Ο Μητσοτάκης των Πρεσπών

Αν είχε φιλότιμο, ευθιξία, ακεραιότητα, εντιμότητα ο Μητσοτάκης, κάθε φορά που προφέρει τις λέξεις Συμφωνία των Πρεσπών θα έπρεπε να τις συνοδεύει με τη λέξη Συγγνώμη. Με σίγμα κεφαλαίο. Να ξεπληρώνει έτσι ένα χρέος απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, στον Νίκο Κοτζιά, στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε όσους επέμειναν και πλήρωσαν το κόστος αυτής της Συμφωνίας.

Αλλά και σε όσους πίστεψαν τότε όσα έλεγε, φώναζε, κατήγγελλε ο ίδιος. Και στην πατρίδα βεβαίως, που την έδεσε και την έσυρε πίσω από την ιδιοτέλεια, τις ορέξεις και τα ταμεία του σε πεζοδρόμια, πλατείες και καταγώγια για να γεμίζει το προσωπικό του πουγκί.

Ετσι έγινε τότε. Και το τότε δεν είναι τόσο μακριά για να επικαλεστεί κανείς τον πανδαμάτορα χρόνο. Οι ντουλαμάδες, οι περικεφαλαίες, οι σάρισες, οι κρεμάλες, οι μολότοφ, τα σάλια του Άδωνη, οι δαγκωματιές των φαιών εντός και εκτός Ν.Δ. έχουν την υπογραφή του. Αυτός εξαπέλυε συστηματικά τις κατηγορίες της προδοσίας κατά του Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Αυτός υποκινούσε τη βία εναντίον των «απάτριδων». Αυτός διακινούσε τα σενάρια για ανταλλαγή της Μακεδονίας με τις συντάξεις. Αυτός δολοφονούσε χαρακτήρες. Αυτός έδωσε στην αγριότητα της άγνοιας το περιτύλιγμα της δήθεν πατριωτικής ευθύνης.

Αυτός ο ίδιος τώρα, αφού έστειλε για χρόνια και χρόνια στο χρονοντούλαπο της δειλίας και της ιδιοτέλειάς του μια καλή για όλους συμφωνία, απαιτεί από τους απέναντι την πιστή εφαρμογή της. Αυτός που λιθοβόλησε όσους την έκαναν πράξη τώρα επικαλείται το έργο τους. Αυτός που πλαστογράφησε την αλήθεια τώρα επικαλείται το γνήσιο της υπογραφής του Τσίπρα. Και δυστυχώς το μεγάλο θέμα εδώ δεν είναι η ποιότητα, το ήθος, η ακεραιότητα του Μητσοτάκη. Είναι ότι το κόστος της ασυγχώρητης μπαγαποντιάς το πληρώνει η χώρα. Το έθνος, που τους αρέσει να επικαλούνται για να το αρμέξουν ο ίδιος και οι συναυτουργοί του.

Προσοχή! Αυτός ο τύπος διαχειρίζεται σήμερα, σε συνθήκες διεθνούς ρευστότητας και τεκτονικών αλλαγών, τις τύχες της πατρίδας. Του αναθέσαμε -41!- να μας σώσει από τον απειλητικό γείτονα και την κινούμενη άμμο των Βαλκανίων. Ο θεός της Ελλάδας να βάλει, λοιπόν, το χέρι του. Αν όχι, ας το βάλουμε εμείς στις εκλογές που έρχονται…