«Ζωντανεύει» το Τυμπάκι της Κρήτης

Του Αντώνη Ζερβάκου

Τον Γενάρη του 2006 ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, υπογράφει διακρατική συμφωνία με την Κίνα για το διαμετακομιστικό κέντρο στο Τυμπάκι της Κρήτης. Λιμάνια, ναυτιλία και μεταφορά προϊόντων περιελάμβανε αυτή η συμφωνία. Σκοπό είχε να μεταφέρονται όλα τα κινεζικά προϊόντα σε αποθήκες στο Τυμπάκι, εκεί να συναρμολογούνται και από την Κρήτη να γίνεται η μεταφορά τους σε ολόκληρη την

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα και αυτό διότι, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου ακύρωσε όλες τις συμφωνίες. «Πάγωσε» τα πάντα. Ανάμεσα σε αυτά που έβαλε σε δεύτερη μοίρα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ήταν και το λιμάνι στο Τυμπάκι.

Σήμερα το ενδιαφέρον έχει αναζωπυρωθεί. Η Ελλάδα κοιτά ξανά –και ξεκάθαρα– προς τον δρόμο του μεταξιού. Γνωρίζει ότι από εκεί μπορούν να έρθουν άμεσα επενδύσεις. Το ταξίδι του Αντώνη Σαμαρά στην Κίνα σηματοδοτεί την αρχή πολλών πρότζεκτ. Η κατασκευή του διαμετακομιστικού κέντρου της Κρήτης είναι πιο κοντά από ποτέ. Βουλευτές, δήμαρχοι, αγροτικοί συνεταιρισμοί και πάνω απ’ όλα οι ίδιοι οι πολίτες θέλουν να δημιουργηθούν προοπτικές εργασίας στην περιοχή. Μοναδικό εμπόδιο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κλιμάκιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε στην περιοχή και προσπάθησε να πείσει τους κατοίκους ότι το λιμάνι θα την καταστρέψει. Στη συζήτηση συμμετείχαν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μαρία Διακάκη και κ. Ανδρέας Ξάνθου.

Μάλιστα, οι απόψεις των μελών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τόσο αρνητικές που εξόργισαν τους κατοίκους, οι τόνοι ανέβηκαν και εκσφενδονίστηκε προς την πλευρά τους μέχρι και γιαούρτι.

Εύκολη λύση το «όχι» σε όλα

Κάθε προσπάθεια αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας περιγράφεται από τα στελέχη τής καθ’ ημάς δημοκρατικής Αριστεράς σαν σαρκοβόρο τέρας. Δεν ακούγεται, όμως, από την πλευρά τους καμιά άλλη πρόταση. Και το χειρότερο; Η άρνηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να πουν τι σκοπεύουν να κάνουν, ενώ το κόμμα τους βρίσκεται, θεωρητικά, σε τροχιά διεκδίκησης της εξουσίας γεννά απορίες και καχυποψία, ενώ παράλληλα τρέφει τις εκτοξευόμενες από πολλές πλευρές κατηγορίες για κρυφή ατζέντα.

Διότι είναι αρκετά στελέχη της Κουμουνδούρου, που δεν έχουν κατανοήσει ότι οι εποχές του 4%, των «μπαχαλάκηδων» και της λογικής «κάνουν θόρυβο για να μας ακούσουν και δεν έχει σημασία τι λέμε» έχουν περάσει για τον ΣΥΡΙΖΑ – η ιστορία και ο χρόνος θα δείξουν, εάν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο δρόμος προς την εξουσία, πάντως, θέλει και εναλλακτικές προτάσεις εκτός από κραυγές, οι οποίες εάν δεν αρθρώνονται, δύσκολα πείθει ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι είναι εν δυνάμει κυβερνών.

Οι αντιφάσεις
Οπως και στην περίπτωση που αφορά το λιμάνι στο Τυμπάκι του Ηρακλείου, έτσι και σε δεκάδες άλλες, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πει τι θα έκανε ως κυβέρνηση στη θέση αυτού που ξορκίζει. Το γεγονός είναι πως αυτό που τρομάζει περισσότερο ακόμα και από τη γλώσσα της αοριστίας, που χαρακτηρίζει τον τελευταίο καιρό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι οι αντιφάσεις που παρατηρούνται ανάμεσα σε ηγεσία και στελέχη ή η διγλωσσία που έχει καταγραφεί ακόμα και μεταξύ των απόψεων των ηγετικών στελεχών.

Οσοι έχουν την ικανότητα να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές των εξελίξεων μπορούν εύκολα να καταλάβουν ότι ακόμα και η δημοσκοπική απόλυτη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θεωρητικά βρισκόμαστε σε περίοδο μεγάλης κρίσης, οφείλεται στην παντελή έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων. Και ξέρουν εκεί στην Κουμουνδούρου ότι αυτή η δημοσκοπική στασιμότητα δεν συνιστά καλό οιωνό.