Συγκίνηση και θλίψη: Έζησαν μαζί – έφυγαν μαζί! Για πάντα ο ένας για τον άλλο…

Ρίγη ανατριχίλας διαπερνά το κορμί τού καθενός, στο άκουσμα της είδησης, ότι ένα ζςυγάρι έκλεισαν τα μάτια τους, σχεδόν της ίδια ώρα, για να επαληθευθεί η ρήση “μαζί ακόμη και στον άλλον κόσμο”. Μόλις εκείνος είδε ότι “έφυγε” η αγαπημένη του γυναίκα, έγειρε και την ακολούθησε. Πεθαίνοντας από αγάπη…

Πεθαίνοντας από αγάπη… Αυτό ακριβώς συνέβη και με το ηλικιωμένο ζευγάρι ομογενών στην Αυστραλία καθώς έφυγαν από τη ζωή με διαφορά μονάχα λίγων λεπτών ο ένας από τον άλλο, σκορπίζοντας έντονη συγκίνηση για το γεγονός αλλά και τον τρόπο θανάτου τους…

Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης,

μόλις ξεψύχησε η αγαπημένη του σύζυγος Μαρία, την έσφιξε στην αγκαλιά του, τρυφερά και βγήκε να καπνίσει ένα τσιγάρο, όπως έκανε όταν η καρδιά του είχε φουρτούνες. Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να μην την αποχωριστεί. Να μην την αφήσει μόνη της στο μεγάλο ταξίδι. Περίμενε λίγο να δει το μεγάλο του γιο, τον Νικόλα, που ήταν εκεί κοντά και μετά έγειρε και άφησε την τελευταία του πνοή, λίγο πιο πέρα από την αγαπημένη του.

Είναι χαρακτηριστικό για το γεγονός η φράση που χρησιμοποιεί σε ρεπορτάζ η εφημερίδα «Νέος Κόσμος» που λέει: «Είπαν ότι πέθανε από καρδιά. Στα κρύα πιστοποιητικά θανάτου δεν γράφεται όταν πεθάνει κανείς από αγάπη»

Στην ίδια εφημερίδα ο πρωτότοκος γιος του Χρήστου και της Μαρίας, Νίκος Μαρκογιαννάκης, δήλωσε στην εφημερίδα: «Οι γονείς μου ζούσαν ο ένας για τον άλλον. Ποτέ δεν πήγαινε ο πατέρας κάπου μόνος του. Έπρεπε να έχει και τη μητέρα μου δίπλα του. Ο πατέρας μου ήταν φανερό ότι δεν θα μπορούσε πλέον να ζήσει χωρίς τη μητέρα μου. Εκείνη ήταν όλη του η ζωή. Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο, από το χωριό στην Κρήτη, με τα χωράφια, τις ελιές και το μόχθο το καθημερινό, μέχρι εδώ στην Αυστραλία, μαζί δούλεψαν, μαζί μόχθησαν, μαζί χάρηκαν τη ζωή, οπότε πώς γινόταν να μη φύγουν και μαζί;».