Γράφει ο Κώστας Αττίας: Ζήτω τα παράλογα, ζήτω η Ελλάς!

Είναι λογικό σε μια χώρα που βουλιάζει, που έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας σε νέους με μόρφωση και οι οποίοι μεταναστεύουν μαζικά, να δέχεται το πολιτικό της σύστημα (τον Απρίλιο του 2012) ότι αυτό που του λείπει είναι να «ενισχυθούν» τα πολιτικά γραφεία των μελών της Κυβέρνησης των Υφυπουργών και Γενικών Γραμματέων, πέρα από τους λοιπούς, και με αποφοίτους Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης;

Στην Ελλάδα είναι! Στην σχετική απόφαση είχε καθοριστεί και ο μισθός τους στα 1.135€ τον μήνα. Τώρα το τι ακριβώς θα μπορούσε να προσφέρει

ως ειδικός συνεργάτης ένας απόφοιτος Υ.Ε. σε έναν πολιτικό είναι κάτι που, πλην ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, αδυνατώ να φανταστώ.

Είναι λογικό σε μία χώρα, που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της ζητάει να έρθουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να σταματήσει η αιμορραγία με την μεταφορά επιχειρήσεων και παραγωγικών μονάδων στο εξωτερικό να αποφασίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας αυτής ότι είναι δυνατόν να προμηθευτούν πηλίκια που κατασκευάζονται στην Κίνα;

Στην Ελλάδα είναι! Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε ο Ελληνικός Στρατός αποφάσισε να προμηθευτεί περί τα 140.000 πηλίκια, με κόστος κοντά στις 420.000 Ευρώ δίνοντας την δυνατότητα στον προμηθευτή να τα κατασκευάσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κίνα!

Παρόμοια παραδείγματα χιλιάδες. Κάθε μέρα κάτι θα μάθουμε, κάτι θα δούμε, κάτι θα μας συμβεί που θα πούμε ότι δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αλλά όμως συμβαίνει.

Και ενώ οι πολίτες εξοργίζονται και ψάχνουν λύσεις το πολιτικό σύστημα είναι αλλού!

Η χώρα θυμίζει υποβρύχιο που έχει κολλήσει στον πυθμένα της θάλασσας και το πλήρωμα αντί να κοιτάξει να μας βγάλει στην επιφάνεια twittαρει, και postαρει, και κουβεντιάζει γενικώς χωρίς να πράττει, σαν να βρισκόμαστε εν πλω σε κρουαζιερόπλοιο.

Λες και το πρόβλημα της χώρας είναι πως δεν κουβεντιάζουμε αρκετά, και δη σε εξωθεσμικό επίπεδο.

Γιατί σε θεσμικό επίπεδο…

Στην Βουλή, εκεί που γίνεται η θεσμική «κουβέντα», που μπορεί, αν γίνει κάποιο θαύμα ,να οδηγήσει και σε πράξεις, πέφτουν βροχή οι βαθμολογίες κάτω από την βάση.

Άλλος δεν έχει καταθέσει καμία ερώτηση ή όλες και όλες οι ερωτήσεις του μετρώνται στα δάχτυλα, άλλος έχει ανάλογο ρεκόρ σε ομιλίες ή επιτροπές ή αναφορές. Είναι τέτοια η απουσία τους που δεν μπορεί παρά να ρωτήσει κανείς, «αφού ήταν όλα τέλεια στον τόπο σου τι στο καλό ήρθες να κάνεις στην Βουλή;».

Για όσους κάθονται και στην βουλή. Γιατί πρόσφατα, σε ομιλία του Τέρενς Κουίκ αν δεν κάνω λάθος, 8 (οχτώ) ήταν στην αίθουσα παρόντες. Οι άλλοι ελπίζω, αν και δεν το πολυπιστεύω, πως ήταν σε επιτροπές που συνεδρίαζαν.

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι που ασχολούνται με το μέλλον. Κυρίως με το μέλλον τους. Ψάχνοντας σανίδα σωτηρίας σε κάποιο νέο κόμμα που όπως όλα δείχνουν το φαντάζονται να δημιουργείται με τα πλέον φθαρμένα υλικά του δικομματισμού. Παράλογο;

Στην Ελλάδα μάλλον λογικό.