Ν.Καραμούζης – Eurobank: Η ελληνική ελίτ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων

Η ευρύτερη πολιτική συναίνεση στις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στις συμφωνίες με τους δανειστές και η επίδειξης εθνικής αποφασιστικότητας είναι σύμφωνα με τον πρόεδρο της Eurobank Ν. Καραμούζη απαραίτητες προϋποθέσεις για να ξεφύγει η ελληνική οικονομία από την πολυετή διπλή ύφεση, τα δυσθεώρητα, πρωτοφανή ύψη ανεργίας, την ανυπαρξία επενδύσεων και την αυξανόμενη φτώχεια και απόγνωση.Ο πρόεδρος της Eurobank απευθύνει κάλεσμα στην ελληνική ελίτ της οικονομίας και της διανόησης με στόχο το μετασχηματισμό της τρέχουσας εθνικής απαισιοδοξίας σε μία νέα εθνική αυτοπεποίθηση. «Επιθυμούμε η ελληνική ελίτ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποτελέσει μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Δε μπορεί να προσποιούμαστε πως η φτώχεια και η δυστυχία των γύρω μας δε μας αφορά, ούτε μας επηρεάζει» τονίζει ο κ. Καραμούζης.Όπως υπογραμμίζει «στην πραγματικότητα, εμείς πρέπει να γίνουμε η αλλαγή που επιθυμούμε να δούμε στην Ελλάδα. Χώρες στις οποίες οι ελίτ κρατούν αποστάσεις από την κοινωνία, μένουν μακριά από προβλήματα και λύσεις, μακριά από την εταιρική και την κοινωνική ευθύνη, από τις επενδύσεις στο εσωτερικό, δεν έχουν ευοίωνο μέλλον». Το παράδειγμα της Πορτογαλίας Σύμφωνα με τον κ. Καραμούζη, «οι ξένοι επενδυτές δύσκολα θα επενδύσουν στην Ελλάδα εφόσον οι ίδιοι οι Ελληνες δεν είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν στην ίδια τους τη χώρα, στο δικό τους κοινό μέλλον».Ο έμπειρος τραπεζίτης αντιπαραθέτει το παράδειγμα της Πορτογαλίας, η οποία όπως επισημαίνει βρίσκεται πέντε θέσεις πιο πάνω στην κατάταξη του οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors από την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι οι δύο χώρες έχουν να επιδείξουν παρόμοιες μακροοικονομικές επιδόσεις.Οπως εξηγεί ο κ. Καραμούζης, το ελληνικό κράτος αυτή τη στιγμή καταβάλλει 2,3 φορές υψηλότερο ασφάλιστρο σε σύγκριση με το πορτογαλικό Δημόσιο, ώστε να μπορέσει να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, στις οποίες η χώρα της ιβηρικής χερσονήσου έχει πρόσβαση σε αντίθεση με την Ελλάδα.«Ευθυνόμαστε» «Αδιαφιλονίκητα, εξακολουθούμε να ευθυνόμαστε πρωτίστως εμείς για το γεγονός ότι μετά από έξι δύσκολα κι επώδυνα έτη προσαρμογής, είμαστε ακόμα σε φάση εφαρμογής ενός τρίτου προγράμματος και χρήζουμε χρηματοοικονομικής υποστήριξης από τον επίσημο τομέα, αποκομμένοι ακόμα από τις αγορές» αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Eurobank.Οπως επισημαίνει, «αποτύχαμε να αποκαταστήσουμε οικονομική ευρωστία, βιώσιμη ανάπτυξη, δημιουργία θέσεων εργασίας και δημοσιονομική σύνεση. Αποτύχαμε να βελτιώσουμε την αξιοπιστία της χώρας διά της επίδειξης εθνικής αποφασιστικότητας και ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης σε αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και το Πρόγραμμα». Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα είναι «κινητοποίηση και ευρύτερη αξιοποίηση του σημαντικότερου ελληνικού συγκριτικού πλεονεκτήματος, του ταλαντούχου ανθρώπινου κεφαλαίου στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μαζί με τις υγιείς και παραγωγικές οικονομικές δυνάμεις, την επιχειρηματικότητα της χώρας, ώστε όλοι να αποτελέσουν μέρος της εθνικής προσπάθειας». Ωστόσο, σημειώνει πως «για να είναι κοινωνικά αποδεκτή μία τέτοια αναπτυξιακή και μεταρρυθμιστική στρατηγική, θα πρέπει να αφορά όλους, να δημιουργεί αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, να κατανέμει τα οφέλη και τα κόστη δίκαια, να προσφέρει δουλειές, παροχές και ευκαιρίες σε πολλούς, μειώνοντας τις ανισότητες. Πρέπει να πείθει τους πολίτες ότι είναι ο μόνος τρόπος ώστε να ανακτήσουμε τον έλεγχο της μοίρας μας, να τερματίσουμε την εξάρτηση από ξένο επίσημο δανεισμό, να ενισχυθεί η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και να αποκατασταθεί ο διεθνής μας ρόλος και επιρροή».Τέλος, σημειώνει ότι και οι δανειστές θα πρέπει να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα προχωρώντας σε κινήσεις απομείωσης του δημόσιου χρέους της χώρας, μετά την εφαρμογή από την πλευρά μας όλων των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών.ΜεταρρυθμίσειςΟσον αφορά την επιστροφή της χώρας σε τροχιά διατηρήσιμης οικονομικής ανάπτυξης θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση σε έναν αριθμό βασικών μεταρρυθμίσεων, στο πλαίσιο της εκπόνησης της δικής της αναπτυξιακής στρατηγικής.Ενα τέτοιο σχέδιο πιστεύει ότι, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να περιλαμβάνει:Εμπέδωση ανοιχτών και ανταγωνιστικών αγορών.Αναζωογόνηση των ιδιωτικών επενδύσεων, των εξαγωγών και των έργων υποδομής, ιδίως σε κλάδους που η χώρα έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, η βιομηχανία τροφίμων, οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τα φαρμακευτικά, οι μεταφορές, τα μεταλλευτικά προϊόντα, τα αγροτικά προϊόντα, ως κύριες ατμομηχανές της ανάπτυξης.Δημιουργία ιδιαιτέρως θελκτικού επιχειρηματικού και επενδυτικού περιβάλλοντος, προγραμματισμένη βαθμιαία μείωση φορολογικών συντελεστών, εφόσον επιτυγχάνονται συγκεκριμένοι μετρήσιμοι στόχοι πάταξης της φοροδιαφυγής, επιτάχυνση της λύσης των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα με στόχο τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, επί τη βάσει μειούμενων επιτοκίων προθεσμιακών καταθέσεων, επιστροφή σε θετική πιστωτική επέκταση και χαμηλότερα NPEs.Αρση των capital controls ως σήμα εμπιστοσύνης, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.Πάνω από όλα, πιστεύει ότι για να είναι κοινωνικά αποδεκτή μια τέτοια αναπτυξιακή και μεταρρυθμιστική στρατηγική, θα πρέπει να αφορά όλους, να δημιουργεί αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, να κατανέμει τα οφέλη και τα κόστη δίκαια, να προσφέρει δουλειές, παροχές και ευκαιρίες σε πολλούς, μειώνοντας τις ανισότητες.ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ