Ο Πέτρος Κωστόπουλος μιλά για τη χθεσινή του περιπέτεια στα δικαστήρια

O Πέτρος Κωστόπουλος μίλησε για την πολυσυζητημένη περιπέτειά του, μέσα από το «Πρωινό Mou» το πρωί της Τετάρτης.

Όσα ειπε ο Πέτρος Κωστόπουλος:

«Λοιπόν, θα πω ευχάριστα, δυσάρεστα, εκνευρισμένα και ευχαριστήρια. Χθες, όπως είδατε, ήμουν διακαναλικός. Επειδή έλειψα από εδώ, έπαιξα σε όλα τα κανάλια – αυτό ήταν το ευχάριστο. Ξεφύγαμε από τα πλαίσια αυτής της εκπομπής και έπαιξα σε όλες τις εκπομπές. Ένα πλημμέλημα, γιατί για αυτό πήγα, έγινε τεράστιο θέμα -και καλά

Θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ το μεγαλύτερο κομμάτι – εξαιρώ κάποια κομμάτια – του Τύπου για τον τρόπο που το αντιμετώπισε. Θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τον Αντώνη Σρόιτερ, τον Θέμο Αναστασιάδη, τον Άκη Παυλόπουλο, τον Νίκο Χατζηνικολάου και όλους αυτούς που εκφράζονται επισήμως και όχι αυτούς που δεν εκφράζονται επισήμως. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τα παλικάρια εκεί στην Αστυνομία, οι οποίοι ήταν ευγενέστατοι -τυπικοί, άλλα ευγενέστατοι. Με κέρασαν και γλυκό. Ήταν ευγενέστατοι σε όλη τη διαδικασία. Ολυμπιακός ήταν ο ένας και μπορώ να σας πω ότι ήταν ωραία παιδιά και ωραία κορίτσια, εξαίρετοι αστυνομικοί – κουστουμιές κι έτσι. Ήταν πολύ διαφορετικά με αυτό που θυμόμουν. Γιατί τελευταία φορά είχα πάει το ’73.

Εκεί πέρα πήγα, γιατί διάφοροι έλεγαν τα δικά τους ότι «συνελήφθη» κλπ. Τα είπε, βέβαια, η δικηγόρος μου, η κυρία Καλατζάκου, τα είδατε παντού. Πήγα μόνος μου, ήπια και έναν καφέ δίπλα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Μου λέει το παλικάρι “δεν θα πας σήμερα εκπομπή;” και του λέω “λίγο δύσκολο”. Είπα μπας και ξεφύγω (και δεν μαθευτεί), αλλά πώς να ξεφύγεις από τέτοια πράγματα. Και εκεί είναι που άρχισαν τα ρεκόρ. Έσπασα το πρώτο ρεκόρ: Για πρώτη φορά διέρρευσε μέσα από την αστυνομία τόσο γρήγορα ότι εγώ ήμουν εκεί. Μπαμ μπαμ έφυγε, ο ΣΚΑΪ το περνούσε ήδη “συνελήφθη”. Λέω «αφού δεν με συλλάβατε, μόνος μου ήρθα». Πάμε παρακάτω, δεύτερο ρεκόρ: Αφού έκανα τα χαρτιά και πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πήγαμε κάπου αλλού και εκεί στεναχωρήθηκα λίγο γιατί δεν ήταν καλά. Μου είπαν να τραβήξω μια φωτογραφία από αυτές τις κλασικές. Βέβαια, δεν ήταν πίσω οι γραμμές, στο φόντο, για να είναι σαν το Χόλιγουντ. Ήταν δίπλα οι γραμμές. Ρώτησα τα παιδιά που με συνόδευαν ποιους άλλους επώνυμους έχουν συνοδεύσει από αυτούς που έχουν πάει στη ΓΑΔΑ για διάφορες υποθέσεις. Μου είπαν ότι στον Ντέμη Νικολαΐδη είχε πάρα πολύ κόσμο, φλας και τέτοια. Αλλά το έσπασα και αυτό το ρεκόρ. Για ένα πλημμέλημα μαζεύτηκαν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι. Έτσι, κερδίσαμε τις εντυπώσεις. Άμα το κάνεις, το κάνεις καλά.

Φτάνουμε στην ουσία. Πήγα εκεί για δύο πράγματα για τα οποία κατηγορούμαι -και σωστά κατηγορούμαι. Το ένα ήταν το Δημόσιο και το άλλο ήταν το ΙΚΑ. Τελικά, το Δημόσιο δεν ήταν Δημόσιο, αλλά ενοίκια ιδιωτικά που βάσει νόμου κάποιος μπορεί να τα παραχωρήσει στην εφορία και να σε κυνηγήσει η εφορία. Το ΙΚΑ ήταν για την περίοδο αφού έκλεισε η εταιρία και είχε γίνει επίσχεση εργασίας. Τότε δεν πληρώνονται μισθοί, άρα δεν πληρώνονται και εισφορές. Αλλά το ΙΚΑ είχε ξεχάσει να το κατατάξει με έναν άλλο τρόπο.

Επειδή έχω τα τυπικά μου κόμπλεξ, είχα προσπαθήσει (να καλύψω τις υποχρεώσεις μου) εκποιώντας το σύνολο μιας περιουσίας, όπως έχουν κάνει πάρα πολλοί άνθρωποι αυτή την εποχή που δεν μπορούν να φέρουν σε πέρας μια σειρά από υποχρεώσεις. Η ΙΜΑΚΟ, την οποία είχα εγώ και ήμουν μέτοχος, υπολογισμένα είχε πληρώσει γύρω στα 130 με 150 εκατομμύρια από 1995 μέχρι το 2011 στην εφορία, στα ΙΚΑ και στα υπόλοιπα. Είναι πολλά, είναι ένα καλό ποσό. Τότε είχα μηδέν χρέη προς το Δημόσιο, πράγμα σπάνιο. Αυτό το μηδέν δεν εκτιμήθηκε στον δρόμο, δηλαδή ότι κάποιος τα έχωσε όλα και έμεινε στον άσσο που λέει και η Δέσποινα, και βρέθηκα εκεί που βρέθηκα. Έτσι αποφάσισα να πάω μόνος μου, γιατί αν δεν πήγαινα θα έρχονταν αυτοί. [...] Άκουγα χθες τον Θέμο να λέει -και τον ευχαριστώ- ότι σε κάποιους η διαδικασία γίνεται πιο επιθετικά, γιατί εκεί θα μαζευτούν πιο πολλές κάμερες, θα γίνει πιο πολλή βαβούρα.

Επειδή διάβασα και κάτι άλλο, θέλω να πω ότι σε αυτή την εταιρία, τον προηγούμενο χρόνο από αυτόν που πούλησα τα σπίτια μου και που δεν υπάρχει μία, προσπάθησα με ό,τι είχα και δεν είχα και από αυτά που δούλευα 32 χρόνια συναπτά, όλα τα έβαλα σε αυτό το μαγαζί για να ζήσει, με αποτέλεσμα να ακούω τώρα ότι αυτό ήταν αλλιώς. Αυτή είναι η αλήθεια μου. Και αυτό που με στεναχώρησε εκεί μέσα ήταν ότι έβλεπα κοσμάκη να πηγαίνει για 5 ή για 10 ή για 15 χιλιάδες που χρωστάει. [...] Το πώς αισθάνεσαι είναι μια άλλη ιστορία, ειδικά όταν είσαι στη δημοσιότητα που το πλημμέλημά σου γίνεται έγκλημα. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή την αλήθεια τη ζουν πάρα πολλοί άνθρωποι».