ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ: Από τον Μπατατούδη, στη ζωή και τον Πολιτισμό

Μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, ψηφιακή βιβλιοθήκη, δράσεις ανάδειξης του σύγχρονου πολιτισμού, ένα πλήρες πωλητήριο του ΤΑΠΑ, αλλά και ένα εστιατόριο με θέα σε όλη την Αθήνα αναμένεται να φιλοξενήσει μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασής του το διατηρητέο κτίριο του πρώην ξενοδοχείου «Ακροπόλ Παλάς».

Αρχικά, το κτίριο προοριζόταν να στεγάσει δημόσιες υπηρεσίες ή γραφεία πολιτιστικών φορέων. «Ευτυχώς “φύγαμε” από εκεί, καθώς ένα κτίριο στο ιστορικό

κέντρο θα ήταν υπερβολή να χρησιμοποιηθεί για γραφεία», εξήγησε η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ, Λίνα Μενδώνη. Με το σκεπτικό το κτίριο να ενταχθεί στη ζωή της πόλης και έπειτα από συνεννόηση με τη Διαχειριστική Αρχή, καθώς το έργο της αποκατάστασης είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ, προκρίθηκε η στέγαση πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων προσδιόρισαν τις δραστηριότητες που θα φιλοξενούνται στο «Ακροπόλ Παλάς». Στο υπόγειο και το πρώτο ισόγειο θα φιλοξενούνται εκθέσεις, ενώ το πρώτο ισόγειο θα στεγάσει και πωλητήριο του ΤΑΠΑ. Το δεύτερο ισόγειο, το περίφημο «Αθηναϊκό σαλόνι», θα χρησιμοποιηθεί για περιοδικές εκθέσεις, διαλέξεις και προβολές. Οι πέντε όροφοι θα αξιοποιηθούν για στέγαση ψηφιακής βιβλιοθήκης, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, πολιτιστικών διαγωνισμών και δράσεων φορέων σύγχρονου πολιτισμού. Τέλος, στο roof garden, με τη μοναδική θέα στο κέντρο της Αθήνας, θα λειτουργήσει εστιατόριο.
Το υπουργείο Πολιτισμού, αγόρασε το κτήριο το 1999 από τον Γιώργο Μπατατούδη, πρόεδρο του ΠΑΟΚ τότε και βασικό μέτοχο της κοινοπραξίας ΑΕΞΕ Ακροπόλ – ΑΛΤΕΚ Α.Ε., η οποία το είχε αγοράσει από αυστριακή εταιρεία. Ο Γ. Μπατατούδης είχε υπογράψει σύμβαση, σύμφωνα με την οποία από τις 4,5 δισ. δραχμές το ΥΠΠΟ κατέβαλε αμέσως 1,8 δισ. δρχ., ενώ η κοινοπραξία ανέλαβε να αποκαταστήσει πλήρως το κτήριο εντός 22 μηνών. Τελικά, έναν χρόνο μετά, το ΥΠΠΟ κατήγγειλε τη σύμβαση διότι η κοινοπραξία είχε παραβεί τον βασικότερο όρο, που ήταν η αποκατάσταση του κτηρίου στο σύνολό του (οι κατασκευαστές δεν ήθελαν να προχωρήσουν στη στατική ενίσχυσή του παρά τα προβλήματα που είχε προκαλέσει ο σεισμός του ’99). Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια και το 2003 το κτήριο αποδόθηκε στο Δημόσιο.
Έτσι έπρεπε να περάσουν δέκα χρόνια, δύο πυρκαγιές που παραλίγο να τυλίξουν ολόκληρο το κτήριο στις φλόγες, μια κλοπή που είχε αποτέλεσμα να εξαφανιστούν οι περίφημοι πολυέλαιοι (επίσης έχουν κάνει φτερά η σιδερένια κουπαστή της σκάλας, όπως και οι περισσότεροι μαρμάρινοι κίονες) και δύο διαγωνισμοί για να φτάσουμε στην εξέλιξη που δίνει ξανά ζωή στο σπουδαίο έργο του αρχιτέκτονα Σωτήρη Μαγιάση.