Έλενα Ακρίτα σε Δημουλίδου: Άντε μωρέ, εκεί χάμω! Που μας πουλάει και μούρη ο κάθε αζήτητος!»

«Φωτιές» άναψε το σχόλιο της συγγραφέως Χρυσηίδας Δημουλίδου στο Facebook και οδήγησε την Έλενα Ακρίτα να γράψει ένα άρθρο-απάντηση στην συγγραφέα.

Η γνωστή δημοσιογράφος με άρθρο της στα «ΝΕΑ» αποφάσισε να απαντήσει σημείο προς σημείο στη δημοσίευση της κυρίας Δημουλίδου στο Facebook με τη οποία ούτε λίγο ούτε πολύ… κατηγορούσε τις δημόσιες βιβλιοθήκες και τους αναγνώστες που δανείζουν βιβλία της!

Αναλυτικά

«Προς την κυρία Χρ(υσούλα;) Χρ(ύσα;)
Χρ(υσηίδα;) Δημουλίδου.

Κυρία μου,

Διάβασα με προσοχή την οργισμένη επιστολή με την οποία επιτίθεστε στις δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν το «θράσος» (δικός σας ο χαρακτηρισμός) να σας ζητούν βιβλία για τους αναγνώστες τους. Με αποτέλεσμα εσείς να χάνετε χρήματα από το κάθε αντίτυπο που διατίθεται δωρεάν.

Κατ” αρχάς, διευκρινίζω: Εγώ συγγραφέας δεν είμαι. Ενα θεατρικό έργο έχω γράψει όλο κι όλο. Τα βιβλία μου είναι σταχυολόγηση κειμένων που έχουν ήδη δημοσιευθεί στην εφημερίδα. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε «συνάδελφοι». Ως αναγνώστρια και μόνο σας απευθύνομαι, λοιπόν.

Ομολογώ ότι αγνοώ τη συγγραφική σας δεινότητα. Δεν έχω διαβάσει ποτέ κανένα βιβλίο σας. Τώρα που δημιουργήθηκε αυτό το θέμα μπήκα στο προφίλ σας στο facebook. Είδα φωτό σας με μαγιό σε αισθησιακές πόζες. Είδα το σπίτι σας πνιγμένο στα τιγκρέ μαυροχρυσοκόκκινα… Δικό μου το πρόβλημα αλλά, όσο να πεις, όλο αυτό το πακέτο δεν με προδιαθέτει να τρέξω στο πρώτο βιβλιοπωλείο και να εντρυφήσω στο έργο σας. Ισως μια άλλη φορά… Σε μια άλλη ζωή…

Για να γίνει κατανοητό το όλο θέμα, παραθέτω αποσπάσματα της επιστολής σας (ορθογραφία+σύνταξη κειμένου τα αφήνω ανέπαφα):

Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες. Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσετε μερικά πράγματα και επειδή το κακό παράγινε, θα το κάνω θέμα. Πρέπει λοιπόν να μάθετε πως η συγγραφή, τουλάχιστον από την πλευρά μου, είναι επάγγελμα και όχι χόμπι. Επομένως αφού είναι επάγγελμα και ο άλλος μοχθεί για αναπαράγει έργο, θα πρέπει και να αμείβεται γι αυτό.

Γράφει μια σχολιάστρια κάτω από την επιστολή: «Ο Καβάφης εργάστηκε 30 χρόνια στο γραφείο Αρδευσης, ο Καρκαβίτσας ήταν γιατρός, ο Βάρναλης καθηγητής, ο Βρεττάκος δούλεψε σαν ιδιωτικός και σαν δημόσιος υπάλληλος, ο Εμπειρίκος εργαζόταν και αυτός και μάλιστα ήταν ο πρώτος έλληνας ψυχαναλυτής, ο Καββαδίας ασυρματιστής, ο Καραγάτσης δούλευε σε διαφημιστική εταιρεία. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό με όλους τους λογοτέχνες που ευτυχώς δεν ήταν επαγγελματίες συγγραφείς, όπως η κυρία Δημουλίδου».

«Ενα βιβλίο για να μπει στις βιβλιοθήκες πρέπει να έχει κάνει τον κύκλο του που είναι 5 με 10 χρόνια, ή να βρίσκεται στα αζήτητα. π.χ. ένας Καζαντζάκης, ένας Ντοστογιέφσκι, μια Λιλίκα Ζωγράφου κλπ που τα βιβλία τους έχουν εκδοθεί εδώ και πολλά χρόνια».

Απάντηση 1: Δεν υπήρξε ποτέ συγγραφέας με το όνομα «Λιλίκα Ζωγράφου». Υπήρξε η ΛΙΛΗ Ζωγράφου («Η αγάπη άργησε μια μέρα», «Νίκος Καζαντζάκης ένας τραγικός» και πολλά άλλα), μητέρα της αξιόλογης ποιήτριας Ρέν