Κάποτε το πειραματόζωο πεθαίνει…

Η μοίρα του πειραματόζωου είναι να χρησιμοποιείται σε επώδυνα και συνήθως εξοντωτικά πειράματα, από επιστήμονες και επαγγελματίες στο είδος τους , «για το καλό της ανθρωπότητας» πάντα.

Της Άννας Ξένου

Η διαδικασία, απλή για τους ειδικούς, άγνωστη και τρομακτική για το ίδιο το πειραματόζωο.  Συχνά, το σώμα του γεμίζει με γνωστά και άγνωστα μικρόβια , που προκαλούν ποικίλες ασθένειες και αντιδράσεις στον οργανισμό. Κατόπιν, αφού μελετηθούν τα πρώτα δεδομένα, αρχίζουν οι δοκιμές «θεραπευτικών» ουσιών για να ελεγχθεί είτε η αντοχή του μικροβίου, είτε η αντοχή του ίδιου του οργανισμού

στο «φάρμακο». Το πειραματόζωο ασθενεί, πονά, υποφέρει, καθώς όμως του λείπει ο Λόγος, αδυνατεί να εκφράσει με τρόπο κατανοητό στους επιστήμονες την οδύνη του. Τα «φάρμακα» κάποιες φορές δρουν αποτελεσματικά, κάποιες άλλες όμως όχι. Αρχίζει τότε νέος κύκλος δοκιμών. Το πειραματόζωο σε αυτή τη φάση ίσως έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες, οι ειδικοί όμως επιμένουν. Άλλωστε, ο σκοπός τους είναι ιερός. Είπαμε, όλα γίνονται για το καλό της ανθρωπότητας! Δε χωρούν συναισθηματισμοί για «το καημένο το ζωάκι που υποφέρει».

Όταν το πείραμα έχει προχωρήσει αρκετά και εάν έχει «τελεσφορήσει», τότε ίσως έχουμε και την τελική θεραπεία. Το πειραματόζωο αντιδρά πλέον θετικά στη νέα «θεραπευτική» αγωγή. Τι σημασία έχει αν στο μεταξύ έχει υποφέρει περισσότερο απ’ ό,τι του αναλογούσε σε αυτή τη ζωή. Τι κι αν δεν επέλεξε ποτέ του να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Τι κι αν οι βλάβες που υπέστη είναι ανεπανόρθωτες. Τι κι αν χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί. Τι κι αν στο τέλος πεθάνει…

Το πείραμα πέτυχε. Ο ασθενής απέθανε. Πειραματόζωα υπάρχουν πολλά. Όχι πρόθυμα, απλώς ανυποψίαστα για τον πόνο που θα βιώσουν στη σύντομη ζωή τους.

Όποιος νομίζει ότι βλέπει ομοιότητες με όσα ζούμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, βλέπει καλώς! Το πείραμα της Ευρώπης με τις ζωές μας, οργανώθηκε πριν από πολλά χρόνια, ανατέθηκε στους «ειδικούς» και εκπονείται με συνέπεια. Στόχος του δεν είναι βέβαια η ίαση κάποιας άγνωστης ασθένειας. Την ασθένεια τη δημιούργησαν οι ίδιοι «ειδικοί» που τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι την θεραπεύουν. Στόχος δεν είναι καν να ανακαλύψουν ποια είναι η αντοχή του πειραματόζωου. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι στη διάρκεια του πειράματος το αντικείμενο πεθαίνει. Στόχος είναι ο έλεγχος, μέσω του τρόμου, του πόνου, της πλήρους αδυναμίας, της εξόντωσης.

Μία είναι η διαφορά μας με τα πειραματόζωα στα εργαστήρια.

Ο Λόγος ! Κι αυτό, άγνωστο γιατί, το ξεχάσαμε. Αφήσαμε το μοναδικό μας όπλο να χαθεί. Ίσως φταίνε τα «φάρμακα». Ίσως φταίει το σοκ. Ίσως φταίει ότι κάποιοι πιστεύουν πραγματικά πως ήμασταν άρρωστοι και χρήζαμε θεραπείας. Αλήθεια, θα αφήναμε ποτέ το άρρωστο παιδί μας στα χέρια γιατρού, που για να του θεραπεύσει τις αμυγδαλές θα του έκοβε το πόδι; Θα αφήναμε το παιδί μας να σφαδάζει για «χάρη της επιστήμης», εν είδη πειραματόζωου.

Μπορεί να κάνουν ένα ανήθικο πείραμα στις πλάτες μας, όμως ζώα δεν είμαστε! Ή δεν πρέπει να είμαστε.  Γιατί κάποτε το πειρ