Ράγισαν καρδιές στο τελευταίο «αντίο» στην Άννα Πολλάτου [Εικόνες]

Ράγισαν καρδιές στην κηδεία της Ολυμπιονική της Ρυθμικής Γυμναστικής, Άννας Πολάτου που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα στην εθνική οδό Πατρών-Πύργων. Τραγικές φιγούρες τα μέλη της οικογένειας της κοπέλας αλλά και ο αρραβωνιαστικός της με τον οποίο θα παντρευόταν τον Σεπτέμβριο.

Συγγενείς, φίλοι και συναθλήτριες της όμορφης ξανθιάς και χαμογελαστής κοπέλας είπαν με δάκρυα στα μάτια το τελευταίο αντίο.

Στις 3.30 μμ ξεκίνησε η νεκρώσιμος πομπή που οδήγησε την Άννα στον

Στο Θέατρο «Κέφαλος» του νησιού περίμενε το άγημα του στρατού και Φιλαρμονική όπου παρέλαβε την Άννα στα χέρια την οδήγησε στην Μητρόπολη Αργοστολίου πεζή.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στις 5 το απόγευμα.

Οι συναθλήτριές της Ειρήνη Αϊνδηλή, Εύα Χριστοδούλου, Χαρά Καρυάμη, η Μαρία Γεωργάτου και Κλέλια Πανταζή, ήταν συγκλονισμένες από τον άδικο χαμό της φίλης τους.

Η Ειρήνη Αϊνδηλή έγραψε στο Facebook: «Αδερφούλα μας, δεν μπορούμε να το πιστέψουμε πραγματικά…είμαστε όλες μαζί εδώ και………………που είσαι??? 6 ήμασταν και είχαμε πει θα μείνουμε μέχρι τέλος….ΓΙΑΤΙ???».

Σε παρόμοια ψυχολογική κατάσταση και η Κλέλια Πανταζή που ακόμα αρνείται να δεχθεί όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες:

«Ναι, θα παραδεχτώ ότι ακόμα είμαι σε κατάσταση σοκ και άρνησης…

…ναι, είναι περίεργο που είμαστε όλες μαζί για «λάθος» λόγο… Hara Kariami Eirini Aindili Christodoulou Eva Maria Georgatou

… αυτό το «όλες» μόλις διαβάστηκε τραγελαφικο… αφού λείπεις εσύ.. Anna Pollatou B

…το αυριανό μας ταξίδι, θα είναι το πιο δύσκολο που έχουμε κάνει ποτέ…

…απλά είναι λάθος… όλο αυτό είναι λάθος και άδικο και δεν υπάρχουν λέξεις…και δεν το χωράει ο νους.. και η ανάσα κόβεται και τα μάτια δακρύζουν για πολλοστή φορά…και ακούς την καρδιά σου να σπάει ξανά και ξανά.

…και απλά τίποτα δεν θα είναι ίδιο χωρίς εσένα… και είναι τόσο αληθινό αυτό γαμώτο…

…είναι πέρα από τις δυνάμεις σου…από τις δυνάμεις μας…ποιες εμείς..; που βγάλαμε πέρα ολόκληρη Ολυμπιακή προετοιμασία. Που τα βάζαμε με μεγαθήρια και βγαίναμε πρώτες… που έχουμε σηκώσει στις πλάτες μας όλη την Ελλάδα και την κάναμε περήφανη.

…Ε όχι… Αυτό δεν «παλεύεται». Την απώλεια της αδερφής, της συγκατοίκου, της συναθλήτριας, της συμμαθήτριας, αυτή δεν μας προετοίμασε ποτέ κανείς για το πως θα την αντιμετωπίσουμε.

…και ξαφνικά αισθάνεσαι τόσο μικρός και ανήμπορος..

…και ξαφνικά τίποτα άλλο δεν έχει νόημα…

…μόνο μια λέξη…

ΓΙΑΤΙ..;

…και ένα τραγούδι… «Απ” το παράθυρο μου στέλνω ένα και δυο και τρία και τέσσερα φιλιά»…» και της αφιέρωσε το τραγούδι «Τα παιδιά του Πειραιά» με το οποίο είχαν κερδίσει και το Χάλκινο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.