Ο Δημήτρης Δεμεσούκας γράφει: Νανά, σε προκαλώ να με διαψεύσεις ξανά!

Στο Alter- όσο λειτουργούσε- είχαμε μια μεγάλη τηλεόραση plasma. Bρισκόταν στην είσοδο του σταθμού κι ήταν το πρώτο πράγμα στο οποίο έπεφτε το μάτι σου κάθε πρωϊ μόλις έμπαινες μέσα. Μοίραζες και δεχόσουν καλημέρες κι ανέβαινες στην άιθουσα σύνταξης να ξεκινήσεις δουλειά.

Εκεί λοιπόν την γνώρισα κι εγώ. Στην αρχή της ημέρας μου. Πολλά πρωϊνά προλάβαινε να μου πει «καλημέρα» πριν από τα παιδιά στην reception. Ποτέ δεν με συγκινούσαν ιδιαίτερα οι ξανθές γυναίκες. Ούτε είχα και την καλύτερη γνώμη για τις «γλάστρες» των πρωϊνάδικων. Έτσι τις έλεγαν όλοι, έτσι είχαν «ριζώσει» και στο δικό μου

μυαλό. Αφοριστικός για έναν χώρο που δεν γνώριζα γιατί έτσι περιφρουρούσα τον δικό μου χώρο-του «πεζοδρομιακού» ρεπορτάζ στον οποίο ήμουν «στρατευμένος».

Όμως εκείνη-η Νανά Καραγιάννη-μου «χάλαγε τη σούπα» μονίμως. Διέλυε μονομιάς όλη την «προκάτ» λογική μου. Με έναν πολύ απλό τρόπο. Με το «ζεστό» της χαμόγελο και την ευγενική παρουσία της. Στο Star εργαζόταν τότε-αν δεν κάνω λάθος- στην εκπομπή της αγαπημένης Χριστίνας Λαμπίρη.

Πέρασαν μήνες. Την έχασα  την «καλημέρα» της αλλά η καθημερινή «κιμαδομηχανή» του ρεπορτάζ δεν μου άφησε περιθώρια όυτε καν να αναρωτηθώ γιατί. Ώσπου ξαφνικά-πάλι πρωϊνό ήταν-την άκουσα ξανά. Και γύρισα στην οθόνη να την κοιτάξω. Το καθηλωτικό της χαμόγελο ήταν πάντα εκεί αλλά η παρουσία της ήταν κάπως «ξεθωριασμένη».

Ήταν καλεσμένη αυτή τη φορά κι όχι οικοδέσποινα στην εκπομπή. Μιλούσε για την νευρική ανορεξία που μόλις τότε είχε ξεκινήσει ύπουλα να ορέγεται το ομολογουμένως υπέροχο κορμί της. Τσαντίστηκα. Κάνει θέαμα το προσωπικό της πρόβλημα, σκέφτηκα, γιατί προφανώς δεν βρίσκει πια άλλο τρόπο να βγει στην τηλεόραση. Βιαστικό συμπέρασμα ίσως αλλά δεν μπορεί να με αδικήσει κανείς. Βρίθει ψώνιων το σινάφι μας.

Πριν από λίγους μήνες οι δρόμοι μας «έσμιξαν» ξανά στο Facebook. Της έκανα αίτημα φιλίας, μου έκανε; Δεν θυμάμαι. Νομίζω, της έκανα. Το αποδέχτηκε. Δεν ήξερα καν ότι επρόκειτο για εκείνη. Ένας από τους πολλούς διαδικτυακούς «φίλους». Μου έστειλε μήνυμα ότι με ενέταξε στο official group Nana Karagianni. Ποιά είναι αυτή η Νανά Καραγιάννη, σκέφτηκα που έχει και official group. Και μπήκα στο προφίλ της.

Σοκαρίστηκα!!! Όταν κατάλαβα ποιά ήταν. Στα 20 δευτερόλεπτα έκλεισα το προφίλ της. Δεν μπορούσα να βλέπω τις σκελετωμένες φωτογραφίες της και ένιωσα και ξεφτιλισμένος για τις σκέψεις που είχα κάνει όταν την είδα καλεσμένη σε εκπομπή να μιλάει για το πρόβλημα της.

Την επόμενη μέρα μπήκα πάλι στο προφίλ της, ξανά την επόμενη μέρα. Μπήκα αρκετές φορές μέχρι να συνηθίσω την εικόνα. Με βοήθησε εκείνη γιατί οι φωτογραφίες που «ανέβαζε» ήταν οι φωτογραφίες ενός φυσιολογικού ανθρώπου που χαίρεται την κάθε μέρα του. Κι ας τραβάει τον Γολγοθά του. Από τις πρώτες καλημέρες που έβλεπα στον «τοίχο» μου κάθε πρωϊ ήταν η δική της. “Οπως τότε, στην τηλεόραση plasma….

Μια μέρα δημοσίευσα στο nocomments ένα θέμα για εκείνην και το κοινοποίησα στον «τοίχο» της. Τίποτα σπουδαίο. Έσπευσε να με ευχαριστήσει