΒΒ, μέχρι την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία το 2014. Ένας από τους πρώτους ξένους εθελοντές στο νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ ήταν ένας από τους αρχηγούς των ΒΒΒ και βετεράνος του πολέμου Ντένις Σέλερ. Ήταν ένας σκληροπυρηνικός ναζί, εντυπωσιασμένος από το πραξικόπημα του Μαϊντάν στην Ουκρανία και έλεγε ανοιχτά σε συνεντεύξεις ότι η Κροατία χρειαζόταν το δικό της Μαϊντάν για να λύσει μία και καλή τα προβλήματά της με τους «κομμουνιστές και τους Σέρβους». Ο Σέλερ συμμετείχε στον πόλεμο στην Κριμαία, έλαβε μετάλλιο από τους Ουκρανούς γι αυτό και έγινε φίλος με μαχητές του Αζόφ που ήταν μέλη των White Boys Club (WBC), μία ομάδα ultra υποστηριχτών της Ντιναμό Κιέβου. Ο Σέλερ επέστρεψε στην Κροατία και έδρασε ως ο πρωτεργάτης για τη δημιουργία αυτού του πολύ ισχυρού δεσμού που υπάρχει σήμερα μεταξύ των ΒΒΒ και των νεοναζί του Αζόφ και τους WBC.

Ήδη από το 2015, μία ανώνυμη αντιφασιστική διαδικτυακή πηγή δημοσίευσε τα ονόματα 15 μελών των Bad Blue Boys, οι οποίοι πήγαν να πολεμήσουν στην Ουκρανία, μεταξύ τους και ο Σέλερ. Όλοι αυτοί ήταν νεοναζί, υποστηρικτές της Ούστασε (Κροάτες συνεργάτες των Ναζί κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου) και κάποιοι από αυτούς είχαν πολεμική εμπειρία από τη δεκαετία του ’90, υπήρχε όμως και «φρέσκο αίμα» από νεότερες γενιές. Σήμερα ο ακριβής αριθμός των Κροατών ναζί που πήγαν στην Ουκρανία είναι άγνωστος, όμως σίγουρα ο αριθμός τους κορυφώθηκε μετά τη Ρωσική εισβολή το 2022 και υπάρχουν στοιχεία για πολλούς από αυτούς να πηγαίνουν μέσω της σύνδεσης ΒΒΒ- Αζόφ.

Πολύ σύντομα οι ΒΒΒ μετατράπηκαν από μια ομάδα χούλιγκαν σε μια ομάδα πλήρως ετοιμοπόλεμων νεοναζί με πολεμική εμπειρία και σοβαρές οργανωτικές διασυνδέσεις. Ήταν πάντα δεξιοί, όμως τα τελευταία 5-10 χρόνια τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Η πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ποδοσφαίρου και την αστυνομική βία ήταν όλο και λιγότερο στην ατζέντα τους, και μεταμορφώθηκαν σε μια κλειστή ομάδα σκληροπυρηνικών ναζί κακοποιών.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε εάν ήταν χέρι μέλους των ΒΒΒ ή άλλου, που κρατούσε το μαχαίρι που σκότωσε τον φίλαθλο της ΑΕΚ , κι αν ήταν μέλος των ΒΒΒ δεν ξέρουμε αν είναι επίσης βετεράνος του τάγματος Αζόφ.

Ωστόσο, αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι οι ΒΒΒ είναι μια ομάδα με πολλούς Ναζί που είχαν την ευκαιρία να διαπράξουν όλων των ειδών τις θηριωδίες στην Ουκρανία, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία του πολέμου και του εξοπλισμού. Η ενότητα με ανθρώπους όπως του τάγματος Αζόφ δεν μπορεί παρά να έχει συνέπειες και αυτή η άρρωστη ιδεολογία και οι δολοφονικές μέθοδοι ξεχύνονται στους δρόμους μας, με αποτέλεσμα την τελευταία τραγωδία στην Αθήνα.

Η εξέλιξη των ΒΒΒ σε μια οργανωμένη νεοναζί ομάδα ακολουθείται από τη σιωπή και την υποκρισία των κροατικών κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Εξάλλου, η κριτική στον ναζισμό στην Ουκρανία ή στις πολιτικές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ είναι αδύνατο να γίνει, αντιμετωπίζει τη λογοκρισία. Τα ΜΜΕ χαιρετούν τους χούλιγκαν κακοποιούς των ΒΒΒ για τη «θαυμάσια ατμόσφαιρα» όταν φωνάζουν στους αγώνες τον ναζιστικό χαιρετισμό «Slava Ukraini», οργανώνουν δείπνα για συγκέντρωση χρημάτων για τον ναζί φίλο τους Αντρίι Μπιλέτσκι και τους Αζόφ, ή πηγαίνουν στον πόλεμο, κάτι που κάποιοι δεν το κρύβουν πια γιατί έχουν την υποστήριξη των ΜΜΕ ή ανθρώπων όπως τον πρώην «αριστερό-φιλελεύθερο» υπουργό Εξωτερικών, που έλεγε ότι πολεμούν «από τη σωστή πλευρά».

Ο θάνατος του Μιχάλη Κατσουρή πρέπει να σημάνει συναγερμό. Ο μόνος τρόπος που μπορούμε να κάνουμε τις χώρες μας και τις πόλεις μας ασφαλείς από τις νέες μορφές ανόδου του φασισμού και του ναζισμού είναι μέσα από την αντιφασιστική πάλη και οργάνωση. Για να είναι το τελευταίο θύμα αυτών των εγκληματιών και για να παλέψουμε ενάντια στον φασισμό και τους ιμπεριαλιστές χορηγούς του με όλα τα αναγκαία μέσα.

Πηγή: ΠΡΙΝ