ΠΩΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ- Όλες οι λεπτομέρειες

Άρθρο του Γιάννη Σταματόπουλου,

Υπ. Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Το άρθρο αυτό έχει επικαιροποιηθεί τον Οκτώβριο του 2012 βάσει των τελευταίων διατάξεων, των αποφάσεων και των εγκυκλίων του Υπουργείου Οικονομικών.

Η εργασία στο εξωτερικό αποτελεί μία επιλογή συχνά συναντώμενη στην ελληνική πραγματικότητα και στη δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα. Το ζήτημα της φορολόγησης των κατοίκων του εξωτερικού,  εκ των πραγμάτων, αποτελεί ένα από τα ζητήματα που θα απασχολούν τώρα αλλά και στο άμεσο μέλλον λογιστές, φορολογικούς συμβούλους και φορολογούμενους. Για το λόγο αυτό,

στο Forin.gr, συγκεντρώσαμε και αναλύουμε σε ένα θέμα τις κύριες διατάξεις που αφορούν τη φορολόγηση των κατοίκων του εξωτερικού και σας τις παραθέτουμε.

1. Η έννοια της φορολογικής κατοικίας

Η  έννοια της κατοικίας αποτελεί ένα ζήτημα πραγματικό που ρυθμίζεται από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Με αφετηρία τη γενικότερη έννοια της κατοικίας, στο φορολογικό δίκαιο εισάγονται ειδικότερες έννοιες και ορισμοί που διαμορφώνουν τον όρο της φορολογικής κατοικίας. Η έννοια της φορολογικής κατοικίας και κατ’ επέκταση αυτή του φορολογικού κατοίκου της Ελλάδας είναι η αρχή για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματος της φορολόγησης των κατοίκων του εξωτερικού καθώς η φορολογική κατοικία προσδιορίζει τον τόπο φορολόγησης του εισοδήματος των φορολογουμένων.

Όπως ορίζεται σχετικά στις διατάξεις των άρθρων 51 έως 56 του Αστικού Κώδικα και στην Εγκ. ΠΟΛ. 1142/2012, το πρόσωπο έχει ως κατοικία τον τόπο της κύριας και μόνιμης εγκατάστασής του. Κανένας δεν μπορεί να έχει συγχρόνως περισσότερες από μία κατοικίες. Η κατοικία διατηρείται ωσότου αποκτηθεί νέα. Αν δεν μπορεί να αποδειχθεί η τελευταία κατοικία του προσώπου, ως κατοικία θεωρείται ο τόπος της διαμονής του.

Για την απόκτηση κατοικίας απαιτείται πραγματική εγκατάσταση σε ορισμένο τόπο (corpus) και βούληση του ατόμου (animus) να καταστήσει τον εν λόγω τόπο κέντρο της ύπαρξης του, των βιοτικών του σχέσεων, των υλικών του συμφερόντων, του υλικού του βίου και της επαγγελματικής του εγκατάστασης. Η επαγγελματική εγκατάσταση χωρίς τον οικιακό βίο και την κατοικία της οικογένειας του ατόμου, δεν έχει κρίσιμη σημασία ως προς την κατοικία (σχετ. ν.5772/ΠΟΛ.175/24.08.1982 διαταγή).

Η έννοια της φορολογικής κατοικίας αποτελεί τον κύριο προσδιοριστικό παράγοντα του τόπου φορολόγησης των εισοδημάτων των φυσικών προσώπων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 2 § 1 του Κ.Φ.Ε., όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 § 1 του Ν.3943/2011, από 31-3-2011, το φυσικό πρόσωπο, το οποίο έχει την κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του στην Ελλάδα υπόκειται (στην Ελλάδα) σε φόρο για το παγκόσμιο εισόδημά του.

Ως συνήθης θεωρείται η διαμονή στην Ελλάδα, η οποία υπερβαίνει τις εκατόν ογδόντα τρεις (183) ημέρες συνολικά μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Το διάστημα αυτό αντιστοιχεί, όπως γίνεται αντιληπτό, σε διάστημα μεγαλύτερο του μισού του ημερολογιακού έτους.

Τα φυσικά πρόσωπα που δεν είναι ούτε κάτοικοι Ε