Γράφει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος: Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν…Ομπάμα

Όταν ο Τένεσι Ουίλιαμς «σκάρωνε» το θεατρικό του γραφτό, «Το Τέλος του Κόσμου» δεν ήταν ένας «τρελός μελετητής» του ημερολογίου των Μάγια…  Έστελνε απλώς μηνύματα, από ένα ανήσυχο πνεύμα, σε έναν κόσμο που ο ίδιος έβλεπε πως αρρώσταινε και την αρρώστια του να βαθαίνει αργά, χωρίς να το παίρνει χαμπάρι. 

Τις ώρες που ο Τζορτζ Όργουελ αράδιαζε στο χαρτί , σημειώσεις, που αποτέλεσαν το… ζυμάρι για το «1984» και την «Φάρμα των Ζώων» ο Ινδός στην καταγωγή δημοσιογράφος δεν ήταν ένας φαντασιόπληκτος. Προειδοποιούσε τον

ίδιο, ετοιμόρροπο κόσμο, για ότι ερχόταν, που εκείνος είχε την ευκαιρία, ως εργαζόμενος στο BBC και ανακατωμένος στις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες να το δει να προαλείφεται…

Στις τωρινές μέρες ένας πρόεδρος, ένας μαύρος πρόεδρος των πάλαι ποτέ «Μισητών» ΗΠΑ, με ρίζα στις παραγκουπόλεις, του Ναϊρόμπι, ο Μπάρακ Χουσείν ( παρακαλώ) Ομπάμα, ο μεγαλύτερος ηγέτης του καιρού μας, στην πράξη,  δίνει μαθήματα, όχι κοινωνιστικής φλυαρίας, σε καιρό κρίσης αλλά  έμπρακτου Ουμανισμού. Αληθινός Αριστερός, ο ίδιος, συγκρούεται, ρισκάρει μα το’ χει φαίνεται πάρει απόφαση: Στη μήτρα της ασυδοσίας της αγοράς, θα μπει ο κανόνας του ανθρωπισμού, μέσω του ως τώρα ζητούμενου, στη «Γη των Χιλίων Ευκαιριών», της κοινωνικής Ασφάλισης. Και σήμερα θα κερδίσει ξανά…

Ας τον μιμηθούν, σε αποφασιστικότητα, οι εδώ σφουγγοκωλάριοι…   Ή μήπως κρούω θύρες κωφών;