Bloomberg: Παράλογο το ΔΝΤ – Η Ελλάδα χρειάζεται διαγραφή χρέους, όχι ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών

Το ΔΝΤ πρέπει να σταματήσει να βασανίζει την Ελλάδα, καθώς αυτό που χρειάζεται δεν είναι μια νέα ανακεφαλαιοποίηση στις τράπεζες, αλλά η διαγραφή του χρέους, αναφέρει σε άρθρο του το πρακτορείο Bloomberg.

Οι Έλληνες

αξιωματούχοι έχουν εργαστεί σκληρά για να τονώσουν την οικονομία τους και τη δημοσιονομική τους θέση, σημειώνει στο άρθρο του στο Bloomberg άρθρο του στο Bloomberg ο J. Kyle Bass, επικεφαλής επενδύσεων της Hayman Capital Management.

Από το 2010 έως το 2016, η κυβέρνηση πέτυχε το σχεδόν αδύνατο στόχο να μειώσει το πρωτογενές έλλειμμα προϋπολογισμού κατά σχεδόν 18% του ΑΕΠ και να εμφανίσει τελικά πλεόνασμα. Μετά από μια βίαιη συρρίκνωση σχεδόν 30%, η οικονομία παρουσιάζει θετικά σημάδια σε όλους σχεδόν τους τομείς –τη βιομηχανική παραγωγή, τις νέες ταξινομήσεις οχημάτων, τις κατασκευαστικές άδειες, τις αφίξεις τουριστών.

Ο τραπεζικός τομέας έχει επίσης σημειώσει μεγάλη πρόοδο, τονίζει το άρθρο. Μετά από δύο πλήρεις επιθεωρήσεις των δανειακών τους βιβλίων – πρώτα από την BlackRock το 2013 και αργότερα από τον Ενιαίο Μηχανισμό Εποπτείας της ΕΚΤ- οι τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί πλήρως δύο φορές. Έχουν ενισχύσει τις προβλέψεις τους έναντι των επισφαλών δανείων και οι κεφαλαιακοί τους δείκτες είναι σημαντικά υψηλότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, παρέχοντας ένα “μαξιλάρι” έναντι ενδεχόμενων μελλοντικών ζημιών.

Ωστόσο, η Ελλάδα εξακολουθεί να κουβαλά ένα βαρύ φορτίο: τα περίπου 250 δισ. ευρώ που δάνεισαν το ΔΝΤ και οι Eυρωπαίοι εταίροι στη χώρα για να σώσει την οικονομία της και πιθανότατα ολόκληρη την Ευρωζώνη. Αυτό το επίσημο πακέτο διάσωσης πρέπει να αποπληρωθεί παρά το γεγονός ότι οι ιδιώτες πιστωτές υπέστησαν haircut, αναδιάρθρωση και εξάλειψη. Το 2012, για παράδειγμα, οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων του ιδιωτικού τομέα αναγκάστηκαν να δεχτούν απώλειες σχεδόν 80% επί της αξίας των τίτλων που διακρατούσαν. Οι μέτοχοι των ελληνικών τραπεζών είδαν τις επενδύσεις τους να εξαφανίζονται δύο φορές σε ανακεφαλαιοποιήσεις.

Το ΔΝΤ θα μπορούσε να διαγράψει το χρέος του και να ελαφρύνει το βάρος της Ελλάδας. Αυτό θα ωφελούσε τη μακροπρόθεσμη οικονομική υγεία της χώρας, και κατ’επέκτασιν της Ευρώπης. Αντ ‘αυτού, το Ταμείο απαιτεί περαιτέρω μέτρα λιτότητας και επιμένει σε “διαρθρωτικές” μεταρρυθμίσεις αμφίβολης αξίας. Με την προσκόλληση σε αυτή την οικονομική ιδεολογία, “στειρώνει” την εκκολαπτόμενη οικονομική ανάπτυξη και καταπνίγει κάθε ελπίδα πραγματικής ευημερίας.

Το ΔΝΤ εμφανίστηκε ως σωτήρας της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης της Ευρώπης, αλλά τώρα μοιάζει περισσότερο με φιλεχθρό. Σκεφτείτε το ιστορικό του χρέους. Όταν μια χώρα εντάσσεται στο ΔΝΤ, της αποδίδεται μια αρχική “ποσόστωση”, βασισμένη κυρίως στο ΑΕΠ της. Μια χώρα μέλος μπορεί συνήθως να δανειστεί έως το 145% της ποσόστωσής της ετησίως και μέχρι 435% συνολικά -ή ενδεχομένως περισσότερο σε “εξαιρετικές περιστάσεις”. Πρόκειται ουσιαστικά για όρια πίστωσης, σχεδιασμένα έτσι ώστε να μην επιβαρύνουν υπερβολικά τον δανειολήπτη με χρέος. Εντούτοις, εν μέσω κρίσης, το ΔΝΤ συμφώνησε να δανείσει το 3.212% της ποσόστωσης της Ελλάδας. Μαζί με τα δάνεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ξεπερνά πλέον το 135% του ΑΕΠ.

Το ΔΝΤ γνώριζε πολύ καλά ότι τα δάνειά του δεν θα μπορούσαν να αποοπληρωθούν ποτέ. Το έχω ακούσει αυτό απευθείας από αξιωματούχους που εμπλέκονταν στη διαδικασία. Όλοι οι συμμετέχοντες εκείνη την περίοδο – συμπεριλαμβανομένων του ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ, Tim Geithner, του πρόεδρου της ΕΚΤ, Jean-Claude Trichet και του Γενικού Διευθυντής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn- πήραν μια συνειδητή και πολύ πολιτική (όχι οικονομική) απόφαση να εμποδίσουν την εξάπλωση της κρίσης και να κρατήσουν ενωμένη την Ευρωζώνη. Χωρίς το τεράστιο δάνειο, η Ελλάδα θα είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και των καταναλωτών. Για να συμβεί αυτό, οι πιστωτές του επίσημου τομέα πρέπει να διαγράψουν το χρέος ή να το μετατρέψουν σε ίδια κεφάλαια, αποδίδοντάς το στο κόστος της διατήρησης της ζώνης του ευρώ.

Η στάση του ΔΝΤ είναι παράλογη. Υποκινείται από ίδιο συμφέρον και όχι από το τι θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα. Το Ταμείο έχει παράλληλα επιχειρήσεις να εμποδίσει την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές και να υπονομεύσει τη νέα τραπεζική ένωση της Ευρώπης απαιτώντας μια ακόμη ανακεφαλαιοποίηση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χώρα -όπως όλα τα μέλη του ευρώ- δεν μπορεί να πετύχει μακροοικονομική προσαρμογή υποτιμώντας το νόμισμά της, πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή. Η εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επενδυτών, και όχι οι εξαγωγές, θα οδηγήσουν τελικά στην ανάπτυξη.

Η απουσία εμπιστοσύνης υπονομεύει την ελληνική οικονομία. Οι δείκτες του κλίματος έχουν παραμείνει σε αρνητικό έδαφος, παρά το γεγονός ότι η βιομηχανική παραγωγή κινείται ανοδικά από το 2015. Η κατήφεια εμπόδισε την αναδυόμενη ανάπτυξη να πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο επενδύσεων, όπως κανονικά θα συνέβαινε. Χωρίς αυτή τη θετική ανατροφοδότηση, η ανάπτυξη δεν μπορεί να επιταχυνθεί.

Το τραπεζικό σύστημα δεν χρειάζεται άλλη ανακεφαλαιοποίηση. Η διαχείριση των δανείων μπορεί να γίνει καλύτερα από φορείς που έχουν σχέση με τους δανειολήπτες και μπορούν να βρουν λύσεις χωρίς να προκαλέσουν περιττή αναστάτωση. Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ μπόρεσε να αναδιαρθρώσει τα προβληματικά στεγαστικά δάνεια με το πρόγραμμα “Home Affordable Refinance Program”, το οποίο έβαλε τα θεμέλια για την οικονομική και στεγαστική ανάκαμψη. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο για την Ελλάδα.

Η Ελλάδα έχει κάνει από την πλευρά της τα βήματα που πρέπει, επιδιώκοντας νομικές μεταρρυθμίσεις που παρέχουν στις τράπεζες νέα εργαλεία για τη διαχείριση των προβληματικών δανείων. Αλλά το ΔΝΤ άρχισε να υπονομεύει τη νέα νομοθεσία προτού καν τεθεί σε ισχύ, ισχυριζόμενο ότι δεν θα λειτουργήσει ποτέ. Αυτό είναι αντιπαραγωγικό, επειδή αποτρέπει τους δανειολήπτες και τις τράπεζες από το να συνεργαστούν για να βρουν λύσεις που θα καταστήσουν το χρέος διαχειρίσιμο και τελικά θα επιτρέψουν στις επιχειρήσεις να επιστρέψουν στην ανάπτυξη. Οι πισώπλατες μαχαιριές στην Ελλάδα καθώς προσπαθεί να σημειώσει πρόοδο δεν είναι υπεύθυνη συμπεριφορά.

Εν τω μεταξύ, οι αρνητικές επιπτώσεις του “σχεδίου” του ΔΝΤ δεν είναι εύκολα διακριτές: η περαιτέρω διάβρωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών στην Ελλάδα και η υπονόμευση της πολιτικής ανεξαρτησίας των ευρωπαϊκών τραπεζικών ρυθμιστικών αρχών. Όλες οι πλευρές πρέπει να επικεντρωθούν στην ενίσχυση της σταθερότητας και της φερεγγυότητας, αφήνοντας την πολιτική απ έξω. Αυτό είναι το συστατικό που λείπει και που όταν βρεθεί θα φέρει την ανάκαμψη που περιμένει ο ελληνικός λαός.

Οι ιδιώτες επενδυτές υπέφεραν. Ο ελληνικός λαός υπέφερε πολύ. Τώρα το ΔΝΤ πρέπει να αναλάβει το καθήκον τους, διαγράφοντας το χρέος της Ελλάδας, αποσύροντας τις απαιτήσεις για νέα ανακεφαλαιοποίηση και αφήνοντας τους ηγέτες της Ευρώπης να αναλάβουν τα ηνία, καταλήγει το άρθρο του Bloomberg.