Στάχτη στα μάτια…

Του Παναγιώτη Αλιμήση

Τα πάνω κάτω έφερε ο πρόεδρος της Αιγύπτου Μουρσί πριν από λίγες ημέρες, αν και για πολλούς η κίνησή του δεν αποτέλεσε έκπληξη. Η διαμεσολάβησή του για τη Γάζα ίσως ήταν «κόλπο», ώστε να δημιουργήσει ένα ελκυστικό προφίλ και να στρέψει την προσοχή αλλού, να παραπλανήσει δηλαδή για τις πραγματικές του προθέσεις.
Πιθανόν να στηρίχθηκε και στην ευρεία, είναι αλήθεια, αποδοχή που έχει ή που είχε μέχρι τώρα και βρήκε την ευκαιρία να βαφτίσει τις αλλαγές «δομικές». Το ποσοστό του λαού που

στρέφεται εναντίον του βλέπει σ’ αυτόν έναν ακόμα «Μουμπάρακ» που με τον καιρό θα γίνει ο απόλυτος άρχων, ακυρώνοντας έτσι κάθε κατάκτηση της πλατείας Ταχρίρ.
Όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν απλό Μουμπάρακ, αν όντως εξελιχθεί έτσι. Πρόκειται για το πιο συντηρητικό ισλαμικό κόμμα της χώρας, το οποίο έχει διαφορετική κοσμοθεωρία για την πολιτική. Και αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι προσπαθεί να σταματήσει ή να επηρεάσει το ανώτατο δικαστήριο από το να αφήσει τους δικαστές να συντάξουν φιλελεύθερο Σύνταγμα. Δεν αποκλείεται να μαγειρεύεται ισλαμικό Σύνταγμα, άρα ισλαμικός νόμος, γι’ αυτό και πολλοί Αιγύπτιοι, κυρίως πολιτικοί αντίπαλοι, φοβούνται πως ο Μουρσί ίσως αποδειχθεί «βασιλικότερος του βασιλέως».
Ωστόσο, τα βασανιστικά ερωτήματα δεν τελειώνουν εδώ. Οι χριστιανοί τι θα πουν που υπέφεραν κάτω από τον Μουμπάρακ και πώς θα αντιδράσουν; Τα άλλα ισλαμικά, πιο μετριοπαθή, κόμματα θα δουν την κίνηση προς όφελός τους ή όχι; Ακόμα, σε περίπτωση που στο κοντινό μέλλον η Αίγυπτος εξελιχθεί σε «ήπια δικτατορία», θα λάβει την πολυπόθητη οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ και τη φιλία του Ισραήλ; Μπορεί αυτήν τη στιγμή ο Μουρσί να πειραματίζεται απλά για να δει τις αντιδράσεις. Όμως, αν χαθεί η εμπιστοσύνη, αυτό μπορεί να οδηγήσει ταυτόχρονα σε αλυσιδωτή αντίδραση στις άλλες αραβικές χώρες, των οποίων οι λαοί μπορεί να ζητήσουν εγγυήσεις από τις νέες ηγεσίες τους.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Γιατί «πιέζει» η Βρετανία
Ο υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Γουίλιαμ Χέιγκ, κάλεσε τις ΗΠΑ να είναι πιο ενεργείς και αποφασιστικές στα θέματα της Μέσης Ανατολής. Με αφορμή την κρίση στη Γάζα και στη Συρία πρότεινε να γίνει μεν η άρση του εμπάργκο στη Γάζα, αλλά με αυστηρό έλεγχο του τι μπαίνει και τι βγαίνει στην περιοχή.
Πιθανότατα η βρετανική κυβέρνηση ζητά μια γρήγορη και ουσιαστική λύση στο Παλαιστινιακό, κυρίως, για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί δεν θέλει δεύτερο μέτωπο δίπλα σε αυτό της Συρίας που θα επηρεάσει αρνητικά τα πετρελαϊκά της συμφέροντα και, δεύτερον, γιατί αν ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς επιμείνει στην αναγνώριση της χώρας του από τον ΟΗΕ, οι Ισραηλινοί έχουν απειλήσει με αποκλεισμό του από τις συνομιλίες και ας τον θεωρούν πιο μετριοπαθή απ’ όλους.
Αυτό σημαίνει ότι το Ισραήλ θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί με άλλα παλαιστινιακά γκρουπ –μπορεί και φανατικούς– κάτι που δεν θα είναι καλό για τη Δύση. Γι’ αυτό και ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών καλεί τις ΗΠΑ να διευθετήσουν με μεγαλύτερο θάρρος το θέμα και να