Τριπλάσια του χρέους, τα ελληνικά κοιτάσματα!

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Τρεις φορές περισσότερα από αυτό που περιγράφεται ως χρέος της Ελλάδος και εξαιτίας αυτού μπήκαμε στον λαβύρινθο της Τρόικας, λένε καλά γνωρίζοντες ότι είναι η αποτύπωση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Ποιο συγκεκριμένα το ρευστό που είναι δυνατόν να προκύψει από την πλήρη εκμετάλλευση των ευρημάτων των σχετικών ερευνών, αγγίζει σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών

το 1,3 τρισ. ευρώ, ποσό ικανό υπό τις παρούσες συνθήκες να υπερκαλύψει όχι μόνο το χρέος και τα λοιπά οικονομικά βάρη που έχει στη πλάτη της η Ελλάδα, αλλά και τις ανάγκες της γύρο περιοχής.

Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια διαδικασία που είναι δυνατόν να αποφέρει έμπρακτα οφέλη μέσα στα επόμενα πέντε η επτά χρόνια. Αξιοσημείωτο είναι το ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται σήμερα με την ανάλυση των ευρημάτων στο Αιγαίο στο Ιόνιο αλλά και νότια της Κρήτης, σημειώνουν σήμερα πως ο πλούτος αυτός ήταν γνωστός και αποτυπωμένος σε χάρτες από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Οι καλά γνωρίζοντες λένε πως εντός του επόμενου έτους είναι δυνατόν να αρχίσουν οι διαδικασίες των εξορύξεων, τονίζοντας –αυτό το κάνει ακόμα και ο αρμόδιος υπουργός Ευάγγελος Λιβιεράτος- ότι η έρευνες ειδικά του Νορβηγικού σκάφους έχουν ξεπεράσει κάθε θετική προσδοκία. Το θέμα είναι τώρα η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ζήτημα το οποίο, όπως υποστηρίζει το κλιμάκιο των υπουργών που ακολούθησε τον πρωθυπουργό στη Άγκυρα δεν ετέθη σε υψηλό επίπεδο, επαφές του Αντώνη Σαμαρά και του υπουργικού κλιμακίου στη Τουρκία.

Οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» της διπλωματίας ωστόσο λένε ότι κάτω από τα κόκκινα χαλιά και τις εκδηλώσεις ευγένειας των Τούρκων αξιωματούχων μαίνεται ένα παρασκηνιακό πόλεμος με επίκεντρο το ενδιαφέρον της Τουρκίας να παίξει ρόλο με «χαρτιά», τα ευρήματα των ερευνών στις ελληνικές θάλασσες. Γι αυτό το λόγο στην ατζέντα της διπλωματικής επικοινωνίας μεταξύ Αθηνών κα Άγκυρας έχει εσχάτως μπει ο όρος «θέματα πολίτικής καθημερινότητας» καθότι οι πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες τόσο στην Ελλάδα αλλά, αν και υπόκωφα ίσως και περισσότερα έντονα, όσο και στη Τουρκία, είναι αυτό τον καιρό ευαίσθητες τόσο που μπορούν σε ζητήματα υψηλής πολιτικής να περιγραφούν ως εύφλεκτες. Η προσπάθεια που γίνεται είναι να διερευνηθεί κατά πόσο η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ θα έχει όσο το δυνατόν μικρότερες τριβές στις σχέσεις μας με την Άγκυρα. Γι αυτό και κάποιοι διπλωματικοί κύκλοι που ξέρουν καλά το θέμα κάνουν τώρα λόγο για πιθανότητα ανακήρυξης ΑΟΖ στη πλευρά του Ιονίου όπου θα υπάρξουν όπως λένε πολύ λιγότερα «απόνερα».

Στο «Π» της Κυριακής αποκαλύπτουμε εκτός από τις κινήσεις που γίνονται στο προσκήνιο, διότι η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ είναι θέμα χρόνου και τα μέσα πίεσης που επιχειρεί να χρησιμοποιήσει η Τουρκία, δημιουργώντας σκιές στην όλη ιστορία και τα οποία δεν απηχούν πάντα της διπλωματικές ενέργειες τις επιθέσεις φιλίας και τα κόκκινα χαλιά.