Ο πρωθυπουργός, το σινεμά και το…”αρχαίο” κινητό

Την οικογένεια Μίλερ πήγε και είδε στις 31 Αυγούστου, ο Αντώνης Σαμαράς μαζί με την οικογένειά του στο κινηματογράφο Χλόη της Κηφισιάς.

Όπως περιγράφει συνεργάτης, χωρίς όνομα, στο protagon,η συγκεκριμένη επίσκεψη του πρωθυπουργού θεωρείται συμβολική, ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο αρχαίο κινητό που χρησιμοποιούσε ο πρωθυπουργός.

Την είδηση μάλιστα διαχέει ο ίδιος ο διευθυντής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού Γιώργος Μουρούτηςμέσω των social media.

Έτσι λοιπόν, μόλις ο κ.Σαμαράς μπήκε στην αίθουσα του κινηματογράφου και αφού αποφάσισε με ποιά διάταξη θα κάτσουν στα καθίσματα της 4ης θέσης μετακινώντας τον γιό του, άρχισε ασταμάτητα να γράφει στο κινητό του πριν την έναρξη και κατά το διάλειμμα.

Γράφει χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ μεταξύ άλλων:

« Μέχρι να ξεκινήσει το έργο και μετά, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, ο κ. Σαμαράς ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ δεχόταν και έγραφε μηνύματα στο αρχαίο κινητό του. Ένα κινητό, το οποίο κανένα παιδί των ΒΠ δεν θα καταδεχόταν να χρησιμοποιεί, τέτοια παλιομοδίτικο μοντέλο που είναι. Επίσης μίλαγε σιγανά στο κινητό, καθώς συνέχεια κάποιοι τον καλούσαν, για οδηγίες/εγκρίσεις, υποθέτω.

Έρχομαι λοιπόν στο ερώτημα: Είναι σωστό να μη γίνεται τίποτε αν δεν το εγκρίνει, ή τουλάχιστον αν δεν το μάθει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός; Είναι δυνατόν να μην έχει ούτε 2 ώρες να δει σαν άνθρωπος με την οικογένειά του μία κωμωδία; Η απάντηση είναι ότι ΝΑΙ, είναι όχι απλώς σωστό, αλλά είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ το εν λόγω στυλ στην ελληνική δημόσια διοίκηση. Ειδικά αν σκεφτούμε τα αποτελέσματα από τον αντίστοιχο τρόπο του αμέριμνου ΓΑΠ (στο λεξικό Μπαμπινιώτη, στο λήμμα αμέριμνος πρέπει να μπει φωτογραφία του ΓΑΠ), η απάντηση είναι εμφατικά ΝΑΙ. Αν σκεφτούμε και το χαλλλλαρό μάνατζμεντ του Κώστα Καραμανλή του νεότερου, τότε είναι ΝΑΙ εις το τετράγωνο. Επιπλέον εμείς οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουμε βιώσει ως υφιστάμενοι, ή ως προϊστάμενοι, τη γονιδιακή αντίδραση του Έλληνα στη στοχοθεσία και στοχοπροσήλωση. Τις περισσότερες φορές ο μόνος τρόπος για να αποδώσει ένας διευθυντής, ή ένας εργοδηγός, είναι το στενότατο μαρκάρισμα του άμεσου προϊσταμένου του.»