ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: Γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα της αβεβαιότητας

Με την ελληνική κυβέρνηση να χάνει – όπως όλα δείχνουν – το ορόσημο της 20ης Φεβρουαρίου για μια συμφωνία που θα οδηγήσει στο κλείσιμο της β΄αξιολόγησης, οι μνήμες του 2015 ξυπνούν απειλητικά.

Μετά από επτά χρόνια μνημονίων, σκληρής λιτότητας και αφαίμαξης των εισοδημάτων του ελληνικού λαού, οι περιβόητες θυσίες δεν έχουν πιάσει ακόμα τόπο…

Παρά τις προβλέψεις της Κομισιόν για ισχυρή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας το 2017 και επίτευξης των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, ευρωπαίοι δανειστές και ΔΝΤ μοιάζουν ανίκανοι

Παρά το γεγονός ότι η Κομισιόν έβαλε χέρι στο ΔΝΤ για τις απαισιόδοξες εκτιμήσεις που αφορούν την ελληνική οικονομία, ο ένας μετά τον άλλον οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι – συμπεριλαμβανομένου του φίλου της Ελλάδας Πιερ Μοσκοβισί – ξεκαθαρίζουν ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ.

Μιλώντας στο ολλανδικό κοινοβούλιο ο Ντάισελμπλουμ προειδοποίησε ότι χωρίς το ΔΝΤ η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει.

Είναι ξεκάθαρο ότι το ΔΝΤ ήρθε για να μείνει. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι κουμάντο στην Ευρωζώνη, μέχρι νεοτέρας, κάνει ο Βόλφανγκ Σόιμπλε.

Η ελληνική κυβέρνηση νομίζει ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ της. Ωστόσο όπως πολύ σωστά τόνισε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, καλύτερα μια κακή συμφωνία τώρα. Αργότερα θα είναι πολύ αργά, όπως προειδοποίησε ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας από το βήμα της Βουλής.

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα κινδυνεύει πλέον να χάσει το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης κινδυνεύει η Ελλάδα καθώς βρίσκεται στον αέρα το κλείσιμο της β΄αξιολόγησης. ‘Αλλωστε επόμενος στόχος είναι η ένταξη στο QE τον Ιούνιο, καθώς ο Μάρτιος… μας τελείωσε, όπως παραδέχθηκε και ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Σταθάκης.

Το χειρότερο πιθανό σενάριο είναι να οδηγηθεί η Ελλάδα σε μια παρατεταμένη διαπραγμάτευση έως τον Ιούνιο – Ιούλιο, περίοδος κατά την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλες λήξεις ομολόγων, και θα αναγκαστεί να υπογράψει μια πολύ χειρότερη συμφωνία ή…να χρεοκοπήσει και να αποχαιρετήσει το ευρώ.

Πάντως σύμφωνα με τους αναλυτές των αμερικανικών επενδυτικών οίκων Citigroup, Bank of America Merrill Lynch και Morgan Stanley, δεν θα υπάρξει Grexit, αλλά η αξιολόγηση θα κλείσει τον Ιούνιο, όταν η Ελλάδα θα έχει ξεμείνει από ρευστότητα…

Ο κρίσιμος παράγοντας “εκλογές στην Ε.Ε.”

Ενώ στην Ελλάδα, εν μέσω Αποκρηάς, περιμένουμε την …επιείκεια των δανειστών για να κλείσει η αξιολόγηση και παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου με τους βερμπαλισμούς μέρους του πολιτικού προσωπικού, η ΕΕ σε λίγες ημέρες, ουδόλως θα ασχολείται με την περίπτωσή μας. Γνωρίζει ότι λεφτά για να πληρώνουμε μέχρι τον Ιούλιο τα χρεωστούμενα υπάρχουν, γνωρίζει ότι οι “κορώνες” κάποιων πολιτικών και γραφικών προσώπων περί δραχμής είναι …για το θεαθήναι και καρφάκι δεν της καίγεται για το τι σημαίνει για την πραγματική οικονομία στην Ελλάδα (εργαζόμενοι, τράπεζες, επιχειρήσεις…) η καθυστέρηση στις υπογραφές.

Δυστυχώς, έτσι είναι, όσο δίκιο και αν έχουμε με τα όσα υπερβολικά μας ζητούν να υπογράψουμε. Αδύναμος, είναι αυτός που χρωστά και όχι αυτός που πιστώνει…

Οι τρεις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, αλλά και η έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων για το Brexit είναι αυτές στις οποίες στρέφονται τα φώτα της δημοσιότητας. Αξιωματούχοι της ηπείρου, διεθνείς οργανισμοί, αλλά και επενδυτικοί οίκοι ανησυχούν πως οι κάλπες μπορεί να οδηγήσουν σε …ξήλωμα του πουλόβερ του ευρωπαικού συστήματος.

Ο χορός των εκλογικών αναμετρήσεων ανοίγει στην Ολλανδία στις 15 Μαρτίου, με τους πολίτες να καλούνται να επιλέξουν τους εκπροσώπους τους στη Βουλή και τη νέα κυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν σαφές προβάδισμα στο ακροδεξιό κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς, αν και όχι με ποσοστό που να του εξασφαλίζει αυτοδυναμία.

Ακολουθούν στις 23 Απριλίου οι Γάλλοι για τις προεδρικές εκλογές, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν προβάδισμα της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο, αλλά επικράτηση του Μακρόν στον δεύτερο.

Στις 24 Σεπτεμβρίου οι εκλογές στη Γερμανία, στις οποίες θα δώσουν μάχη για την καγκελαρία η Άγκελα Μέρκελ και ο Μάρτιν Σουλτς. Κανένας από τους δύο φυσικά δεν αμφισβητεί το status στην ευρωζώνη, ενώ οι σημερινές, προεκλογικές τους, υποτίθεται, μεγάλες διαφορές, δεν αναμένεται να φέρουν εντυπωσιακές αλλαγές μετά το κλείσιμο της κάλπης. Στη Γερμανία, πηγή ανησυχίας είναι η αυξανόμενη απήχηση του ευρωσκεπτικιστικού και ξενοφοβικού AfD.

Βίλντερς, Λεπέν και AfD τάσσονται υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη, ενώ αμφισβητούν συνολικά την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιρρίπτοντας στις ενιαίες πολιτικές και την ενοποίηση την ευθύνη για όλα τα δεινά. Σε ένα περιβάλλον έντονης δυσφορίας κατά του «συστήματος», των «ελίτ», της παγκοσμιοποίησης και των ανοιχτών συνόρων, η ρητορική τους βρίσκει ανταπόκριση.

Το ερώτημα είναι, αν κάποιο από τα κόμματα αυτά, θα μπορέσει να επιτύχει την “ανατροπή” του σημερινού status, έχοντας ρόλο αποφασιστικό στο μετεκλογικό τοπίο.

Αν αυτό δεν συμβεί, θα δοθεί η ευκαιρία στην ευρωζώνη να “ξαναδεί” σημαντικά θέματα που επηρεάζουν την ανάπτυξη και την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ στις αγορές θα γίνει “πάρτι”.