Τσακαλώτος: Το Σύμφωνο Σταθερότητας δρα ως μόνιμος ζουρλομανδύας! – Αιχμές κατά της Γερμανίας

Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε χθες στο Οpen Democracy, ο ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος υποστήριξε ότι “Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης δρα ως μόνιμος ζουρλομανδύας”. Το Open Democracy είναι ένα δίκτυο που συχνά πυκνά αρθρογραφεί και ο Υπουργός Οικονομίας κ. Παπαδημητρίου γνωστός για τις απόψεις που είχε κοινωνήσει περί διπλού νομίσματος, καθώς και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Κορυφαίος χορηγός του Open Democracy είναι το Open Society Foundation του οποίου πρόεδρος είναι ο George Soros. Το άρθρο μάλιστα δημοσιεύθηκε την ίδια ημέρα με την κοινοποίηση από το ΥΠΟΙΚ της επιστολής προς τους θεσμούς.

Περιέχει αιχμές κατά της Γερμανίας, αλλά και σαφείς προειδοποιήσεις για κίνδυνο διάσπασης της ευρωζώνης. Έχει τίτλο “μια Ευρώπη με δύο αφηγήσεις” και αναφέρει ότι τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα δεν είναι το σπίτι της ορθολογικής συζήτησης που επηρεάζει τα αποτελέσματα. Αλλά αν η αφήγηση “οι κανόνες-είναι-κανόνες” δεν αντικατασταθεί, τότε “θα οδηγήσει στη διάλυση της Ένωσης”.

Ο ΥΠΟΙΚ ερμηνεύει την άνοδο ριζοσπαστικών τάσεων και φυγόκεντρων δυνάμεων στην ασύμμετρη επιβάρυνση του νότου και απευθύνει ευθύνες στους θεσμούς για την ασκούμενη πολιτική σε μία Ευρώπη χαμηλής ανάπτυξης, υψηλής ανεργία, και επιδείνωσης των υποδομών και της κοινωνικής πρόνοιας.

Όπως αναφέρει στο άρθρο του ο κ. Τσακαλώτος, το αφήγημα είναι ότι η Ευρώπη μπορεί να σωθεί εάν όλα τα κράτη μέλη “μοιάσουν περισσότερο στη Γερμανία. Εάν δεν το κάνουν αυτό, τότε οι λαϊκιστικές και φυγόκεντρες δυνάμεις θα ενισχυθούν στο Βορρά και θα υπονομεύσουν τα ευρωπαϊκά ιδανικά”.

Ο ίδιος εκτιμά ότι “θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι οι υποκείμενες διαφορές θα μπορούσαν να επιλυθούν πλήρως σε επίπεδο λογικών επιχειρημάτων. Διότι η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των δύο αφηγημάτων είναι άνιση. Αλλά αυτό είναι το νόημα.

Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο ότι έχουμε κολλήσει στην πιο ανεξάρτητη από τις κεντρικές τράπεζες, προσκολλημένοι στον κίνδυνο του πληθωρισμού, αλλά και σε ένα Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης το οποίο δρα ως μόνιμος ζουρλομανδύας. Εντός της ευρωζώνης τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Έχοντας παραιτηθεί από την επιλογή της υποτίμησης, η νομισματική ένωση δεν βρει επαρκή υποκατάστατα υπό τη μορφή δημοσιονομικών μεταβιβάσεων ή άλλα μέσα πολιτικής”.