O Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Πλυντήριο με… μπλε και πράσινους κόκκους

Δεν κατάλαβα τι ακριβώς, μπήκε στον κόπο να διαψεύσει χθες- με καθυστέρηση 4 ωρών από την στιγμή που «έσκασε» – το γραφείο τύπου της Βουλής. Έναν «αγοραίο» – όπως τον χαρακτήρισαν – διάλογο ανάμεσα σε δυο από τα πολιτικά πρωτοκύτταρα της μεταπολίτευσης, ή την εξέλιξη πολλών από τα κύτταρα αυτής της 40ετούς περιόδου σε… καρκινικά;

Δεν κατάλαβα  αν αυτό που ενδιαφέρει τα «πρώτα ονόματα της μαρκίζας» του ΣΔΟΕ, είναι  ο λεκές  που τους κόλλησε – και δεν καθαρίζει

εύκολα, παρά τους…  μπλε και πράσινους κόκκους  που περιέχει το «πλυντήριο» – ή η πλειοδοσία της πεζοδρομιακής μαγκιάς, στην οποία επιδίδονται όλα τα πρωτοκλασάτα  μέλη ενός θιάσου που συστάθηκε και με ευθύνη των πολιτών, αφού εμείς, οι πολίτες τους περάσαμε από… οντισιόν.

Δεν με ενόχλησαν όσα είπε, ή αν προτιμά ο ίδιος, όσα φέρεται να είπε ο Πρόεδρος της Βουλής στον Προκόπη Παυλόπουλο. Αν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ήταν ο ανόθευτος νέος της Κίνησης της Βόλβης, αν τον έπνιγε το δίκιο, που εύκολα στις μέρες μας γίνεται παίγνιο στα χείλη των αδικούντων, αν δεν μύριζε αυτή η υπόθεση, στην κάθε της λεπτομέρεια, θα έλεγα «και λίγα του’ πε» του Παυλόπουλου.

Αλλά ο κ. Μεϊμαράκης ακολουθεί τακτική που αποκαλύπτει πανικό από ένα  ρεπορτάζ. Απροκάλυπτη τακτική πανικού.

Και εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα έφτασε σε ένα οριακό σημείο, εξ’ αιτίας υποκριτικών τακτικών. Κι αυτό το παιχνίδι θέλει δύο για να παιχθεί. Κάποιοι πολιτικοί μας ταγοί επιδόθηκαν στην υποκρισία κι εμείς την εμπεδώσαμε όλα αυτά τα χρόνια σαν το δέον γενέσθαι … Ο «θίασος» τα έχει όλα : Έναν όψιμο πολιτικό αρχηγό και μια βουλευτή του που μας  πουλούσε «ηθική» και «πατριδοφροσύνη», άλλους που το έπαιζαν «πολιτικά αερικά» και τους πιο πολλούς που μας πουλούσαν για χρόνια Αλλαγή – προφανώς της οικονομικής τους κατάστασης εννοούσαν…

Η υποκρισία είναι ένα κοστούμι πάντα πρόχειρο στο βεστιάριο. Μονάχα που τώρα που εφθάρη πια δεν μπορεί να φορεθεί, έτσι λεκιασμένο που είναι, από αυτό το «μπουλούκι» που εκ παραδρομής νομίζαμε «ταλαντούχο θίασο» καθώς βρισκόμασταν για χρόνια «Στο ίδιο έργο θεατές»…