ΑΠΟΨΗ: Θέαμα, αφού δεν υπάρχει άρτος…

Εβδομάδα πόλωσης και προσπάθειας συσπείρωσης των κυβερνητικών δυνάμεων είναι αυτή που ξεκινά. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να δώσει ή να εγγυηθεί “άρτο” η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να δώσει “θέαμα”. Με κοκτέιλ διαφθοράς, διαπλοκής και αναζήτησης πολιτικών αλλά και ποινικών ευθυνών για μία σειρά από γνωστές ως επί των πλείστων περιπτώσεις κατά όσων κυβέρνησαν τη χώρα πριν την “πρώτη φορά αριστερά”.

Αντιμέτωπη με έναν ακόμη οδυνηρό συμβιβασμό η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα από τα σκληρά φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα και κυρίως από ένα deal

που αν πράγματι έχει υπάρξει θα δημιουργήσει ζήτημα ιστορικής εθνικής ευθύνης. Την ανταλλαγή της μετατροπής της χώρας σε έναν απέραντο προσφυγικό καταυλισμό και τη διεθνή απομόνωσή της μέσω των κλειστών συνόρων, με τη χρονική μετάθεση ορισμένων απαιτήσεων των δανειστών για να κλείσει τώρα η αξιολόγηση.

Και στο σχεδιασμό αυτό αξιοποιείται κάτι ακόμα πολύ εύκολο και εύπεπτο με βάση την τυφλή οργή που εξακολουθεί να υπάρχει σε μεγάλο μέλος της κοινωνίας για τους “προηγούμενους”. Άλλωστε προφανώς και δεν είναι δύσκολο να αναμοχλεύσει ή να βρει κανείς υποθέσεις του παρελθόντος με πλημμελή ή και κακουργηματική ευθύνη κρατικών λειτουργών. Άλλωστε ουδείς ποτέ υποστήριξε ότι δεν έχουν συμβεί κατά το παρελθόν απαράδεκτες δράσεις από πολιτικά πρόσωπα. Γι’ αυτό και κρίθηκαν πολιτικά και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.

Άλλο όμως αυτό και άλλο ένα πολιτικό σόου μόνο και μόνο για να ικανοποιείται το περί δικαίου αίσθημα της μάζας και να αποπροσανατολίζεται από τις καταστροφικές κυβερνητικές δράσεις. Όσοι πράγματι καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα για προσωπικό πλουτισμό ασφαλώς και πρέπει να πληρώσουν. Αλλά απο εκεί μέχρι του σημείου να έχουν για παράδειγμα μετατραπεί οι τράπεζες -όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει και ο κ. Μαντζούνης, ο πρόεδρος της Alpha Bank- σε υπηρεσίες εξυπηρέτησης των ανακριτικών αρχών με χιλιάδες αιτήματα για ανοίγματα λογαριασμών, το πράγμα αρχίζει να θυμίζει κυνήγι μαγισσών…

Όμως φαίνεται ότι η συνταγή εξακολουθεί να αποδίδει. Οι κυβερνητικοί βουλευτές βρίσκουν τη δικαιολογία που αναζητούσαν για να τα περάσουν όλα -και θυμηθείτε ότι αυτό θα συμβεί λίγο πριν το Πάσχα- θα ακολουθήσουν και πανηγυρισμοί περί τάχα εκδίωξης του ΔΝΤ οριστικά, αφού πιθανότατα το Ταμείο θα συνεχίσει να έχει ενστάσεις, οι ευθυνόφοβοι και ελαχιστότατοι (δυστυχώς) σε πολιτικό ανάστημα Ευρωπαίοι θα μπαλώσουν όπως όπως τα πράγματα δίνοντας λιγότερα από εκείνα που πρέπει και ο κ. Τσίπρας θα διατηρήσει στη φάση αυτή την καρέκλα του. Και μετά; Τίποτα. Μετά το χάος. Γιατί ό,τι παράθυρο ψευτοαισιοδοξίας και αν ανοίξει, στην ουσία θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό.

Τα μέτρα δεν θα αποδώσουν, αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, το πολιτικό σόου των διώξεων θα συνεχιστεί και κάποια στιγμή, ίσως μετά το καλοκαίρι, η κατάσταση θα εκραγεί. Και από το προσφυγικό και από την οικονομία και την κοινωνία -όσο και αν επιχειρείται ταξικός διαχωρισμός- θα οδηγηθούμε σε εκλογές. Το φθινόπωρο; Στο τέλος του έτους; Στις αρχές του επόμενου; Μόνο που μέχρι τότε η ζημιά θα έχει καταστεί ανεπανόρθωτη. Και πολύ φοβάμαι ότι όσοι προσδοκούν την πτώση του Τσίπρα ως… ώριμου φρούτου θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να διαχειριστούν -αν κερδίσουν… – μία ακόμα χειρότερη κατάσταση. Όποιος το αντιλαμβάνεται πολιτικά ας αναλάβει και την πρωτοβουλία. Όσο είναι ακόμα καιρός…

Δ.Παπακωνσταντίνου από το Capital.gr