ΣΕΒ: Οι παρεμβάσεις που περιμένουμε να ακούσουμε στη ΔΕΘ

Τον κίνδυνο να έχει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια “μια αναιμική ανάπτυξη, χωρίς νέες θέσεις εργασίας (jobless growth)” επισημαίνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του, υπογραμμίζοντας την ανάγκη παροχής κινήτρων για την ενίσχυση των επενδύσεων και την αύξηση των θέσεων εργασίας.

“Η δίκαιη ανάπτυξη είναι μία έννοια με την οποία κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Το πραγματικό ζητούμενο βέβαια για την Ελλάδα

είναι η ανάπτυξη με δουλειές, καθώς η χώρα μας διατρέχει σοβαρό κίνδυνο τα επόμενα χρόνια να έχει μια αναιμική ανάπτυξη, χωρίς νέες θέσεις εργασίας (jobless growth). Θα ήταν πιο φρόνιμο λοιπόν να εργαστούμε όλοι ώστε όταν έρθει η ανάπτυξη να φέρει μαζί της και σημαντική αύξηση της απασχόλησης, αντί να τη “στολίζουμε” με επίθετα και να τη μοιράζουμε πριν τη δούμε. Και για να συμβεί αυτό, χρειάζονται ιδιωτικές επενδύσεις με στόχο δηλαδή το κέρδος, που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα”, αναφέρει ο ΣΕΒ.

Και επισημαίνει ότι “απαιτείται αλλαγή του μείγματος πολιτικής, με δεδομένους τους στόχους προσαρμογής, ώστε να έλθει η ανάπτυξη μία ώρα αρχύτερα. Και προς τούτο, απαιτείται άμεσα μείωση των φορολογικών συντελεστών και κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις, με ταυτόχρονη και αυτόματη περικοπή των λειτουργικών δαπανών του κράτους στο βαθμό που η πάταξη της φοροδιαφυγής παραμένει ανέφικτη”.

Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ ο ΣΕΒ σημειώνει ότι “η ελληνική κοινωνία θα περίμενε να ακούσει από την πολιτική ηγεσία στη Θεσσαλονίκη ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα για την ιδιωτική οικονομία ικανό να αντιμετωπίσει τα κακώς κείμενα, και να δώσει προοπτική για το μέλλον”, προτείνοντας τις παρακάτω άμεσες παρεμβάσεις:

1. Εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου, περιλαμβανομένων των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς καθυστερήσεις στην επίτευξη των συμφωνηθέντων, για την εκταμίευση των δόσεων και την τόνωση της ρευστότητας στην αγορά, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την επιτάχυνση της διαδικασίας ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

2. Επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί και ενεργοποίηση του προγράμματος αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου μέσω του Επενδυτικού Ταμείου, ώστε να προκληθεί επιχειρηματικό ενδιαφέρον για επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα.

3. Αντιμετώπιση του προβλήματος των “κόκκινων δανείων” με επιτάχυνση της εφαρμογής του νέου θεσμικού πλαισίου και αξιοποίηση των δυνατοτήτων για την πώληση επισφαλών απαιτήσεων και την αναδιάρθρωση υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Η τακτική της αναμονής, ώστε η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας να οδηγήσει σε ανάκαμψη των προβληματικών δανείων, για να μπορέσουν οι τράπεζες να εγγράψουν κέρδη από την ανάκτηση των προβλέψεων, δεν έχει αποδώσει καρπούς μέχρι σήμερα. Η αναδιάρθρωση, λοιπόν, των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων μπορεί να προκαλέσει αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον και να οδηγήσει στη δημιουργία πιο δυναμικών επιχειρήσεων που, απαλλαγμένες από τα χρηματοπιστωτικά και άλλα βάρη του παρελθόντος, θα μπορούν να συμβάλλουν σε αυτή την ίδια την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

4. Μείωση των φορολογικών συντελεστών στη βάση ενός ισοδύναμου προγράμματος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, και αναγκαστικής μείωσης των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου σε περίπτωση υστέρησης στην επίτευξη των στόχων επέκτασης της φορολογικής βάσης, ώστε να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων και να δοθεί ώθηση στην αναπτυξιακή διαδικασία μέσω τόνωσης της υγιούς και ανταγωνιστικής επιχειρηματικότητας.

5. Θέσπιση οριζόντιων φοροαπαλλαγών μέσω υπεραποσβέσεων επενδυτικών δαπανών, με όλη την επένδυση να αναγνωρίζεται σε ορισμένες περιπτώσεις ως εκπεστέα δαπάνη στη χρονιά υλοποίησης της επένδυσης, ώστε να προκληθεί επενδυτικό ενδιαφέρον, αύξηση της απασχόλησης και των εισοδημάτων, και έτσι οι ρυθμίσεις αυτές να είναι όσο το δυνατόν αυτοχρηματοδοτούμενες.

6. Λήψη μέτρων για την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων και της κατασκευαστικής δραστηριότητας.

– Επανασχεδίαση του ΕΝΦΙΑ ώστε να μην επιβάλλεται στη συσσώρευση ακίνητης περιουσίας μέσω του συμπληρωματικού φόρου, καθώς αυτό επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων και τα χιλιάδες επαγγέλματα του κατασκευαστικού κλάδου. Αντίθετα, ο ΕΝΦΙΑ πρέπει να είναι ένας χαμηλός φόρος σε κάθε ακίνητο χωρίς εξαιρέσεις, να έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα αντανακλώντας την αξία που προσδίδουν στο ακίνητο οι τοπικές υποδομές, και να επιβάλλεται από την τοπική αυτοδιοίκηση, με την κεντρική κυβέρνηση να ορίζει το ελάχιστο επίπεδο εσόδων που θα πρέπει να εισπραχθεί, καθώς και να φροντίζει για την είσπραξη του φόρου.

– Εξορθολογισμός φορολογικών και μη επιβαρύνσεων στα ακίνητα και, ενδεχομένως, κατάργηση τους μέσω ενσωμάτωσης των αντίστοιχων εσόδων στη φορολογία εισοδήματος ή τον ΕΝΦΙΑ.

– Αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου που αφορά στα επαγγελματικά και τα αστικά ακίνητα, ώστε να διευκολύνεται η αναμόρφωση εμπορικών δρόμων και η ανάπλαση του οικιστικού ιστού της πόλης, με ταυτόχρονη χορήγηση φοροαπαλλαγών στις σχετικές επενδύσεις εφόσον επιδιώκονται και κοινωνικοί στόχοι αύξησης της προσφοράς κατοικίας σε υποβαθμισμένες περιοχές ή πάρκων, πρασίνου, αθλητικών εγκαταστάσεων κ.λπ. που αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής της πόλης.

– Προτεραιοποίηση της δεύτερης/εξοχικής κατοικίας και της κατασκευής υποδομών προς εκμετάλλευση των γεωπολιτικών εξελίξεων που έχουν καταστήσει την Ελλάδα χώρα υψηλής προτίμησης επισκεπτών προορισμού και κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου.