Η Άννα Ξένου γράφει: Τι πίνει ο Πάγκαλος;

Κυριακή πρωί. Με το που τελείωσε η νύχτα των Ωριωνιδών και σταμάτησαν να πέφτουν τ’αστέρια στα κεφάλια μας, ξεκίνησε τις δηλώσεις ο Θεόδωρος Πάγκαλος. «Όλοι μαζί με τον Σαμαρά γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος». Δεν μπορεί, κάτι πίνει, είναι η πρώτη αντίδραση. Κατόπιν σκέφτομαι πως ο Θεόδωρος Πάγκαλος

Ζούμε ίσως την τελευταία φάση της πλήρους κατάλυσης του κοινωνικού κράτους, έτσι όπως το κατέκτησαν οι πρόγονοί μας και το γνωρίσαμε εμείς. Η αλληλουχία φημολογίας, διεθνών πιέσεων και εγχώριας οσφυοκαμψίας , οδηγούν τελικώς σε μέτρα εναντίον μας, την αγριότητα των οποίων δεν τη φαντάστηκε ποτέ κανένα ολοκληρωτικό καθεστώς από αυτά που, ιστορικώς καταγράφονται ως δικτατορίες και ζήσαμε και στην Ελλάδα.

Δεν μπορεί, εμείς κάτι πίνουμε, ξανασκέφτομαι. Δε γίνεται να μας ξεβρακώνουν κι εμείς να τους λέμε απαθείς, «ελάτε, πάρτε και τις κόρες μας»! Κάτι άλλο συμβαίνει. Κι αυτό που συμβαίνει, ο Πάγκαλος το ξέρει. Γι’αυτό βγαίνει , όποτε του καπνίσει και λέει μερικές από τις βαριές σοφίες του, χωρίς να υπολογίζει την αντίδραση της «κοινής γνώμης». Τι αστείο κι αυτό! Η κοινή γνώμη, η οποία για να θεωρήσουμε ότι υπάρχει, θα έπρεπε να προηγείται αυτής η κοινή λογική. Το λογικό άλμα με εξουθενώνει.

Πάνω στην ώρα, ξυπνάει και ο θείος Επαμεινώνδας από το λήθαργό του και φωνάζει. «Εμείς τους τεντιμπόηδες τους ξυρίζαμε και τους προδότες τους τουφεκίζαμε» . Άλλες εποχές θείε, του λέμε για να τον ηρεμήσουμε. Κι ο θείος ξαναπέφτει στο βαθύ λήθαργο και τουλάχιστον γλιτώνει την αγριότητα της καθώς πρέπει πολιτικής πραγματικότητάς μας. Βλέπετε ο θείος Επαμεινώνδας ήταν μικρό παιδάκι την εποχή που έγινε η εκτέλεση των έξι στου Γουδή και ήταν τέτοιος ο σάλος που είχε δημιουργηθεί, που εντυπώθηκε στη μνήμη του για πάντα!  Στα χρόνια που ακολούθησαν έζησε πόλεμο, εμφύλιο, δικτατορίες, δημοκρατίες. Μέσα στην άνοιά του, μπορεί να μη θυμάται ούτε τα όνοματα των παιδιών του, θυμάται όμως τις βασικές αρχές και αξίες που διδάχθηκε στα νιάτα του. Θυμάται πολύ καλά τι σημαίνει γι’αυτόν η Πατρίδα, θυμάται τι σημαίνει Εσχάτη Προδοσία, ξέρει ότι οι ένοχοι αυτού του αδικήματος πρέπει να τιμωρούνται – δια τουφεκισμού ή μη, αυτό εξαρτάται από το μέτρο του «πολιτισμού» μας.

Ξαναγυρίζω στο λογικό άλμα που επιχειρούσα πριν με διακόψει ο θείος Επαμεινώνδας. Η σχέση κοινής λογικής με την κοινή γνώμη. Είναι σαφές, ότι ο κάθε Πάγκαλος, Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Βρούτσης κλπ, βασίζουν το θράσος τους στην απώλεια της συνισταμένης που καταλήγει στην κοινή λογική. Η κοινή λογική χάθηκε τη στιγμή που μας μετέδωσαν τον παράλογο φόβο ότι είμαστε χαμένοι αν δε μας βοηθήσουν οι Παγκόσμιοι Σωτήρες. Κι από εκείνη τη στιγμή, ο καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του, αδιαφορώντας παντελώς για το εάν το τομάρι του διπλανού του έγινε ήδη χαλάκι κάτω απ’τα πόδια του Τόμσεν. Αυτό δεν είναι άραγε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον ενός Λαού; Άραγε σε ποιο τμήμα του ποινικού κώδικα εμπίπτουν οι ευθύνες για τα αδικήματα που συντελούνται; Κα