ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: “Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!” – Το 20% πάσχει, το 80% “τη βγάζει”

Ποιά σχέση έχει ο περυσινός Νοέμβριος με τον φετινό; Όσοι δεν φορούν παρωπίδες, βλέπουν τεράστια διαφορά. Νέα μαγαζιά, κόσμος στα καφέ και τα μπαρ τουλάχιστον Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, γεμάτα σε ουκ ολίγες περιπτώσεις καταστήματα εστίασης, κυρίως αυτά που έχουν ρίξει τις τιμές σημαντικά και προσφέρουν ποιότητα, πληρότητα στα ξενοδοχεία περιοχών που έχουν αναπτύξει τον χειμερινό τουρισμό στα τριήμερα….

Η κρίση δεν τελείωσε, η ανεργία δεν έπεσε, οι μισθοί όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά αντίθετα μειώθηκαν. Πως

δικαολογείται λοιπόν η παραπάνω εικόνα;

Είναι πολύ απλό:

Έφυγε ο φόβος της δραχμής και των σεναρίων ολοκληρωτικής καταστροφής. Ανέβηκε η ψυχολογία.Πρέπει να παραδεχθούμε, ότι στην Ελλάδα ένα 20% περίπου του πληθυσμού, παρότι επλήγη από την κρίση, έχει τόσα λεφτά εδώ ή στο εξωτερικό, ώστε δεν επηρεάζεται η καθημερινότητά του και οι συνήθειές του. Το πολύ πολύ, να γίνουν 2 αντί για τέσσερα τα ετήσια ταξίδια στη Ν.Υόρκη. Δείτε σε λίγο καιρό πόσοι θα φύγουν για Χριστούγεννα στο εξωτερικό ή σε top ελληνικούς προορισμούς.

Ένα ποσοστό περίπου 30% είναι «βολεμένο». Δεν ευημερεί όπως παλιά αλλάζοντας αυτοκίνητο κάθε χρόνο και βγαίνοντας 5 στα 7 βράδια της εβδομάδας, αλλά για 2-3 φορές, λεφτά υπάρχουν. Όπως υπάρχουν, με ζόρι ίσως, έστω και μέσω γιαγιάς, παππού τα λεφτά για το φροντιστήριο και το ιδιωτικό σχολείο των παιδιών.

Ένα επίσης 30%, «τα βγάζει πέρα» χρεωμένο βέβαια στις κάρτες ή στην Εφορία, αλλά μία έξοδος την εβδομάδα και η αγορά των απαραίτητων για την οικογένεια «τακτοποιούνται». Μπορεί να μη βγαίνουν ίσως οι γονείς, αλλά για τα παιδιά, το 20άρικο και παραπάνω, του Σαββάτου υπάρχει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, είναι το υπόλοιπο 20%. Οι άνεργοι που είναι όντως άνεργοι και που ψάχνουν ένα μεροκάματο και δε βρίσκουν. Που δεν έχουν τους ευκατάστατους γονείς να τσοντάρουν, που δεν έχουν φράγκο στον τραπεζικό λογαριασμό, που δεν έχουν να πληρώσουν ρεύμα και σούπερ μάρκετ.

Οι οικογένειες λαικών συνοικιών που το σκέπτονται να πάρουν το μετρό να πάνε στον συγγενή, που δεν έχουν που να απευθυνθούν και που δε βλέπουν καμία προοπτική μπροστά τους είτε με μνημόνιο, είτε χωρίς μνημόνιο.

ΑΥΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ να φροντίσει. Πρώτα αυτούς και μετά όλους όσοι έχασαν ίσως το 50% του μισθού, αλλά ο μισθός πέφτει. Πρώτα αυτούς που δεν έχουν φωνή να μιλήσουν ούτε ντουντούκες να κλείσουν το Σύνταγμα κάποιες ώρες για χαβαλέ. Πρώτα αυτούς που έχουν την αξιοπρέπεια να μη βγαίνουν στα κανάλια που ευαγγελίζονται την καταστροφή, αν και οι ίδιοι, πραγματικά κατεστραμμένοι.

Διαβάστε την παρακάτω είδηση και θα καταλάβετε τι εννοώ.

“Μαμά πάρε με σπίτι και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σου ζητήσω ξανά φαγητό” είναι τα λόγια ενός κοριτσιού που μένει σε ένα παιδικό χωριό-οικοτροφείο στην Καλλιθέα και ικετεύει την μητέρα του κρατώντας την από την φούστα για να την πάρει πίσω σπίτι.

“Μα δεν έχουμε φαγητό σπίτι” απαντά η μητέρα με την κόρη της να της ζητά επίμονα: “Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!”.

Πρόκειται για μια ιστορία μιας Ελληνίδας μάνας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά στις καθημερινές ανάγκες του παιδιού της και επισκέπτεται το οικοτροφείο για να του δώσει όση στοργή και αγάπη μπορεί. Και δυστυχώς η συγκεκριμένη ιστορία δεν είναι η μοναδική καθώς οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία να ανταπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες. Μάλιστα μία έκθεση της Unicef αναφέρει ότι πάνω από 600.000 παιδιά στην Ελλάδα υποσιτίζονται και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το φαινόμενο του υποσιτισμού είναι μια πραγματικότητα στην Ελλάδα, από την αρχή της κρίσης χρέους το 2010, αναγκάζοντας έναν αυξανόμενο αριθμό ατόμων να δίνουν μια καθημερινή μάχη για να φάνε.

Σε αρκετά Αθηναϊκά προάστια όπως το όπως το Κερατσίνι , τα Ταμπούρια , την Αγία Βαρβάρα ,το Περιστέρι και τα Άνω Λιόσια , αλλά και τη Δυτική Θεσσαλονίκη και την Κρήτη υπάρχουν όλο και περισσότερες λυποθυμίες πεινασμένων μαθητών στις σχολικές αίθουσες.

Στην Αθήνα καθημερινά υπάρχουν συσσίτια. Ο Δήμαρχος Αθηνών, Γιώργος Καμίνης μοιράζει κάθε μέρα περισσότερα από 20.000 πιάτα.

Η είδηση έχει φτάσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού όπου οργανισμοί όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βόρειας Αμερικής προσπαθούν «να σώσουν αυτούς που είναι στην πατρίδα».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΛΑΜΒΑΝΟΣ, [email protected]

Original article: ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: “Μαμά πάρε με σπίτι και δεν θα πεινάσω ξανά. Στο υπόσχομαι!” – Το 20% πάσχει, το 80% “τη βγάζει”.