Το μετέωρο βήμα της ΔΗΜΑΡ…

Του Άγγελου Μόσχοβα

Ενας υπόγειος πόλεμος μαίνεται στη Δημοκρατική Αριστερά μετά την πολιτική ρήξη που επήλθε ανάμεσα στον πρόεδρο και τον γραμματέα του κόμματος στην ταραχώδη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Το «λευκό» του Σπύρου Λυκούδη για το κείμενο των πολιτικών θέσεων της ΔΗΜΑΡ δεν είναι τίποτε άλλο από ένα «μαύρισμα» της ακολουθούμενης πολιτικής από τον Φώτη Κουβέλη.
Ο γραμματέας του κόμματος με δηλώσεις του έχει υποδηλώσει ότι στο Συνέδριο τον ερχόμενο Δεκέμβριο δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή

του στη συγκεκριμένη θέση, εξέλιξη απολύτως λογική, καθώς οι γραμμές της ηγεσίας του κόμματος δεν μπορούν να βρίσκονται σε σύγκρουση. Το ερώτημα που γεννάται είναι κατά πόσο η στρατηγική της ΔΗΜΑΡ θα αμφισβητηθεί στο επόμενο συνέδριο, κάτι που βεβαίως θα σήμαινε μία συνολικότερη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη.

Ισορροπία δυνάμεων

Οι συσχετισμοί δυνάμεων στο εσωτερικό της Αγίου Κωνσταντίνου δείχνουν πως οι «προεδρικοί» έχουν, και πιθανότατα θα διατηρήσουν, τον απόλυτο έλεγχο στα κομματικά όργανα. Στην πρόσφατη ψηφοφορία, άλλωστε, για την έγκριση του κειμένου πολιτικών θέσεων τρία στα τέσσερα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ψήφισαν υπέρ της γραμμής Κουβέλη. Ομως, για πρώτη φορά, η μειοψηφία απέσπασε ποσοστό της τάξης του 25%.
Κι αυτό διότι στην ψηφοφορία συνενώθηκαν οι δυνάμεις τής μέχρι πρότινος καταγεγραμμένης μειοψηφίας με τους υποστηρικτές του γραμματέα του κόμματος Σπύρου Λυκούδη. Λογικά, το 2ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ δεν θα πρέπει να κρύβει εκπλήξεις ως προς τα τελικά αποτελέσματα. Ομως, το θέμα είναι σε ποιον βαθμό οι διαφωνούντες θα αποφασίσουν να τραβήξουν το σχοινί μέχρι τα άκρα.
Οπως εξηγούν στο «Π» παράγοντες της Κουμουνδούρου, μπορεί ο πρόεδρος να ελέγχει αυτήν τη στιγμή τα κεντρικά όργανα του κόμματος, όμως σε ένα συνέδριο που συγκροτείται από εντελώς διαφορετικό σώμα μελών του κόμματος τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ειδικά εάν οι δημοσκοπήσεις που θα ακολουθήσουν μέχρι το επόμενο διάστημα καταδείξουν ότι η ΔΗΜΑΡ έχει αποσταθεροποιηθεί και εξακολουθεί να κινείται κοντά στα όρια της εισόδου της στη Βουλή. Η μειοψηφία πιστεύει ότι στο Συνέδριο δεν θα καταγραφούν θεαματικές αλλαγές, όμως ευελπιστεί ότι θα αυξήσει τις δυνάμεις της και, επομένως, τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

Σενάρια διάσπασης

Υπάρχει κι ένα πιο ακραίο σενάριο: Η σύγκρουση να προσλάβει τέτοιες διαστάσεις που τα πράγματα να οδηγήσουν αναπόφευκτα στη διάσπαση του κόμματος. Σε αυτή την περίπτωση, ένα μεγάλο κομμάτι της ΔΗΜΑΡ θα αποχωρήσει και πιθανότατα θα κατευθυνθεί προς την υπό σχηματισμό «Ελιά» της Κεντροαριστεράς, την οποία σήμερα στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και άλλες έξι πολιτικές κινήσεις από τον χώρο της. Αλλωστε, η Κεντροαριστερά αποτελεί ένα από τα δύο κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που έχουν προκαλέσει τη διάσταση στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ. Το πρώτο ήταν η αποχώρηση από την τρικομματική.
Ο γραμματέας του κόμματος θεωρεί ότι το κόμμα του δεν μπορεί να αφορίζει με ευκολία το ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που μπήκε μαζί του σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, ούτε να προσπερνά αβασάνιστα την υπόθεση των 58, την ώρα που οι συμμετέχοντες στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι ουσιαστικά συνομιλητές της ΔΗΜΑΡ προερχόμενοι σε μεγάλο βαθμό από τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Το ίδιο πιστεύουν κι άλλα προβεβλημένα στελέχη της Αγίου Κωνσταντίνου. Οι Σταύρος Λιβαδάς και Γεράσιμος Γεωργάτος, μέλη και οι δύο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ όχι μόνο υπέγραψαν την πρόσκληση των 58, αλλά είναι και μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας της Πρωτοβουλίας. Παράλληλα, άλλα πέντε μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος έχουν στηρίξει την ιστορία της «Ελιάς», ενώ προσφάτως 300 μέλη της ΔΗΜΑΡ ζήτησαν από την ηγεσία με κείμενό τους να μην αποκλείει τον διάλογο για την Κεντροαριστερά. Σε αυτήν τη λογική κινείται και ο Γρηγόρης Ψαριανός, αλλά και άλλα στελέχη που για την ώρα δεν «τραβούν στα άκρα» τα πράγματα.

Ούτε βήμα πίσω

Ο Φώτης Κουβέλης εμφανίζεται, όμως, ανυποχώρητος. Θεωρεί περίπου αυτοκτονική τη σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά και αρνείται ακόμη και τον διάλογο με τους 58, λέγοντας ότι δεν ασκούν κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα. Προτιμά να συμπορευτεί με τη Συμμαχία για τη Νέα Ελλάδα του Ανδρέα Λοβέρδου, με στόχο την κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές και με άλλα πασοκικά στελέχη, όπως οι κ.κ. Καστανίδης και Μπεγλίτης. Χωρίς, ωστόσο, να απαντά στο ερώτημα εάν οι προαναφερθέντες ήταν μνημονιακοί υπουργοί ή όχι.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έχει κοντά του παραδοσιακά στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς, όπως οι Θόδωρος Μαργαρίτης και Δημήτρης Χατζησωκράτης, αλλά και αρκετούς βουλευτές του κόμματος, όπως τη Μαρία Ρεπούση που γέρνει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Τσούκαλη, και νεότερα από οργανωτικής άποψης στελέχη, όπως ο Σάκης Παπαθανασίου και ο Χρήστος Μαυροκεφαλίδης.

Β. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΣΤΟ «Π»

«Συνεργασίες χωρίς αποκλεισμούς»

Μιλώντας στο «Π» ο Βασίλης Οικονόμου, ο οποίος είναι πολύ κοντά στις απόψεις Λυκούδη, κρατώντας ωστόσο ισορροπίες, καθώς δεν θέλει να διαταράξει τις σχέσεις με τον Φώτη Κουβέλη, δήλωσε: «Η ενότητα του κόμματος δεν αμφισβητείται. Το Συνέδριο θα είναι αφετηρία ενός δυναμικού ξεκινήματος προς τις εκλογές. Η δυναμική που θα καταγράψει η ΔΗΜΑΡ με τις συνεργασίες και με τη συμπαράταξη που θα διαμορφώσει να είναι η θετική έκπληξη των εκλογών. Σίγουρα, όμως, οι συνεργασίες δεν πρέπει να περιέχουν αποκλεισμούς, αλλά να είναι ανοιχτού ορίζοντα, με σκοπό τη μεγάλη Κεντροαριστερά».

Ρεπορτάζ απο το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ που κυκλοφορεί

The post Το μετέωρο βήμα της ΔΗΜΑΡ… appeared first on Paraskhnio.gr.