Το μεγάλο κόλπο με τις υποβρύχιες μίζες

Τον Οκτώβριο του 1996 δύο πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του Άκη Τσοχατζόπουλου βρίσκονται στη Γερμανία. Εκεί συναντώνται με κορυφαία στελέχη της HDW, που έχουν αρμοδιότητα στο Τμήμα προώθησης πωλήσεων εξοπλιστικού υλικού σε χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται για στελέχη της εταιρείας, που διευθύνουν παράλληλα και ορισμένες μικρές και ανεξάρτητες απ’ την HDW εταιρείες,

μέσα από τις οποίες διεκπεραιώνουν τις διακριτικές πληρωμές. Οι άνθρωποι του Άκη έχουν πρόταση για παραγγελία-μαμούθ, που αφορά στην αγορά τεσσάρων υποβρυχίων και οι συζητήσεις επικεντρώνονται στον τρόπο πληρωμής και, βεβαίως, στα ποσοστά της προμήθειας. Προφανώς, εν αγνοία του Άκη…
Τα στελέχη της HDW, αφού μελέτησαν την πρόταση των απεσταλμένων του Άκη και την έθεσαν υπ’ όψιν στη Διοίκηση της εταιρείας, κατέληξαν οριστικά στην τιμή πώλησης, αλλά και στο ποσοστό της προμήθειας. Οι δύο Γερμανοί μάνατζερ ξεκαθάρισαν στους Έλληνες απεσταλμένους ότι η τιμή των υποβρυχίων δεν μπορεί να έχει μεγάλη διακύμανση, γιατί τον ίδιο τύπο πούλησαν και σε άλλες χώρες. Με λίγα λόγια, τους είπαν ότι η προμήθεια που θα έπαιρναν ήταν μόνο 5% επί του συνολικού ποσού της σύμβασης.

Το «σύστημα»
Οι άνθρωποι του Άκη επέστρεψαν στην Αθήνα και ενημέρωσαν το «σύστημα» για το ποσοστό της μίζας, που ήταν πολύ μικρό για να γίνουν διακριτικές πληρωμές σε όλα τα επίπεδα. Τότε το δεξί χέρι του Άκη στα εξοπλιστικά επιστράτευσε ένα γνωστό Λιβανέζο (;) μεσάζοντα, ο οποίος βρίσκεται πίσω από κάθε μεγάλη δουλειά χωρίς να έχει καμία εταιρεία δίκη του στην Ελλάδα. Ο περιβόητος Τζορτζ ανέλαβε να χειριστεί το ζήτημα με τους Γερμανούς. Ένα μήνα μετά οι διαπραγματεύσεις των Γερμανών με τον περιβόητο Τζορτζ καταλήγουν σε συμφωνία. Ο πανέξυπνος Λιβανέζος ανέβασε τη μίζα από το 5% στο 25%, για να καταλήξει στο τέλος στο 35% εξαιτίας διάφορων εμπλοκών που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το κόλπο του Λιβανέζου ήταν απλό. Ζήτησε απ’ τη HDW την κατασκευή νέου τύπου υποβρυχίων, τα οποία μπορούσαν να κοστολογηθούν σε τιμές ακόμα και διπλάσιες. Έτσι και ο γερμανικός κολοσσός θα έβγαζε μυθικά κέρδη και το «σύστημα» του Άκη στην Αθήνα θα έκανε τη μεγαλύτερη μπάζα στην ιστορία των προμηθειών που έπεσαν για εξοπλιστικά προγράμματα.
Το «σύστημα», για το οποίο ο Άκης, προφανώς, είχε άγνοια, ενθουσιάστηκε με τη συμφωνία που έκλεισε ο Τζορτζ με τους Γερμανούς. Το πρόβλημα όμως εντοπιζόταν στα χρονοδιαγράμματα παραλαβής των προμηθειών. Οι Γερμανοί συμφώνησαν να πληρώνουν κάθε φορά που θα έρρεε το χρήμα από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στο οποίο, φυσικά, οι υπουργοί ουδέν περί αυτών γνώριζαν ποτέ η γνωρίζουν και τώρα. Το ζήτημα ήταν να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, γιατί το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ήταν ρευστό εξαιτίας της σύγκρουσης εκσυγχρονιστών-προεδρικών και ανά πάσα στιγμή όλα μπορούσαν να αλλάξουν και στο υπουργείο Άμυνας.

Νέος τύπος
Για να προλάβει τις εξελίξεις, η HDW έστησε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ δύο μηνών τα σχέδια για το νέο τύπο υποβρυχίων. Χωρίς καμία απολύτως μελέτη ο γερμανικός κολοσσός ετοίμασε ένα νέου τύπ