Σοκ! Οι τράπεζες “τρώνε” όλη τη ζημιά των 4,9 δις από τα ομόλογα!

Η διάταξη περί αναβαλλόμενης φορολογίας για τις τράπεζες που απεσύρθη την τελευταία στιγμή από το φορολογικό νομοσχέδιο, δεν πρόκειτραι να επανέλθει! Αυτό αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, γεγονός που εφόσον επιβεβαιωθεί, θα αποτελεσει “σοκ”, καθως με αυτο τον τρόπο οι τράπεζες δε θα μπορέσουν να συμψηφίσουν τη ζημιά από το κούρεμα των ομολόγων.

Ενστάσεις της

Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και της Eurostat δεν προσφέρουν περιθώρια για βελτιώσεις και επανακατάθεση της διάταξης, όπως προσδοκούν οι τράπεζες.

Ετσι, οι τράπεζες μπορούν να κάνουν χρήση μόνο των υφιστάμενων φορολογικών διατάξεων για την αναβαλλόμενη φορολογία. Το κέρδος τους, όμως, είναι σχεδόν μηδαμινό αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο ορίζοντας απόσβεσης των ζημιών είναι πενταετής. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι σε άμεσο χρονικό ορίζοντα δεν προβλέπεται κερδοφορία για τις τράπεζες και σε βάθος χρόνου πενταετίας δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψουν κέρδη στα οποία να αντιστοιχούν φόροι 4,9 δισ. ευρώ, καθίσταται προφανές ότι η ζημία που προέκυψε από τα ομόλογα θα πρέπει να θεωρείται οριστική και μη ανακτήσιμη μέσω του συμψηφισμού φόρων.

Η διάταξη που απεσύρθη προέβλεπε τη δυνατότητα σχηματισμού απαίτησης των τραπεζών έναντι του Δημοσίου όλου του ποσού της ζημίας στα ομόλογα, ώστε να συμψηφιστεί μελλοντικά με την υποχρέωση καταβολής φόρων.

Η πρόβλεψη αυτή έδινε τη δυνατότητα στις τράπεζες να εμφανίσουν στα εποπτικά τους κεφάλαια ποσό που υπολογίζεται στα 4,9 δισ. ευρώ, με ό,τι οφέλη αυτό θα συνεπαγόταν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η διάταξη αυτή δεν αφορούσε μόνο στις τράπεζες αλλά και στις φαρμακευτικές εταιρείες, γεγονός που θα ανέβαζε τη συνολική απαίτηση έναντι του Δημοσίου σε υψηλότερα επίπεδα. Αυτό, όμως, θα έπρεπε να καταγραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό ως έλλειμμα, δεδομένου ότι ήταν μόνιμη υποχρέωση του Δημοσίου ενώ ταυτόχρονα συνιστούσε και έμμεση κρατική ενίσχυση που απαγορεύεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Δεν θα επαναδιατυπωθεί

Ακόμα, όμως, και αν γινόταν υπέρβαση του ζητήματος της κρατικής ενίσχυσης δεν μπορούσε να υπάρξει λύση στο ζήτημα της μόνιμης απαίτησης. Από την άλλη πλευρά, η αφαίρεση της διάταξης για μόνιμη απαίτηση δεν προσφέρει τη δυνατότητα στις τράπεζες και στις φαρμακευτικές να απεικονίσουν στον λογαριασμό της αναβαλλόμενης φορολογίας τα ποσά της ζημίας που υπέστησαν από τα ομόλογα.Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ουσιαστικά αποκλείεται λύση με την επαναδιατύπωση της διάταξης.

ΠΗΓΗ: ΑΞΙΑ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ν.ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ