Μοιχεία πολιτικής και Δικαιοσύνης

 Του Χρήστου Γιαννίμπα

Όλα όσα έγιναν/γίνονται με την «περίπτωση Βαξεβάνη» δεν ήταν/είναι κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια η «διαπλοκή» Δικαστικής και Εκτελεστικής εξουσίας μας απασχόλησε με αρνητικό τρόπο τραυματίζοντας έτσι τον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης. Λειτουργοί της Δικαιοσύνης και ενέργειες αυτών έγιναν πρωτοσέλιδα. Λησμονήθηκε(;) μια ιστορική αλήθεια. Όποτε η Δικαιοσύνη ενεπλάκη στην πολιτική, όχι μόνο χαμένη βγήκε η Δικαιοσύνη, αλλά και το προϊόν της μοιχείας πολιτικής και Δικαιοσύνης ήταν πάντα νόθο. Θυμίζω δύο περιπτώσεις

χωρίς φυσικά να  υπεισέλθω στην ουσία των αντίστοιχων υποθέσεων.

(Ι) Γ. Σανιδάς και «βατοπεδινά».

Ο κ. Σανιδάς ηθελημένα ή αθέλητα, από λάθος εκτίμηση ή όχι, παραβίασε ευθέως το Σύνταγμα και επενέβη στα πολιτικά πράγματα ως μη όφειλε. Πήρε το μέρος της εξουσίας της κυβέρνησης εις βάρος της εξουσίας της Βουλής, ως μη όφειλε επίσης. Επικαλούμαι τα δικά του λόγια:

- «Κατάχρηση εξουσίας συνιστά όχι μόνο η παράλειψη διώξεως ενόχου, αλλά και η δίωξη κάποιου αθώου». Σωστό. Αλλά ο ίδιος, ως εισαγγελέας, δεν μπορεί να διώξει υπουργό, αθώο ή ένοχο. Μόνη αρμόδια είναι η εξουσία της Βουλής την οποία, μη στέλνοντας τα (όποια) στοιχεία, εμπόδισε από την ενδεχόμενη δίωξη ενόχου.

- «Θα πρέπει να προκύπτει από τα στοιχεία μια άξια λόγου πιθανολόγηση ποινικής ευθύνης υπουργών (ή υφυπουργών)» Λάθος. Γιατί το Σύνταγμα λέει πως τα στοιχεία «αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή». Επιπλέον ο 3126 του 2003 περί ευθύνης υπουργών στην παρ. 4 λέει «Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται σ’ αυτόν που διενεργεί την έρευνα ή την εξέταση αξιολόγηση στοιχείων που έχουν σχέση με ενδεχόμενη ποινική ευθύνη Υπουργών». Από αυτά τα σαφέστατα ελληνικά τι ακριβώς δεν κατάλαβε ο κ. Σανιδάς;

- «Για τη δίωξη κατά ιδιωτών σύμφωνα με το άρθρο 43 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας απαιτούνται πλέον μετά το 2003 επαρκείς ενδείξεις». Σωστό. Μόνο που ξέχασε(;) πως για τους υπουργούς την ύπαρξη αυτών των ενδείξεων (αδιάφορο αν είναι επαρκείς ή όχι), δεν την διαπιστώνει ο ίδιος αλλά μόνο η Βουλή.

- «Στην υπόθεση Βατοπεδίου, την οποία ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ανέσυρε από το αρχείο, ο ίδιος είχε κρίνει τον Οκτώβριο του 2008 ότι δεν προκύπτουν στοιχεία σε βάρος υπουργών». Μα ο ίδιος είχε βρει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές υπουργών σε πράξεις που ζημίωναν την περιουσία του Δημοσίου, αλλά έσπευσε – ως μη όφειλε – σε συνταγματικά ανεπίτρεπτη αξιολόγηση και επιπλέον τους απήλλαξε λόγω πλάνης (!!). Γράφει ακόμα πως «δεν προέκυψαν νεότερα στοιχεία». Μα εκτός του ότι δεν χρειάζονται (νεότερα στοιχεία), δεν έχει συνταγματική δυνατότητα για τέτοια αξιολόγηση.

- Καταλήγει ότι αν έστελνε  τα στοιχεία στη Βουλή «θα παραβίαζε τη συνείδηση του και το νόμο … θα άφηνε να εννοηθεί ότι υπήρχε θέμα ποινικής ευθύνης υπουργών … ενεργώντας έτσι, θα παρενέβαινε ανεπιτρέπτως στη λειτουργία των άλλων δύο εξουσιών και εν τέλει στα πολιτικά πράγματα της χώρας». Όλα αυτά αν εφάρμοζε το Σύνταγμα και τους νόμους. Προφανής πλάνη, αφού δεν εί