ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΥΠΟΙΚ: Την απόλυσή τους εισηγείται ο Άρειος Πάγος

Την απόλυση των 393 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών και των Δ.Ο.Υ. εισηγείται ο Χρ. Κοσμίδης, δικαστής του Αρείου Πάγου.

Ο Χρ. Κοσμίδης θα εισηγηθεί στο Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου την αποδοχή της αίτησης του υπουργείου Οικονομικών περί αναίρεσης της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, σχετικά με την απόλυση των 393 καθαριστριών.

«Δεν μπορεί μια πρόταση δικαστή να αντιμετωπίζει το αγαθό την εργασίας ως εξαρτημένο από κυβερνητικές επιλογές. Και δεν μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελέσει νομικό θέσφατο.

Η εισήγηση δεν είναι δεσμευτική και ευελπιστούμε στην κρίση του δικαστηρίου την προσεχή εβδομάδα», δήλωσε ο δικηγόρος των καθαριστριών Γ.. Καρούζος.

Κατά την εισήγησή του, ο Χρ. Κοσμίδης αναμένεται να υποστηρίξει το αίτημα του υπουργείου Οικονομικών, κρίνοντας πως το μέτρο της διαθεσιμότητας δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης εργασίας, όπως αρχικά είχε κρίνει το Πρωτοδικείο Αθηνών.

Ο Αρεοπαγίτης θεωρεί ότι το Πρωτοδικείο υπερέβη τη δικαιοδοσία του, καθώς δεν έχουν απολυθεί αφού η κατάργηση των θέσεων και η περιαγωγή των καθαριστριών σε διαθεσιμότητα δεν συνιστά καταγγελία της ατομικής σύμβασης, αλλά «αποτελεί αυτοδίκαιη απόλυση υπό την αναβλητική αίρεση της μη μετατάξεως ή μετακινήσεως αυτών σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου τομέα κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας».

Θα επισημάνει επίσης πως η κατάργηση των οργανικών θέσεων αφορούσε το σύνολο του κλάδου των καθαριστριών και «έγινε κατά νομοθετική εξουσιοδότηση, ως προσπάθεια ορθολογικής συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα κατά την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016».

Θεωρεί δε πως η απόφαση του ΥΠΟΙΚ η καθαριότητα να ανατεθεί σε ιδιωτικά συνεργεία «ανάγεται στο πεδίο κυριαρχικής δράσης της δημόσιας διοίκησης και αποβλέπει στην εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού».

Μπορεί το Δημόσιο να καταργεί οργανικές θέσεις

Ο Αρεοπαγίτης θέτει και το θέμα της κατάργησης οργανικών θέσεων και θεωρεί ότι η Πολιτεία έχει την ευχέρεια να τις καταργεί κυρίως όταν το προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου δεν καλύπτεται από τη συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας. Επιπλέον λόγος βέβαια είναι -κατά τον δικαστή- η οικονομική συγκυρία που περιορίζει τις κοινωνικές παροχές και επιβάλλει τη συρρίκνωση του κράτους ως επιχειρηματία ή εργοδότη, οδηγώντας σε περικοπή θέσεων εργασίας.

Συμπυκνωμένα ο αρεοπαγίτης θεωρεί ότι η κατάργηση θέσεων εργασίας με συνακόλουθη διαθεσιμότητα είναι νόμιμη αν: 1) η κατάργηση των θέσεων επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, 2) γίνεται με κριτήρια σύμφωνα με την ορθολογική οργάνωση, 3) η επιλογή του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα γίνεται με κριτήρια αντικειμενικά και με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις δυσμενείς συνέπειες από τη διαθεσιμότητα ή την ενδεχόμενη απόλυσή του εάν υπάρχει αδυναμία μετακίνησης σε άλλη θέση.