Χριστοδουλάκης: Να μειώσουμε τις ασφυκτικές δημοσιονομικές απαιτήσεις και να αφήσουμε χώρο για επενδύσεις

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδoυλάκης από το συνέδριο της ΔΗΣΥ εξέφρασε την ανάγκη να πείσουμε τους εταίρους ότι και για το δικό τους μακροχρόνιο συμφέρον, η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τις ασφυκτικές δημοσιονομικές απαιτήσεις και να αφήσει χώρο για επενδύσεις. Συμπλήρωσε δε με νόημα ότι την απεμπλοκή της χώρας από τα Μνημόνια δεν θα την πετύχουν ούτε όσοι νόμιζαν ότι θα τα σκίσουν, ούτε όσοι τα θεωρούν ως τις πλάκες του Μωϋσή και τους φταίει διαρκώς η κοινωνία.

Στην ομιλία του ξεχωρίζει

η πρότασή του ότι στόχος για τις επόμενες κυβερνήσεις πρέπει να είναι η απομάκρυνση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, η κατάργηση του Υπερταμείου με το οποίο υποθηκεύεται η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, απομάκρυνση των τραπεζών από τον ELA και κατάργηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ως αποτυχημένου.

Αναφερόμενος στην σημερινή κατάσταση και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα στην Ευρώπη, είπε ότι η Ελλάδα γλίτωσε μεν από μια καταστροφική έξοδο το 2015, ακόμα όμως βρίσκεται καθηλωμένη σε διαρκή ύφεση, παραγωγική αποεπένδυση και πρωτοφανή ανεργία. Ενώ στην Ένωση τα ποικιλώνυμα τάγματα του αντιευρωπαϊσμού και της απομόνωσης περνούν στο περιθώριο, στην Ελλάδα η ανασφάλεια απέναντι στις νέες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες τροφοδοτεί ένα ζοφερό μείγμα εθνικής παραίτησης, θεσμικής ανεπάρκειας και μοιρολατρίας, που βρίσκει όλο και περισσότερη παρηγοριά σε μια ανιστόρητη θρησκοληψία.

Είναι σαν να βρισκόμαστε σε μια διχάλα της Ιστορίας και πρέπει να αποφασίσουμε σε ποιο κλαδί θα πατήσουμε, στο γερό ή σε αυτό που κινδυνεύει να σπάσει, είπε ο Γ. Χριστοδoυλάκης.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε θετικό το σχέδιο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για όλα τα κράτη-μέλη επειδή φιλοδοξεί να επιλύσει αδυναμίες και δυσλειτουργίες της Ευρωζώνης, τονίζοντας πως για την Ελλάδα ς μπορεί να είναι ακόμα πιο ωφέλιμο γιατί επιπλέον μπορεί να την βοηθήσει να βγει από την παρατεταμένη κρίση και να αποδεσμευτεί από την εξίσου παρατεταμένη κηδεμονία.

Σύμφωνα με τον Γ. Χριστοδουλάκη:

-οι δημοσιονομικοί στόχοι τις επόμενες δεκαετίες θα είναι πιο ρεαλιστικοί αν ακολουθούν τον εκάστοτε μέσο όρο της Ευρωζώνης, παρά αν κλειδώσουν στα πρωτοφανή επίπεδα του 3,50%, όπως τόσο απερίσκεπτα συμφωνήθηκε πρόσφατα χωρίς κανένα ενδοιασμό για την οικονομική καχεξία και την μαζική ανεργία που θα προκαλέσουν επί πολλά χρόνια.

-Η ελάφρυνση του χρέους θα γίνει πιο συστηματικά αν αναληφθεί από ένα και μόνο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο,

-Η αντιμετώπιση του προσφυγικού θα είναι ασφαλέστερη για την χώρα μας και ευνοϊκότερη για τους ίδιους τους πρόσφυγες, αν η Ελλάδα στηρίζεται σε μια γενναιόδωρη και ανοιχτόμυαλη Ευρωπαϊκή Ένωση.

-Η τουρκική επιθετικότητα ελέγχεται πιο αποτελεσματικά όταν προσκρούει σε μια συντονισμένη ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας, παρά όταν την φοβερίζουν αυτοσχέδιοι κυβερνητικοί πιλότοι από τουριστικούς προορισμούς.

-Χρειάζεται να μειωθεί η υπερβολική και στρεβλή φορολογία για να αυξηθεί η απασχόληση. Με τις διαρκείς επιβαρύνσεις των νέων εργαζομένων για να καλύψουν το ασφαλιστικό, αυτοί θα φύγουν, τα ταμεία θα γίνουν ακόμα πιο ελλειμματικά, οι συντάξεις ακόμα χαμηλότερες και οι συνταξιούχοι ακόμα λιγότεροι.

-Η νέα πορεία θέλει και νέα πολιτική να την εκφράσει και να την εφαρμόσει. Δεν φτάνουν οι έξυπνες ατάκες και τα μηνυματάκια στο Facebook. Χρειάζονται συγκεκριμένες θέσεις, στόχοι σε δεδομένο χρόνο και – προπάντων – κατάδειξη και ανάδειξη των κοινωνικών στρωμάτων που θέλουμε να ωφεληθούν.

Σε αυτή την πορεία πρέπει να έχουμε και ορισμένους οδοδείκτες που θα καταγράφουν εμβληματικά και συμβολικά την αποδέσμευση από την κηδεμονία και την επανένταξη της χώρας στην κανονικότητα και τους νέους κοινούς μηχανισμούς της Ευρωζώνης. Τέτοια παραδείγματα είναι τα εξής:

(α) Κατάργηση του Υπερταμείου και του όρου ενυποθήκευσης 99 ετών των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων. Μετατροπή του σε Ταμείο Εθνικού Πλούτου, στο οποίο οι πόροι από την αξιοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων χρηματοδοτούν κυρίως νέες επενδύσεις και λιγότερο την εξόφληση του χρέους.

(β) Κατάργηση του ΤΧΣ, το οποίο και στην αποστολή του απέτυχε πλήρως και δεν έχει πλέον κανένα ουσιαστικό ρόλο, εφόσον οι εποπτικές αρμοδιότητες ασκούνται από τον SSM και την Τράπεζα Ελλάδος.

(γ) Σταδιακή κατάργηση του μηχανισμού ELA και εξεύρεση τραπεζικής χρηματοδότησης μέσω των αγορών ως αναγκαίο βήμα επανενεργοποίησης των τραπεζών σε νέες επενδύσεις. Θα είναι επίσης προστάδιο για την έξοδο της χώρας στον διεθνή δανεισμό, που διαφορετικά θα έχει το ρίσκο της αποτυχίας.

(δ) Απομάκρυνση του ΔΝΤ από το Πρόγραμμα με ανάληψη του χρέους από τον ESM και αργότερα από το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.