Τίποτα δεν μας έχει χαριστεί και ως γυναίκες είμαστε περήφανες γι’ αυτό

“Τίποτα δεν μας έχει χαριστεί και ως γυναίκες είμαστε περήφανες γι’ αυτό”

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε ως αναγνώριση της προσφοράς της γυναίκας στην ανάπτυξη και στην ευημερία της οικογένειας και της κοινωνίας. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η ισοτιμία ανδρών και γυναικών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. «Έλληνες και Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Η σύγχρονη Ελληνίδα είναι τελείως διαφορετική από εκείνη προηγούμενων δεκαετιών. Με γνώση, επιδεξιότητα, δυναμισμό, ανεξαρτησία,

στέκει άξια και προσηλωμένα ως σύζυγος-σύντροφος, ως μητέρα που μεταφέρει αγάπη, αρχές και αξίες στα παιδιά της, ως επαγγελματίας που δίνει μάχες στο στίβο της απασχόλησης, αντιμετωπίζοντας ακόμη και σήμερα το πρόβλημα της ανισότητας στις ευκαιρίες εξέλιξης σε σχέση με τους άνδρες συναδέλφους.

Παραμένοντας η ψυχή της οικογένειας, οι γυναίκες έχουμε ένα ρόλο πολυδιάστατο, στον οποίο ανταποκρινόμαστε με πίστη, δύναμη και συνειδητότητα. Ειδικά στις σκληρές αυτές μέρες των Μνημονίων και της κοινωνικής εξαθλίωσης, η Ελληνίδα γυναίκα σηκώνει στους ώμους της τεράστια ευθύνη και καταβάλλει ισχυρό ψυχολογικό τίμημα. Αν δεν είναι άνεργη η ίδια, έχει να στηρίξει τον άνεργο άντρα της, προσπαθώντας παράλληλα να βγάλει πέρα το νοικοκυριό και τις ανάγκες των παιδιών με λιγοστά ή καθόλου χρήματα. Αν δεν έχει φτάσει στο κατώφλι της ο εφιάλτης της ανεργίας, έχει και πάλι να διαχειριστεί το άγχος και την ένταση μίας τέτοιας ανασφάλειας.

Καλείται επίσης να δώσει ένα διπλό αγώνα και να δείξει διπλή έγνοια για να μεγαλώσει τα παιδιά της, διότι το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον εγκυμονεί ακόμη περισσότερους κινδύνους για τη νεολαία, ενώ η λαίλαπα της Τρόϊκας, των δανειστών και της συγκυβέρνησης έχουν μετατρέψει την Παιδεία, την Εκπαίδευση, την Απασχόληση σε σεληνιακό τοπίο. Σε αυτά τα δύσβατα και άγονα εδάφη της ζωής έχει να περπατήσει σήμερα το μικρό Ελληνόπουλο και η μητέρα του είναι εκείνη που στέκει δίπλα του ως φύλακας, συμπαραστάτης και ηθικός αρωγός.
Οι γυναίκες μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Νιώθουμε υπερήφανες για όλα όσα έχουμε κατακτήσει. Και πραγματικά έχουμε πετύχει πολλά. Έχουμε πολλές υποχρεώσεις, οι οποίες ξεκινούν από νωρίς το πρωί και τελειώνουν αργά το βράδυ: υποχρεώσεις του σπιτιού, τη φροντίδα των παιδιών μας, την αρμονική σχέση με το σύζυγο, τις προσωπικές μας ανάγκες και βεβαίως τις επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Στηρίζουμε την οικογένεια οικονομικά και κάνουμε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία μας στους επαγγελματικούς χώρους, στην αγορά εργασίας και στην παραγωγική διαδικασία. Διεκδικήσαμε και πετύχαμε το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στην εργασία, την οικονομική χειραφέτηση, το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες. Δικαιώματα που, κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να ήταν δεδομένα και όχι να έχουμε αγωνιστεί τόσο πολύ για να τα κατακτήσουμε. Η γυναίκα κατάφερε να σπάσει τα δεσμά της και να κυνηγήσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της και έτσι να προσφέρει όχι μόνο στον εαυτό της και στην οικογένεια αλλά και στην κοινωνία. Πρωταγωνιστεί στη ζωή, μετέχει ενεργά στα κοινά και έχει καταλάβει σημαντικές θέσεις στον δημόσιο βίο, στην πολιτική και γενικότερα σε θέσεις κύρους. Ανταποκρίνεται επάξια σε όλους τους ρόλους, ξεχωρίζει και διακρίνεται.

Ως Μητέρα, η γυναίκα είναι η αρχή της ζωής και η ίδια η ζωή. Είναι το πιο τρυφερό και αγαπητό πλάσμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι σύμβολο ενότητας και η προσωποποίηση της παντοτινής και ανιδιοτελούς αγάπης, της αφοσίωσης, της στοργής και της αυτοθυσίας. Δεν χωρά αμφιβολία ότι σε κάθε στιγμή της ζωής μας, σε χαρά και λύπη, σε καλές και δύσκολες ώρες, η μάνα είναι αυτή που συμπάσχει με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Προικισμένη με τη δύναμη και την ομορφιά της αγάπης, αποτελεί τον πόλο έλξης της ανθρώπινης ζωής και ευτυχίας. Τιμώντας τη Μάνα, τιμούμε το ανθρώπινο γένος. Εκφράζουμε με τον καλύτερο τρόπο την ευγνωμοσύνη μας για τη ζωή που χαρίζει, τις θυσίες που κάνει, για όλα αυτά που συμβολίζει.
Η μητέρα είναι ο μαγικός εκείνος δεσμός που κρατά ενωμένη την οικογένεια, πολυμελής ή μονογονεϊκή. Γιατί ακόμα και οι γυναίκες που πήραν τη γενναία απόφαση να κρατήσουν και να μεγαλώσουν το παιδί τους μόνες τους, χωρίς την παρουσία συζύγου, είναι και αυτές μητέρες. Έχουν τις ίδιες αγωνίες και τις ίδιες φιλοδοξίες για το μέλλον του παιδιού που έφεραν στον κόσμο.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, πιο αγνό και πιο τρυφερό από το άκουσμα της λέξης Μάνα. Κλείνει μέσα τόση υπομονή και καλοσύνη, που στο άκουσμά της αισθανόμαστε ρίγος και συγκίνηση. Το έργο της, όμως, είναι και συνδεδεμένο με την πρόοδο της κοινωνίας. Η μάνα έχει το σπουδαιότερο ρόλο και μια απίστευτη δύναμη. Πλάθει ψυχές. Η αποστολή της δεν είναι απλή γιατί συνειδητά ή ασυνείδητα διαμορφώνει το χαρακτήρα των παιδιών της.

Το να είσαι μάνα, σημαίνει ότι έχεις απολαύσει το μεγαλύτερο αγαθό της ζωής. Όμως, και οι ευθύνες είναι τεράστιες, γιατί είναι ευθύνες απέναντι στην ίδια την ζωή του παιδιού της και στο πως θα εξελιχθεί, θα σταθεί και θα προοδεύσει ως ενεργό και υγιές κύτταρο της Κοινωνίας. Η γυναίκα, η μάνα, η Ελληνίδα στέκουν όρθιες και πρωταγωνιστούν αξίζουν την αγάπη μας, τιμή και αναγνώριση. Στο στίβο της καθημερινότητας ο αγώνας της είναι μια κούρσα που δεν σταματά ποτέ.

* Η Έλενα Κουντουρά είναι βουλευτής Α΄Αθηνών των Ανεξαρτήτων Ελλήνων